คำตอบสุดท้าย Ep.14 "ท่ามกลางที่มืดมัว (สับสน)"

    

   ช่วงหนึ่ง ของชีวิต ตลอด 3เดือนสุดท้าย ในปี 2559 ก่อนเข้าสู่ สเตจถัดไป ในปี 60 ที่จะพัฒนาตนเอง

    ไปอีกพื้นที่หนึ่ง เริ่มเกิดงานแพ็คเหรียญที่ระลึก ตุลาคม แต่ 

  เริ่มรับโอกาสงานอาสาใหญ่ ในพิธีบรมศพ ของท่านๆหนึ่ง ผู้ทรงอยู่บนสวรรคาลัย 

 ผมได้โอกาสนั้น ตอนพฤศจิกายน 59 จนถึง ปลายมกราคม 60 ใช้เวลา หากงานแพ็คเหรียญใช้เวลา 3เดือนครึ่ง 

 ส่วนอาสาครั้งแรกก็ ช้ากว่า 3สัปดาห์

       ช่วงเวลานั้น เอง เราก็ทำอยู่อย่างนี้ เป็นเดือนทีแรก นึกว่า “ไม่เป็นไร แค่ เดือนกว่า ก็โอเค.....” 

   สิ่งเกิดขึ้น

  “เปล่า” มาเป็นระยะ ครับ เป็นอะไรที่ เกิดขึ้นแบบไม่สมประกอบ เอาซะเลย และ 

   เป็นความท้าทายในเวลาเดียวกัน............ แถม ที่บ้านไม่กล้ารีดผ้าที่บ้านคุณอา 

   เพราะกลัวลูกของคุณอา จะจำพฤติกรรมเรา จนถึงแบบว่า เกลียดซึมเข้าตัวตนภายในเรา ซึ่งเป็นไปได้

     ผม สับสน ผมไม่รู้ว่าจะใช้วิธีใด ที่จะชนะหัวใจ คนนั้น ไม่สิ เราต้องทำให้เค้าสบายใจขึ้น

     เราใช้ชีวิต ท่ามกลาง การร้างแค้น มากๆ ทั้งๆที่ เราไม่อะไรกับเค้า แค่สะดวกก็มาคุยได้ แต่เค้าก็กลัวอยู่

    

    รู้สึกแบบ ที่รู้สึก แย่นานสุด พฤศจิกายน 59 ถึง ธันวาคม 59 จบก่อนวันเกิดคุณอา วันไหว้บัวลอยขึ้น

    (โดยราวๆ 2 เดือน) “อิเ-ย นานขนาดนี้เลย เ-ด........”

   

     เอาจริงๆทั้งชีวิต ที่ผ่านมา ไม่มีอะไรแย่ คือ ทำร้ายครอบครัวตนเอง แค่เสี้ยววินาที ผิดทั้งชีวิตแล้ว

 บางทีแค่คำขอโทษ จริงๆ แป๊บเดียว เดี๋ยวหาย เปล่า มันช้าไปแล้ว และจำฟังใจจนชั่วชีวิต คำถามคือ

 “ เราจะรับผิดชอบ อย่างไร เพื่อให้จบลงด้วยความสบายใจ ???” 

  นั่นเป็นสิ่งที่คิด สะท้อนลงไปในใจ

  ตลอดเวลา