การจัดการความรู้กลุ่มคำ....กินข้าวคนเดียว : ครุ่นคิดการทำงาน

รู้เหมือนกันว่า เราต้องมีสังคม การกินข้าว อาจจะใช้เทคนิคการนิเทศมาใช้ในขณะที่กินข้าวก้ได้ แต่บางโอกาสครูอ้อยอยากอยู่คนเดียว ครุ่นคิดกับการทำงาน ตลอดทั้งวางแผนการทำงานต่อไป

 

เวลาพักกลางวันของโรงเรียนคือ  11.30 น. ของทุกวัน  ครูอ้อยจะรอให้เพื่อนๆกินกันหมดก่อน  และหมดก่อนจริงๆ  เพราะอาหารบางวันก็หมดไปด้วย  โทษใครไม่ได้......ครูอ้อยอืดอาดเองค่ะ

อาหารมือนี้พวกเราต้องจ่ายเป็นรายเดือน  ครูอ้อยและหลายท่านยินดีจ่าย  เพื่อความสะดวก ไม่ต้องจัดหามาจากบ้าน ซึ่งครูอ้อยก็เป็นคนเดินทางออกจากบ้านตั้งแต่ยังมืด  ดังนั้นเรื่องหุงข้าวตอนเช้า  ไม่เคยปรากฏมา......สิบกว่าปีแล้ว

ทำไมครูอ้อยชอบกินข้าวคนเดียว

ทั้งๆที่รู้อยู่ว่า  กินข้าวพร้อมเพื่อนๆ ได้แลกเปลี่ยนเรียนรู้ซึ่งกันและกันและเป็นการนิเทศไปในตัวด้วย

เกี่ยวเนื่องกับอุปนิสัยด้วย....ที่ไม่ชอบคุย  และไม่อยากฟังเรื่องบางเรื่อง ที่ผิดหู เช่น....เรื่องเจ้านาย

คนอื่นพูดไม่ได้  นอกเสียจากครูอ้อยพูดเอง........ เอ๊ยไม่ใช่

การกินข้าวคนเดียว  ครุ่นคิดไปนานา  ส่วนใหญ่จะคิดเรื่องใกล้ๆ  เช่นบ่ายนี้จะทำอะไร  และอะไร  เย็นนี้จะทำอะไร และอะไร  เท่านั้นเอง  ไม่ได้คิดอะไรใหญ่โต

พอใจด้วย..

ไม่มีเรื่องด้วย..

แต่ก็กลัว...อยู่คนเดียวระวังความคิด  อยู่ในหมู่มิตรระวังวาจา

จึงได้ชอบอยู่คนเดียว...เฉลยให้เลย.....จะได้ไม่ต้องคิด