peop กับการปรับตัวครั้งนึงของชีวิต
ในวัยเด็กของผมนั้นผมโตมาในครอบครัวที่มีกัน4คนผมเป็นน้องชายคนเล็กของบ้านและยังเป็นหลานชายคนเดียวในฝั่งญาติฝ่ายแม่ทำให้ทุกคนชอบตามใจผมทำให้บางครั้งผมเป็นคนเอาแต่ใจแต่พอเติบโตมาถึงช่วงป.6ทุกคนในบ้านหวังให้ผมสอบเข้าโรงเรียนสวนกุหลาบวิทยาลัยให้ได้ช่วงนั้นผมเครียดมากเพราะผมไม่เคยสอบแข่งขันอะไรแบบนี้มาก่อนทุกคนต่างพูดว่ายากมากทั้งนั้นแต่พอเข้ามาได้ก็ต้องเจอกับปัญหาใหม่เพราะห้องที่ผมอยู่ผมไม่เคยรู้จักใครมาก่อนเลยและเพื่อนที่มาจากโรงเรียนเก่าด้วยกันก็อยู่คนละห้องแถมห่างมากช่วงนั้นผมต้องพยายามปรับตัวเข้าหากับกลุ่มเพื่อนใหม่ๆซึ่งช่วงแรกๆก็เป็นไปได้ยากเพราะตอนนั้นผมเป็นคนขี้อายไม่ค่อยคุยกับใครเท่าไหร่แต่ก็ยังมีความโชคดีที่ตอนนั้นผมตัวไม่สูงอาจารย์เลยจับไปนั่งกับเพื่อนที่ตัวไล่ๆกันอีกคนซึ่งโชคดีตรงที่ว่าเราชอบฟุตบอลเหมือนกันชอบเล่นชอบเชียร์ทีมเดียวกันทำให้เริ่มคุยกันถูกคอช่วงหลังๆก็เริ่มเตะฟุตบอลหลังเลิกเรียนกับเพื่อนในห้องเดียวกันแต่ปัญหาก็คือผมตัวอ้วนมากแถมยังจ่ายบอลไม่ดีจนเพื่อนรำคาญแต่ก็ยังเตะบอลมาเรื่อยๆจนเริ่มแข็งแรงขึ้นแล้วยังได้รู้จักเพื่อนใหม่หรือรุ่นพี่ที่ชอบเตะบอลเหมือนกันช่วงนั้นผมรู้สึกดีใจมากที่ได้เริ่มมีความกล้าเพิ่มาขึ้นกล้าแสดงออกเพิ่มขึ้นและโชคดีที่อาจารย์เข้าใจผมในช่วงแรกๆที่ผมยังไม่กล้าแสดงออกอาจารย์ก็พยายามช่วยด้วยวิธีต่างๆบางทีก็ให้ลุกตอบคำถามให้ไปช่วยงานบ้างซึ่งมันทำให้ผมรู้สึกดีขึ้นมากซึ่งการก้าวเข้ามาในรั้วโรงเรียนสวนกุหลาบเวลากว่า6ปีเต็มผมรู้สึกว่ามันได้เปลี่ยนตัวเองหลายๆด้านเรียกได้ว่าเหมือนเกิดใหม่จากเด็กที่ขี้อายก็กล้าแสดงออกจากเด็กอ้วนที่ป่วยง่ายก็แข็งแรงขึ้นก็ต้องขอบคุณทั้งอาจารย์ทั้งเพื่อนทั้งพ่อแม่ที่เป็นคนที่ทั้งช่วยเหลือและกระตุ้นผมทำให้เปลี่ยนแปลงตัวเองได้ขนาดนี้
person ผมเองสมัยยังขี้อาย ไม่กล้าแสดงออก ไม่แข็งแรง
environment เพื่อนพ่อแม่ครู
occupation การเล่นฟุตบอลและการรวมกลุ่ม
performance สามารถเล่นฟุตบอลร่วมกับเพื่อนๆได้และสามารถเข้าหาเพื่อนใหม่ๆได้
