ขุ่นใจ

สวัสดีค่ะ ชาวเพื่อนๆสมาชิก gotoknow  เปิดเข้ามาอีกครั้งในพื้นที่แห่งนี้ ตกใจกับตัวเอง เราทิ้งร้างพื้นที่แห่งนี้ไปนานถึง 6 เดือนเลย

อันที่จริงยังมีบ่นความของตัวเองเรื่อยๆ มา เพียงแต่ไม่ค่อยมีเวลาเอามาลงในนี้ จะขยันเอามาลงมากขึ้นนะคะ อาจเป็นประโยชน์ต่อใครสักคน

รู้จักพื้นที่นี้ตั้งแต่ลูกยังเป็นวัยอนุบาล ก็ยาวนาน มาจนถึง ณ ปัจจุบันนี้ลูกก้าวสู่โลกใบใหญ่ในวันมัธยมศึกษาแล้ว ทักทายเล็กๆ ก่อนไปเริ่ม

บ่นความกัน..... 

+

ลูกชายขึ้นม.1 มีการบ้านเยอะขึ้น หยุดยาว 3 วัน ลูกวางแผนผิด จริงๆ อาจใช้คำว่า "สักแต่ว่ามีแผนให้แม่รับรู้ ว่ามี แต่ไม่ได้คิดวางแผนจริงจังด้วยสมองส่วนหน้า ใช้สมองส่วนอารมณ์วางแผน? 
+
วันจันทร์ เป็นวันสุดท้าย ลูกจัดเอาวิชาที่เกลียด? (ใช้คำนี้เลยค่ะ) ไว้ท้ายสุด คือ อังกฤษ ต้องอ่านและแปลบทความ 1 หน้า และแผนคือ ทำเวลา 19.30 น.
+
เมื่อถึงเวลาที่กำหนด หัวร้อน เหวี่ยงแบบเหมือนไม่มีเหตุผล(คือมีเหตุผลในแบบของเขา สำหรับเรามันคือ?) 
+
พูดบ่นปนโวยวาย "มันยากขนาดนี้ เยอะมากด้วย ครูไม่เข้่าใจเด็กเลย สั่งงานทั้งยากและเยอะขนาดนี้ มันเครียดดดด หัวร้อนแล้ว เกลียดดดดดๆๆๆๆอังกฤษ ครูทำแบบนี้ ยิ่งปิดใจ ล็อคเลย ปิดแน่นเลยกับภาษาอังกฤษไม่ทำแล้ว"? พูดบ่นเยอะกว่านี้นะคะ แต่ประมาณนี้ 10 นาทีได้ 
+
ปั่นอารมณ์ตัวเอง เขวี้ยงสมุด เขวี้ยงหนังสือลงพื้น แต่แบบที่เห็น รู้ว่า ชายแอ็คติ้งเกินจริง เพื่อที่จะให้แม่ ยอมรับเงื่อนไขใหม่ของเขา พฤติกรรมนี้ ถึงแม้แม่ไม่ชอบ แต่ยอมรับได้ (อาจใช้เป็นการระบายอารมณ์) แต่ในกรณีนี้ใช้เพื่อต่อรอง เขาไม่ได้ทำลายข้าวของ ไม่ได้เขวี้ยงใส่ใคร ไม่ได้ทำร้ายตัวเอง ไม่ผิดกฎบ้านเราที่เคยตกลงกัน ปล่อยผ่านไปก่อนได้ สมองส่วนหน้ายังไม่พร้อมจะทำงาน ความหงุดหงิดใจยังครอบงำ ไม่ใช่เวลาที่จะสอนมารยาทอันงดงาม
+
งานกำหนดส่งวันพฤหัส ขอทำพรุ่งนี้(หมายถึงเย็นวันนี้) (ครูสั่งงานมาตั้งแต่พฤหัสที่แล้ว) 
+
แม่ยังนิ่ง ดูใจตัวเองอยู่ กำลังประชุมภายใน คือสามีเริ่มฮึดฮัด แม้ไม่พูด แต่อาการและพลังงานความร้อนเริ่มขึ้น? ห้องก็เท่านี้ หนีไปทางไหนไม่ได้ มลพิษทางใจตลบอบห้องไปหมด?
+
ฉันดู...แลใจตัวเองเห็นว่า มันหงุดหงิด ผิดหวัง ที่ลูกสัญญาว่าจะทำให้เสร็จในเวลาที่ตัวเองกำหนด และมีเวลามากมายชายเลือกเทเวลาไปเล่นซะเยอะ(แต่ก็มีงานบ้านที่เขาต้องทำและทำนะคะไม่มีปัญหาเรื่องงานบ้าน) และยังเห็นใจที่กังวลใจ ห่วงใยสุขภาพใจของสามี เห็นความกลัวใจว่าอาจเกิดศึกสายเลือดได้?
+
ถามตัวเอง เราต้องการอะไร "เราต้องการให้ลูกรับผิดชอบคำพูดตัวเอง และต้องการดูแลใจสามีอีก" ถามตัวเองต่อ 2 อย่างพร้อมกันยากที่จะทำได้ดี เลือกลูกก่อน สามีไว้ที่หลัง?
+
สื่อสารเชิงบวกค่ะ (หลังจากดูแลใจ และเห็นว่าขีดพลังใจเราไหวอยู่)

แม่ "แม่ก็พอจะเข้าใจนะ ว่ามันน่าหงุดหงิดมาก ที่ต้องทำการบ้านยากและเยอะ เป็นวิชาที่ไม่ชอบมากอีก และต้องทำในตอนนี้ให้เสร็จ ลูกวางแผนเอง แผนผิด หงุดหงิดมากเนาะ ครั้งหน้าวางแผนใหม่ได้ลูก"

