หลับใหลผ่านคืนค่ำที่ยาวนาน
ตื่นมาอยู่ในยามเช้าที่ไร้แดดแผดเผา
ฉันพบว่าตัวเองกำลังอยู่กับกาแฟดำแก้วหนึ่ง
มีแมวอ้วนสีส้มตัวอ้วนพีนอนตีลังกาไปมา
พร้อมหมู่ฝูงลิงลงมาจากภูเขาหน้าบ้าน แย่งอาหารส่งเสียงเกรียวกราว
หมอกหนาว ลมพัดเย็นซึมแทรกเข้าไปในความรู้สึก
ยิ่งกว่านั้นมันกลืนกินภูเขาแถบนี้ไปเสียหมดสิ้น
กลายเป็นเมืองภูเขาสูญหายตายไปในม่านหมอก
ลมเย็นๆพัดมาอีกแล้ว
ฝนมีทีท่าว่าจะเริ่มตก
กาแฟดำ น้ำเริ่มพร่องลดลง
คงจะรอน้ำฝนจากฟ้ามาเติมเต็มหรือกระมัง
กาน้ำร้อนเดือดหวีดหวิวร้องเสียงดังถี่
นี่มันก็สายแล้ว เช้านี้ไม่มีแสงแดด
แต่ความเงียบได้แผดเผาเราจนหมองไหม้ไปเสียแล้ว
หรือว่าแดดเช้านี้ร้อนเกินกว่าจะนั่งดื่มกาแฟเพียงลำพัง???
ณ พังงา เมืองสวยในหุบเขาไม่มีความเห็น