(175) บันทึกสั้น ..รู้สึกอิ่มใจ
วานนี้เป็นวันหยุดสุดสัปดาห์ ดิฉัน ลูกสาวคนเล็กและคนใกล้ตัว ไปทานสลัดในห้างสรรพสินค้าแห่งหนึ่ง ทานเสร็จก็เดินย่อยอาหารเสียหน่อย ก่อนจะไปออกกำลังกายในช่วงค่ำ ระหว่างเดินย่อยอาหารนี้ลูกสาวคนเล็กที่มาด้วยกันตั้งข้อสังเกตว่าผู้คนที่มาห้างสรรพสินค้านี้เริ่มมาเป็นครอบครัวมากขึ้น ดิฉันเหลียวมองรอบตัว .. เออ ใช่ แม่เห็นด้วย โดยเฉพาะมีผู้สูงอายุนั่งรถเข็นหลายคน จนรู้สึกได้ว่า 'หนาตา' ขึ้น (ภาษาส่วนตัวดิฉันค่ะ มาจากคำว่า มากหน้าหลายตา) แล้วก็มาสะดุดที่ภาพคุณตาคุณยายคู่นี้
คาดว่าสมาชิกในครอบครัวที่พามาคงจะไปเดินเที่ยวเล่น โดยจัดหาที่นั่งและสั่งขนม-เครื่องดื่มไว้ให้ ดิฉันเห็นคุณยายยืนใช้มือข้างหนึ่งค้ำโต๊ะไว้ มืออีกข้างค่อยๆ ตักขนมเค้กป้อนคุณตาที่นั่งในรถเข็นทีละคำช้าๆ อย่างใจเย็น รอคุณตากลืนหมดแล้วจึงตักคำต่อไปป้อนให้ ขนมหมดแล้วคุณยายจึงนั่งลง ดิฉันรู้สึกประทับใจ อิ่มใจ .. รู้สึกดีที่สังคมไทยยังมีภาพดีๆ ให้เห็น ดิฉันถ่ายภาพไว้แล้วเปรยกับลูกสาวว่า
"ใกล้จะเกษียณอายุแล้ว แม่ขอแค่นี้ละ" .. ใช่ค่ะ ถ้าไม่ฆ่ากันตายไปข้างหนึ่งเสียก่อน (ฮา)
อันที่จริงดิฉันกำลังเตรียมเกษียณตนเอง โดยวางแผนทำ 'โฮมสเตย์' สำหรับ 'กลุ่มผู้สูงอายุที่ดูแลตนเองได้' ใช้ชีวิตอยู่ร่วมกับครอบครัว แต่มีช่่วงเวลาที่ต้องทิ้งผู้สูงอายุไว้ลำพัง เช่น ไปต่างประเทศ ฯลฯ หรือผู้สูงอายุที่ต้องการเปลี่ยนบรรยากาศ มาพักผ่อนบ้านญาติ (ระยเวลา 1 สัปดาห์) ดิฉันเตรียมโปรแกรมสุขภาพ (ด้านการกิน-อยู่-หลับนอน) การฟื้นฟูทางสังคมและจิตวิญญาณ โดยนำความรู้และประสบการณ์การบำบัดทางจิตสังคมของพยาบาลจิตเวชมาประยุกต์ใช้ (ดิฉันและสามีเป็นพยาบาลจิตเวช) ร่วมกับกิจกรรมที่เรียนรู้จากสวนโมกข์ กรุงเทพฯ โดยจัดผสมผสานในกิจกรรมประจำวัน ประเมินผลสำเร็จจากความสุขกาย สุขใจ อยากกลับมาอีกของผู้สูงอายุ .. ภาพนี้จึงมีผลให้ดิฉันอยากเกษียณอายุราชการเร็วๆ ค่ะ
ความเห็น (2)
-สวัสดีครับอาจารย์-น่ารักนะครับ ดูแลกัน..
ดีจังค่ะคุณพี่. แข็งแรง ๆ. มั่นยืนนะคะ. มีแรงทำงานหลังเกษียณราชการเยอะ ๆ