ลูก เสียงอ่อนลง อ้อน "แม่ พรุ่งนี้สัญญาเลยกลับมาทำทันทีนะๆๆ"

แม่ ใจดีแต่ไม่ใจอ่อน "รับผิดชอบสิ่งที่ลูกคิดตัดสินใจครับ"

ลูก อารมณ์ขึ้นต่อโวยวายต่อรอง สะกิดลูกเบาๆ ด้วยความเข้าใจและสงบใจ(เท่าที่ทำได้) ชี้ไปที่สามี ที่นั่งทำงานหันหลังอยู่ แผ่รังสีอำมหิต?
+
ลูกลดเสียงลง แต่ยังคงต่อรองวนไป

แม่ "ได้ครับ แบบนั้นก็ได้ สิทธิมาพร้อมหน้าที่ เมื่อลูกละทิ้งหน้าที่ความรับผิดชอบเรื่องการบ้านนี้ สิทธิการเล่นเกมดูจอก็งดไป"

ลูกโวยลั่นอีกครั้ง และบ่นสารพัดคำพูดที่จะจี้ใจให้แม่อ่อนใจและใจอ่อน

สุดท้าย ถามลูกว่่า ตกลงตัดสินใจอย่างไร ทำตอนนี้ หรือพรุ่งนี้ (ชี้ไปที่สามี ให้ดูหน้่าป๊าด้วย และในพลังข้างในคือให้ถามเพื่อทางเลือกในการตัดสินใจจริงๆ ไม่ใช่อาการขู่ ถ้าลูกเลือกงดเกมก็ยอมรับได้จริงๆ คือน้ำเสียง แววตา ท่าทีมันจะสื่อสารออกมาต่างกันแม้พูดประโยคเดียวกัน)
+
ลูกเลือก ทำค่ะ แต่ขอให้แม่ช่วย
ก็ช่วยค่ะ ช่วยนั่งข้างๆ ให้อ่านเอง พอลูกถามคำศัพท์ว่าแปลว่าอะไร ก็ยื่นโทรศัพท์ให้เขาหาเอง ตอนเรียบเรียงประโยคก็มีช่วยนิดหน่อย กระตุ้นให้เขาลองค่อยๆ เรียบเรียงคำที่คิดว่่าใช่ด้วยใจตัวเอง (สารภาพว่าตัวช่วยคนนี้ภาษาอังกฤษอ่อนแอกว่าลูกอี๊กกกกกก?)
+
ลูกทำไม่นานก็อารมณ์ดี ฮัมเพลงได้อีก พูดเองว่า "มันก็ไม่ยากอย่างที่คิดนะแม่ พอเราค่อยๆ แปล ค่อยๆ ทำไป"
ชื่นชมลูกและจุ๊บสมองส่วนหน้าค่ะ (หน้าผาก) 
แม่ "แม่เห็นด้วย ลูกคิดเองได้และทำได้ดีด้วย ลูกควบคุมอารมณ์ความคิดตัวเองได้ดีเห็นไหม"?
+
ทำไป 2 ย่อหน้าค่ะ มีสายเข้า มีเพื่อนเป็นทุกข์อยากขอระบายทุกข์ ลูกหันมาบอกว่า แม่ไปช่วยเขาเหอะ ผมทำเองได้ เขายังต้องการแม่ช่วยดูแลเขามากกว่่าผม (อันที่จริงลูกจะเรียกชื่อตัวเอง ที่ใช้ผม เพราะลูกขอไม่ให้เอ่ยชื่อลูกออกอากาศ?)
+
สรุปช่วงติดขัดลูกก็ไปขอตัวช่วยจากสามีค่ะ เขาทำเสร็จประมาณ 4 ทุ่ม แต่นอน 5 ทุ่มพร้อมแม่ แม่ติดสายนาน ลูกรออยากนอนด้วยกัน ผ่านเหตุการณ์นี้พวกเราก็มีการถอดบทเรียนร่วมกัน 
+
แบ่งปันประสบการณ์ระทึกใจเมื่อคืนวันจันทร์ 
ขอบคุณลูกและสามีที่อนุญาตให้แบ่งปันเรื่องนี้เพื่อเรียนรู้ร่วมกัน บุญกุศลใดที่มีขอจงส่งผลถึงลูกและสามีด้วยนะคะ

#สติมาปัญญาเกิด
#เมื่อเราสงบได้ลูกก็สงบง่าย
#ให้ความรักก่อนให้ความรู้เสมอ 
#กำหนดเป้าหมายให้ชัด
#ใช้เมตตามิใช่อัตตา
#ใจดีแต่ไม่ใจอ่อน

[แก้ว..อุบล จ๋วงพานิช]

คุณแม่ใส่ใจลูกดีมากค่ะ รอติดตามค่ะเพราะมีหลานชายอายุเกือบห้าขวบ

[คุณแม่ดีดี]

ขอบคุณค่ะคุณแก้ว อุบล สามารถอ่านบ่นความย้อนหลังได้นะคะ สมัยลูกอายุประมาณ 5 ขวบก็มีเรื่องราวให้ได้แบ่งปันบทความมากมายเลยค่ะ แต่ความรู้ ความเข้าใจ ณ เวลานั้น ก็ตามสติปัญญาช่วงนั้นเนาะ หากมีประเด็นไหน เรื่องใด ที่อยากแลกเปลี่ยนเรียนรู้เป็นพิเศษ ส่งข้อความมาหากันได้นะคะ จะพยายามแวะเข้ามาเปิดอ่านค่ะ