๓๕. สืบสานงานพ่อสร้าง..ตามทางรอยพ่อเดิน

        “ในหลวง” เป็นชื่อที่ชาวไทยเรียกติดปาก และเป็นขวัญใจของชาวไทยมาโดยตลอด เพราะท่านทำให้เราได้ทุกอย่าง ไม่ว่าท่านจะเหน็ดเหนื่อยจะอ่อนจะเพลีย แต่ท่านก็ไม่เคยที่จะหยุดทำเพื่อประชาชนแม้แต่ครั้งเดียว

         ท่านทรงมีพระราชกรณียกิจต่าง ๆ มากมาย อาทิเช่น พระราชกรณียกิจด้านศาสนา ด้านความมั่นคงภายในประเทศ ด้านความสัมพันธ์ระหว่างประเทศและอีกมากมาย ท่านทรงตั้งพระทัย ทำพระราชกรณียกิจอย่างดี เพื่อความเจริญก้าวหน้าของประเทศ

    ตอนเด็ก ๆ หนูได้ยินคำว่า “พ่อของแผ่นดิน” อยู่เสมอแต่ตอนนั้นหนูก็ยังไม่รู้ว่ามันหมายถึงอะไรแต่ตอนนี้หนูได้รู้แล้วว่าพ่อของแผ่นดินนั้นหมายถึง พระบาทสมเด็จพระปรมินทรมหาภูมิพลอดุลยเดช หรือ พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวภูมิพลอดุลยเดช มหาราช รัชกาลที่ ๙  พ่อของคนไทยทั้งปวงนั้นเอง

        พ่อหลวงของเรา นั้นเปรียบเสมือนครูอาจารย์ที่เป็นผู้วางแนวทางต่างๆและความรู้ให้พวกเราชาวไทยมาตลอด และได้เรียนรู้แล้วปฏิบัติตามในแนวทางทางที่ถูกต้องและสุจริต  

         พ่อหลวงของเราไม่เคยที่จะทำสิ่งที่ผิดเลย แล้วยังคิดแนวทางเพื่อช่วยเหลือประชาชนที่ทุกข์ยากและขาดแคลน ไม่ว่าจะเป็นอาหาร น้ำ เรื่องเศรษฐกิจ หรือเรื่องการออม ได้แก่ แนวทางเศรษฐกิจพอเพียง เพื่อให้คนไทยรู้จักออม 

         โครงการแก้มลิง เพื่อจะได้ชะลอน้ำเพื่อเก็บไว้ในหน้าแล้ง โครงการฝนหลวง เพื่อให้มีน้ำทำนา โครงการกังหันน้ำชัยพัฒนา เพื่อเพิ่มออกซิเจนในน้ำ หญ้าแฝก เพื่อทำให้ป่าชายเลนสมบูรณ์ แล้วยังมีพระราชกรณียกิจอื่นๆ ที่พ่อหลวงของเราได้ทำเอาไว้เพื่อประชาชนชาวไทยทุกคน

        ตลอดระยะเวลากว่า ๖๐ ปีที่ผ่านมา ภาพที่คนไทยทุกคนเห็นอยู่ประจำคือ ท่านทรงงานหนักเพื่อประเทศไทย เพื่อประชาชนชาวไทยมาตลอดเวลา ไม่ว่าจะลำบากเท่าใด จะเป็นสถานที่ที่ทุรกันดารเพียงใด มีความอันตรายแค่ไหน แต่หากเป็นสถานที่ที่ซึ่งมีประชาชนที่ประสบความทุกข์ ความลำบาก ท่านก็ไม่รีรอที่จะเสด็จไปหาประชาชนของท่าน ท่านยอมเหนื่อย ยอมลำบาก เพียงเพราะต้องการให้ประชาชนของท่านได้มีชีวิตที่ดีขึ้น ไม่ต้องลำบาก

