วันนี้ฉันอยู่บ้านทั้งวัน...ขยันทำงานบ้าน..และก็มานั่งสังเกต
ฉันเลี้ยงสุนัข 3 ตัว...ตัวแรกแก่ที่สุด อายุราว 14-15 ปีได้แล้ว เรียกมันว่า “ไอ้ห้าร้อย” ชื่อจริงคือ “บูตัส” เพราะตอนมันจะเกิดจากท้องแม่ของมัน...มันติดคลอด...ต้องเอาไปหาสัตวบาล...ผ่าท้องคลอดให้แม่มัน( ทำC/S : Cesarean Section) เราๆเรียกว่า “ทำซีซ่า” นั่นแหละ..อย่างเดียวกัน....จ่ายไป 500 บาท...
ตัวที่ 2 และ 3 เพิ่งเอามาเลี้ยงได้ 2- 3 ปีเป็น "มิเนนเจอร์" ( ชื่อ“ซูโม่”..ตัวนิดเดียว เล็กเท่าแมว) และ "โกลเด้นท์" (ชื่อ “คอปเปอร์”...ตัวใหญ่ ขนสีทอง)...ทั้งสองตัวกำลังรุ่นๆ...ตัวผู้ทั้งคู่...ไม่น่าเชื่อว่าคนละขนาด...ก็เป็นเพื่อนรักกันได้อย่างแนบแน่น...
ฉันสังเกตเวลาเขาเล่นกัน....โกลเด้นท์จะใช้ปากที่ใหญ่มากคาบคอ..มิเนนเจอร์ได้สบาย...แต่ไม่เคยทะเลาะกันให้เห็น...ถ้าอาหารอร่อยก็จะแบ่งๆกันกิน...ไอ้ตัวเล็กขี้หนาว...ก็จะไปนอนขดบริเวณก้นไอ้ตัวใหญ่ ซึ่งมีขนบริเวณก้น ต้นขาและหางยางมากเป็นพวง...คงอบอุ่นดี...บางทีไอ้ตัวใหญ่ก็เอาขาก่ายไอ้ตัวเล็กดูน่ารัก...
เวลาฉันจะออกจากตัวบ้านไปไหนๆ...ให้เป็นที่สงสัยว่า...
ทำไม...ไอ้ตัวใหญ่จะต้องเบียดขาฉันออกไปก่อน...ทุ๊กที...ให้เป็นที่รำคาญใจ...ไม่มีมารยาท...สอนไม่จำ.. คนจะล้ม...บางครั้งถือของไว้ในมือจนของแทบหล่น...
เวลาเข้าครัว...ก็ตาม...เวลาไปห้องโถง...ก็ตาม...เวลาไปหน้าบ้าน..ก็ตาม...ไปซักผ้า..ไปตากผ้า..ไปเก็บผ้า..ไปเลี้ยงปลา..ไปเลี้ยงนก...ก็ตามๆๆๆๆ...ไปรดน้ำต้นไม้...ยิ่งชอบ..ตามไปงับน้ำเล่นจนเปียก…ออกบ้านทุกครั้ง...เบียดทุกครั้ง...บ่นจนเบื่อที่จะพูด...สอนไม่จำ...อย่างอื่นดูรู้เรื่องดีมาก เช่น ป๊าบอกว่า
“โน่น....เข้าครัวไปหาแม่แกในครัวโน่นไป”
ก็เดินเข้าครัวมาหาแม่จริงๆ...อาหารบนโต๊ะอาหารไม่เคยแตะทั้งๆที่ยื่นคอนิดนึงก็ถึงแล้ว...
ตอนนี้ฉันเลิกสอนมันเรื่องที่มันเดินเบียดขาออกไปก่อนโดยไม่มีมารยาทแล้ว...เพราะเบื่อ...
แต่กลับมองว่า...หรือมันคงเป็นสัญชาติญาณของสัตว์ ที่มีความจงรักภักดีต่อเจ้านายหรือผู้มีพระคุณ..ต้องออกไป...เคลียร์พื้นที่ ก่อนเจ้านายมา...เพื่อให้เจ้านายสะดวก สบาย ปลอดภัย..บ่งบอกว่ากตัญญู...ถ้ามันหุงข้าว...เสริฟน้ำ...เสริฟอาหารเบรคได้...มันคงทำแล้ว......
