คำตอบสุดท้าย Ep.26 "หายนะ แห่ง กาลเวลา"

     ความเดิมตอนที่แล้ว หลังจากที่ คุยกับ ผู้นำสัมมนา ความสัมพันธ์ สิ่งเกิดขึ้นไม่ใช่สิ่งเรา ตั้งหมายไว้

   มันหมายความว่าอะไร เล่นตลกกับเราอีกแล้วใช่มั้ย สตาร์ฟคิดอะไรอยู่กันแน่ เป็นอะไรที่ บ้ามากๆ

   ผมพูดว่า

   “ ที่จริงแล้ว ที่เข้ามาใน หลักสูตรการใช้ชีวิตนั้น ต้องการที่จะเข้า คอร์สภาวะผู้นำ มาตั้งแต่แรกแล้ว

    และสิ่งนั้น ไม่ใช่แค่เป็นผู้นำอย่างเดียวกัน สิ่งที่ต้องการมากกว่านั้น คือ คุณภาพชีวิตที่ยอดเยี่ยม คือสิ่งที่

    ฉัน ใฝ่หาสิ่งนั้นมานานแล้ว........” พูดยังไม่จบ ก็โดนขัดซะแล้ว และ ผู้นำสัมมนาความสัมพันธ์ บอกว่า

    และคอร์สนั้นที่เสนอไป ใช่ในสิ่งที่เราใฝ่หาหรือเปล่า . . .

และคำพูดนั้น สะท้อนในหัวใจ ตัวตนภายใน และ ข้างๆหัวใจ ก็จริง...... ลองกันสักตั้ง 

     หากไม่ได้อีก ตอนจบ รีบดีดตัวออกซะ และค่อยๆวางสาย

      และแล้ว เวลาผ่านไป ผมได้บางสิ่งกลับมา คือ คอมโน๊ตบุ๊ค สำหรับประกอบการทำงาน เรื่องโค้ช และ

  งานขาย ซื้อใหม่ขึ้น ในขณะนั้นเอง ผมได้เจอ อีกโอกาสหนึ่งที่สำคัญ ไปเห็นข้อความ บนกรุ๊ปไลน์ ของหลวงพี่ คนหนึ่ง ก่อนหน้านั้น เจอเราที่นั่นด้วย เขากำลัง “เปิดโครงการ หมอสะอาด 4.0” จัดครั้งแรกที่ตลาดยิ่งเจริญ เลยวงเวียนบางเขน มากหน่อย ผมร้องขอเค้า ว่าผมขอมีส่วนร่วมกับกิจกรรมนี้ หรือไม่ สิ่งที่ปรากฏคือ หลวงพี่ตอบกลับว่า ได้ สิ่งนั้น เป็นต้นเหตุให้ เป้าหมายการเป็นโค้ช เดินต่อไปได้

      งานที่จัดจริง คือวันแม่ ซึ่งเรารีบไปเช้ามากๆ เพื่อรอบรีฟงาน สิ่งนั้นเป็นโอกาสสำหรับเรา เรากำกับสอนเด็ก คัดแยกขยะให้กับคนร่วมงาน ด้วยความที่ เรามีประสบการณ์ที่สนามหลวง มาสามเดือน จึงได้เรียนรู้ฟิวส์แบบนี้ เลยถ่ายทอดให้เค้า และทำได้ดี แถมเป็นพิธีกร ในครึ่งหลัง ทำให้ เกิดเรื่องที่ไม่เคยทำในชีวิต แต่กลับทำได้ แม้ ตะกุตตะกัตก็ตาม แต่ก็มีความสุข และแล้ว ก็รีบกลับบ้าน เพื่อไปหาคุณอา และภรรยาคุณอาถึงที่บ้าน มาเป่าเค้กวันเกิดเรา ก่อนหน้านั้น มีข้อความคนๆนึง มาบอกแฮปปี้เบิร์ดเดย์ ผ่านคลิปของเค้า ส่งให้เรา เอง และนั่นทำให้ เกิดการสมบูรณ์แบบในที่สุด

      โค้ชถามคำถามหนึ่ง “มีสิ่งไหน ที่ได้เรียนรู้ และ ยอดเยี่ยม ในตลดเวลาของโครงสร้างนี้....???”

