บันทึกข้างต้นขี้ไต้

อนุรักษ์พันธุ์ไม้หายาก เก็บไว้ให้ลูกหลานระลึกถึงกลิ่นไอของวันวานร่องรอยความเปลี่ยนแปลงของแผ่นดินเกิดที่เหลืออยู่ในความทรงจำกับสิ่งต่างๆรอบตัวใสในละแวกบ้านที่เคยผ่านหู ผ่านตา ที่เคยเหยียบย่ำ ภายใต้เรื่องราวและเหตุการณ์ต่างๆมากมายบนหน้าผืนดินนี้ วันนี้เมื่ออัลเลาะฮฺได้ประทานกำลังกาย กำลังใจ สติปัญญาให้แก่เรา จึงขอเก็บความทรงจำเหล่านั้นกับร่อยรอยของกาลเวลาที่หลงเหลืออยู่ ให้ยืนหยัด คงอยู่กับแผ่นดินนี้ต่อไป หากลูกหลานคนใดที่รู้คุณค่าของกาลเวลาที่ผ่านมาก็ช่วยกันสานต่อเพื่อแผ่นดินของเราจะไม่ต้องรกร้างว่างเปล่า ทั้งๆที่นี่เคยมีเรื่องราวต่างๆที่ควรจดจำและนำไปบอกเล่าได้อย่างน่าภาคภูมิใจ

เพราะที่นี่ในอดีตเคยเป็นที่พักผ่อน เป็นที่อยู่ที่ทำมาหากินของชาวหน้าทับ ชาวชายเล  ชายคลอง ที่เคยเรียกกันว่า " 

น่าท่ามะจิ  หน้าท่าโต๊ะหวัน จิ  หน้าท่าโต๊ะกาแหมะ แต่ก่อนแถวนี้มีต้นสนมากมาย  เป็นที่นัดดบของหนุ่มสาวชาวคอน (คนในเมือง) ที่หลบมุมมานัดพบกันเรายังเป็นเด็กๆสมัยนั้นชอบแอบดูและวิ่งเล่นจนชิน