สิ่งที่ฉันทำได้ตอนนี้คือ...ก่อนออกจากบ้านต้องดูว่ามันอยู่ตรงไหน..จะได้ระวังตัวเผื่อมันเห็นแล้ววิ่งมาเบียด
...มิน่าล่ะ...พฤติกรรมแบบนี้ของสุนัขกระมัง...ที่โบราณถึงเรียกว่า.. “สุนัขรับใช้”
ทุกวันนี้ก็ได้แต่เฝ้าดูมันเจริญเติบโต...ดูพัฒนาการ...และพฤติกรรมที่มันแสดงออก ถ้าดูจะน่าเกลียด..ไม่ดี...ไม่งามเช่นจะแย่งกระดูกที่คนอื่นแอบให้(ฉันไม่ให้)...ก็จะห้ามปรามและสั่งสอน...
ยังโชคดีที่เป็นสุนัขที่เลี้ยงเอง...สั่งได้...สอนได้...และมันเองก็ยังมีความคิดว่าอะไร...ที่ทำตามนายสั่งได้...อะไรให้ตายก็ไม่ยอมทำตามสั่ง..
.แต่ถ้าไม่ใช่สุนัข...ก็ยากนักที่จะสั่ง..จะสอน...อย่างดีก็คงแค่ทำใจ...ให้อภัย...และแผ่กุศลไปให้
...นี่แหละหนา...ชีวิต “สุนัขรับใช้”.....น่าสงสาร.....
อย่าลืมเอารูปถ่ายของทั้ง สาม ตัว มาอวดด้วยนะคะ อยากเห็นคะ โดยเฉพาะภาพที่เจ้าตัวเล็กนอนเบียดก้นเจ้าตัวใหญ่
คุณรัตติยาคะ
คุณติ๋วมีรูปอยู่ในไฟล์ doc . หรือยังคะ ถ้ามีก็ไปที่แผงควบคุม นำไฟล์ขึ้น Browse เลือกรูป open jpg open เขียนคำบรรยาย
ยังไม่จบเลย เกิดหลุด ต่อค่ะ คุณติ๋ว ในระยะนี้คุณติ๋วต้องทำงานใน 2 หน้าต่าง ใส่ป้าย นำไฟล์ขึ้น ก็ได้ลิงค์ copy link ไว้ กลับมาที่งานพิมพ์
ทำกรอบรูปโดย คลิกขวา insert จะมี icon ขึ้นมา ใส่คุณสมบัติ ถ้ารูปเดียว row 1 1 หมด middle ขนาด 250/250 ตกลง ก็จะได้กล่องใส่รูป
จากนั้น นำ link มา คลิกที่ ต้นไม้ นำlink paste ลงในช่องแรก ขนาด 250 / 250 middle จากนั้น ตกลง ภาพก็จะมาอยูในกล่อง ต้องการขอบสีก็ตกแต่งตามใจชอบ
ลองทำดูค่ะ ครูอ้อยก็...ไม่มี..ใครสอน
ลองผิดลองถูกเอาเองค่ะ
ทำได้แล้ว ทีนี้อยากลงหลายรูปก็ดัดแปลง เปลี่ยนเป็น 2 รูปบ้าง
จะคอยดูผลงานนะคะ...คนเก่งของครูอ้อย
หวัดดีคับ พี่ติ๋วกับครูอ้อย
หมูแวะมาทักทายคับ. . .หมูยังไม่มีเวลาเขียนบันทึกตัวเองเลย งานเยอะจิงๆเลย ถ้า blog สมบูรณ์แล้ว จาให้พี่ทั้ง 2 ชมนะคับ ตอนนี้แวะ มาเยี่ยม พวกพี่ๆ ดีก่าคับ
คุณDek'Comscienceคะ
คุณอิ่งอ๊อบขา..
ครูอ้อย...ครูขจิต...คะ
คุณครูขาลองแล้ว...ได้แค่เอารูปไว้ในไฟลล์อัลบั้ม..เดี๋ยวค่อยว่ากันใหม่..เมาท์ก่อน
ที่บ้านผมมีหลายตัว แต่เป็นหมาที่ซนเป็นลิงเลยครับ อยากเห็นเจ้าสามตัวของคุณกฤษณาด้วย
เหอะ ๆ ๆ รอไปเถอะ
เจ้าของบ้านถูกลูกยึดคอมซะแล้ว
เอิ๊ก ๆ ๆ ๆ
แอบแวบมาได้ค่ะ...เดี๋ยวก่อน..ต้องหาทางเอารูปมาอวดให้ได้ค่ะ
คุณ AjKaeคะ
ผลลัพธ์ที่คุณไมโตจะได้รับ..จาก...
สวัสดีค่ะ..คุณเจษฎา