      ผมเล่าเรื่อง อีกในหนึ่งว่า

      “ เหตุการณ์นั้น จำได้ไม่ลืม.......” ตลอดจนเชื่อมโยงกับ คนที่ใส่เสื้อสูทน้ำเงิน เสื้อขาว กางเกงแดง เข้ามาเกี่ยวข้องถึงขั้น 

   เปิดภาพให้โค้ช ในคอร์สผู้นำ ดู ก็เท่านั้น

   ที่จริงแล้ว ผมเล่าเรื่องๆหนึ่ง หลายๆคนอาจไม่เชื่อก็ได้ หรือ ทำให้งงก็ได้ และยิ่งไม่ชอบก็ได้

     ถ้าเจออะไรจริงๆ คงจะได้ลิ้มรส ที่เจ็บปวด ในสถานการณ์ที่พลิกลงไป โดยไม่รู้ตัว นึกถึง ตอนไปประกวดร้องเพลง หลากหลายรายการ สุดท้ายไม่เกิด และ วางตัวการประกวดบนเวที มาพักใหญ่

   เพื่อใช้ชีวิตแบบคนอื่นเค้า เรื่องของเรื่อง เกิดที่

    ช่วงที่ผ่านมา ตั้งแต่ กรกฎา 60 ช่วงกลางเดือน ผมไปสมัครเป็นพี่เลี้ยงเด็ก ผู้มีปัญหาทางจิต และ เป็นโรคซึมเศร้า ที่มูลนิธิแห่งหนึ่ง คุณสมบัติที่เขาต้องการ รูปแบบไหน เป็นอย่างไร เราไม่รู้ แต่ที่แน่ๆ เห็นเป็นโอกาสที่เรา ได้มีโอกาสฝึกที่นั่น ก็รีบสมัคร กรอบชื่อนามสกุล เพศ อายุ วันเกิด และคำถามที่กำหนดไว้ อย่างชัดเจน ว่า จุดประสงค์ที่เข้าร่วม เพื่ออะไร เหตุใด....... dlpfkgpogpobp@ เหมือนกับว่า ต้องเชิงจิตวิทยาจริงๆถึงเข้า ผมตอบแบบไหน เราไม่รู้ คิดว่าประสบการณ์ด้านจิตใจ มันน่าได้......!!!!!!

     วันต่อมา อีกสัปดาห์หนึ่ง สิ่งที่เกิดขึ้นคือ มีอีเมล์ จากทางมูลนิธิ Feedback ว่า

     “ คุณ ปิยะเทพ ตรึงจิตวิลาส ขอแสดงความเสียใจด้วยครับ คุณไม่ผ่านการคัดเลือก ในโอกาสนี้”

    นั่นถือว่า เหมือน โดนวางยาพิษ ไม่มีผิด (ฉากที่พระเอก คนนึง ในละคร สักเรื่องนึง ทางช่องหนึ่งอยู่แถวย่านหมอชิต) ยิงที่ต่อมหัวใจ ค่อยๆ ปล่อยวาง ความรู้สึก หดหู่ ไปช้าๆ และ Reaction ที่เกิดขึ้น คือคำนี้

     “ มันหมายความว่าอะไร....???”

     นั่นถือว่า เป็นการหายนะจริงครั้งแรก เป็นครั้งที่ใหญ่ที่สุด ในชีวิต เมื่อไปเทียบ ทุกเรื่องที่ผ่านมา

   แทบนับไม่ได้เลย และเหตุการณ์นั้น ที่เกิดขึ้น มันก็มีเสียงในหัวคอยตัดสิน และ เล่นงานเราตลอดเวลา

   เราจะ ไปต่อ หรือ หยุด นั่นแหละ เป็นสิ่งที่ พวกเราทุกคน อยากรู้ว่า เราอยู่กับสิ่งนี้ได้ยังไง......???