โครงการใหญ่ไม่ใช่ทางออก...ที่ประชาชนร้องบอกคือทางแก้ปัญหา

          ยุคสมัยก่อนประวัติศาสตร์ที่มนุษย์ได้ตั่งถิ่นฐาน...คำรงชีพบนเทือกเขาหลวงคีรีวง....ด้วยเป็นพื้นที่ที่อุดมสมบูรณ์....
ยุคสมัยประวัติศาสตร์...หลักฐานร่องรอยทางวัฒนธรรม...สองฝั่งลำน้ำสายหนึ่งของเมืองตามพรลิงค์ ปรากฎการติดต่อสัมพันธ์ระหว่างกลุ่มคนบนเทือกเขา....กับกลุ่มคนตอนล่าง....

          ในยุคสมัยประวัติศาสตร์ที่ตั้งเมืองนครศรีธรรมราชก็ได้อาศัยน้ำจากลำน้ำนี้มาเป็นคูเมืองนครศรีธรรมราช...รวมถึงเป็นเส้นทางคมนาคมสัญจร...ในการทำการค้าทางทะเล...

           ยุคสมัยที่ไม่มีถนนหนทางการเดินทางสัญจรของคนสองกลุ่มได้อาศัยลำน้ำในการสัญจร...ระบบเศรษฐกิจแบบพึ่งพาอาศัยช่วยเหลือเอื้อเฟื้อแบ่งปัน...เกิดขึ้นตลอดลำน้ำสายนี้...

          ผ่านมาหลายยุคหลายสมัย....ความสัมพันธ์กลุ่มคนทั้งหลายไม่เคยเปลี่ยน....แม้มีเส้นทางคมนาคมสัญจรที่สะดวก....แต่คนทั้งสองชุมชนก็ได้อาศัยลำน้ำสายนี้ในการหล่อเลี้ยงชีวิต....

          สายน้ำยังคงเป็นฐานแห่งการประกอบอาชีพการเกษตร......อันเป็นเศรษฐกิจหลักตลอดลำน้ำ...กล่าวคือ...ตอนบนเป็นพืชสวน ผลไม้ ตอนล่างปลูกผัก ทำนา รวมถึงการปลูกพืชนอกฤดูกาล

          ถึงยุคสมัยหนึ่งที่พิ้นที่ตอนล่างได้พัฒนาเป็นชุมชนเมือง...ก็ได้อาศัยน้ำจากลำน้ำนี้ผลิตน้ำประปาหล่อเลี้ยงผู้คน....จนถึงปัจจุบันมีการขยายน้ำประปาออกจนต้องเพิ่มพื้นที่ในการเอาน้ำดิบจากลำน้ำนี้ในการหล่อเลี้ยงคนในจังหวัดเพื่อการอุปโภค...และบริโภค

          ยุคสมัยที่ชุมชนเมืองขยายตัวกว้างขวางขึ้น....การสร้างถนนหนทางเพื่ออำนวยความสะดวก....การสร้างคูน้ำเพื่อระบายน้ำในตัวเมืองที่ขาดการวางแผน...ไม่ได้รองรับการขยายตัวของความเจริญ...เกิดภาวะน้ำท่วมในชุมชนเมือง...ลำน้ำที่เคยมีคุณประโยชน์ต่อคนทั้งเมืองตั่งแต่ครั้งอดีตจนถึงปัจจุบันตกเป็นจำเลย...

          มนุษย์....ไม่เคยโทษตัวเองในการกระทำต่างๆ ที่ฝืนวิถีทางธรรมชาติ...แต่กลับโทษธรรมชาติว่าเป็นตัวทำลาย....สร้างความเสียหายให้กับระบบเศรษฐกิจของจังหวัดนครศรีธรรมราช....

          ยุคสมัยนี้...ณ วันนี้ ที่ประชาชนที่อยู่อาศัยในบริเวณสายน้ำสืบทอดวิถีการดำเนินชีวิตของกลุ่มคน ต้นน้ำ ถึงปลายน้ำ ต้องออกมาต่อสู้ คัดค้านโครงการใหญ่ของภาครัฐที่จะเป็นตัวทำลายความเป็นตัวตนของคนที่อยู่อาศัยตลอดสายน้ำนี้....

          คลองผันน้ำ...เขื่อน...อ่างเก็บน้ำ....โครงการยักษ์ในยุคของการพัฒนา...ที่มุ่งสู่ทำลายระบบนิเวศน์...ทำลายวิถีการดำเนินชีวิต...ทำลายทรัพยากรธรรมชาติ...รวมถึงทำลายแหล่งน้ำที่หล่อเลี้ยงคนทั้งเมืองนครศรีธรรมราช......

          ยุคสมัยที่ชุมชนได้เรียนรู้ถึงแนวทางการพัฒนาทีายั่งยืนด้วยข้อมูลชองชุมชน ผนวกกับวิถีการดำเนินชีวิต...วิถีทางธรรมชาติ...ระบบนิเวศน์...วิถีทางสังคม...การเรียนรู้ร่วมกัน...อันจะนำไปสู่การพัฒนาที่ยั่งยืน....

          จากอดีต....จนถึงปัจจุบัน...ชุมชน...ผู้คนตลอดสายน้ำ ได้เรียนรู้ถึงวิกฤตต่างๆ ตลอดจนวิกฤตจากการนำโครงการของภาครัฐเข้าไปสู่วิถีของสังคม...ชุมชน...โดยบอกว่าเป็นโครงการที่แก้ปัญหาให้กับประชาชน....ทั้งที่ปัญหาไม่ได้เกิดตามที่โครงการได้กล่าวอ้าง...

          การปกป้องผืนแผ่นดินเกิด...ผ่านมาหลายยุค...หลายสมัย...ตั้งแต่ครั้งอดีตกาล...บรรพบรุษเมืองนครศรีธรรมราชก็เคยลุกขึ้นมาปกป้องเมืองจากอริราชศัตรู....

          และวันนี้...คนนครก็ลุกขึ้นสู้เพื่อปกป้องผืนแผ่นดืนเกิดจากอริราชศัตรูเหมือนเมื่อครั้งอดีต...เพื่อเก็บผืนแผ่นดินอันอุดมสมบูรณ์นี้ไว้ให้ลูกหลานได้อยู่อาศัย ได้มีที่ทำกิน...

          ขอชื่นชมในความเสียสละของพี่น้อง...นครศรีฯ และพัทลุง รวมถึงเครือข่ายอื่นๆ...ที่ได้ร่วมกันยืนหยัดต่อสู้เพื่อหาความชอบธรรม...