        หนูมีความปรารถนาอย่างแรงกล้า ที่จะ “สืบสานงานพ่อสร้าง ตามทางรอยพ่อเดิน” เมื่อหนูได้อ่าน “เดินตามรอยพ่อ”พระราชนิพนธ์ของ สมเด็จพระเทพรัตนราชสุดาฯ ..ประทับใจทุกครั้งที่ได้อ่าน

        แสดงถึงพระวิริยะอุตสาหะของพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว ในการประกอบพระราชกรณียกิจ ซึ่งคนไทยทุกคน ควรที่จะสำนึกในพระมหากรุณาธิคุณอันหาที่สุดมิได้ ความตอนหนึ่งในพระราชนิพนธ์ที่หนูจำได้...

        “ ฉันเดินตามรอยเท้าอันรวดเร็วของพ่อโดยไม่หยุด ผ่านเข้าไปในป่าใหญ่ น่ากลัว ทึบ แผ่ไปโดยไม่มีที่สิ้นสุด มืดและกว้าง  มีต้นไม้ใหญ่เหมือนหอคอยที่เข้มแข็ง

        พ่อจ๋า… ลูกหิวจะตายอยู่แล้วและเหนื่อยด้วย ดูซิจ๊ะ… เลือดไหลออกมาจากเท้าทั้งสองที่บาดเจ็บของลูก ลูกกลัวงู เสือ และหมาป่า พ่อจ๋า… เราจะถึงจุดหมายปลายทางไหม? 

         ลูกเอ๋ย… ในโลกนี้ไม่มีที่ไหนดอกที่มีความรื่นรมย์ และความสบายสำหรับเจ้า ทางของเรามิได้ปูด้วยดอกไม้สวยสวย จงไปเถิด แม้ว่ามันจะเป็นสิ่งที่บีบคั้นหัวใจเจ้า พ่อเห็นแล้วว่า หนามตำเนื้ออ่อนอ่อนของเจ้า เลือดของเจ้า เปรียบดั่งทับทิมบนใบหญ้าใกล้น้ำ

         น้ำตาของเจ้าที่ไหลต้องพุ่มไม้สีเขียว เปรียบดั่งเพชรบนมรกตที่แสดงความงดงามเต็มที่ เพื่อมนุษยชาติ จงอย่าละความกล้า เมื่อเผชิญกับความทุกข์ให้อดทนและสุขุม

          และจงมีความสุขที่ได้ยึดอุดมการณ์ที่มีค่า ไปเถิด… ถ้าเจ้าต้องการเดินตามรอยเท้าพ่อ”

          วันนี้..ไม่มีพ่อแล้ว ยังเหลือก็แต่มรดกล้ำค่าที่ทรงทิ้งไว้ให้ หากคนไทยทั้งหลายรักและภักดีในพ่อหลวงอย่างแท้จริงแล้ว ย่อมต้องเดินตามรอยทางที่ทรงสร้างไว้ เริ่มต้นด้วยคำสอนทั้งหลายที่พ่อทรงสอนลูกๆ ดังที่ปรากฏอยู่ใน “ศาสตร์พระราชา”    

         คนไทยทุกคนต้องลงมือปฏิบัติให้เห็นเป็นจริงทั้งที่เป็นส่วนตัวและส่วนรวมเพื่อ “สืบสานงานพ่อสร้าง ตามทางรอยพ่อเดิน”

ชยันต์  เพชรศรีจันทร์ 

๑๒  เมษายน  ๒๕๖๒

(เรื่องนี้..รวบรวมและเรียบเรียงขึ้น..เพื่อส่งมอบให้หลานสาว..นำไปกล่าวเป็นสุนทรพจน์บนเวทีระดับประถมศึกษา..ในช่วงเปิดเทอมปีการศึกษา ๒๕๖๒)

[สุจิตรา]

เรื่องราวที่กล่าวถึงพระองค์ท่านฟังแล้วซาบซึ้งใจทุกครั้ง โดยเฉพาะถ้อยคำภาษาที่สื่อออกมาดี ๆ