เรื่องสั้นของดวงจิต : “ซอม”

นิยายของชีวิต

“ซอม” เพียงแค่การสอดส่อง

—-

หลายเดือนมากมาก ที่มีการตามติดสอดส่อง ว่าฉันไปทำอะไร ไปที่ไหน มาทำงานหรือไม่ จะเรียกว่าสอดส่องก็ได้ หรือจะเรียกว่าตรวจสอบก็ได้ และภาษาอีสานมักจะเรียกว่า “ซอม”

ซอม...ไม่ได้ทำเพียงแค่ลำพัง

หากแต่เป็นการส่งต่อข้อมูลข่าวสารกันเป็นทอดๆ แบบปากต่อปาก คนต่อคน และโดยเฉพาะการใช้โซเชียล ดำเนินไปอย่างรวดเร็ว และช่างน่ารวดร้าวใจหากเราปราศจากการรู้เท่าทัน

ปากต่อปาก ดำเนินไปมีความคิดปรุงไปตามพื้นฐานจิตของแต่ละบุคคล ใครบวกมากก็ปรุงออกมาจืดๆ เย็นๆ ใครลบมากก็อาจจะออกมาแซบๆ เจ้าอาการของจิตแบบแซบๆ นี่แหละคนชอบนัก...

“ฉัน” ได้แต่เฝ้ามอง ใคร่ครวญ อาจจะเรียกว่า “ซอม”กลุ่มคนเหล่านี้กลับคืนก็ว่าได้ ดูไปพิจารณา “ใจ” ของตัวเองไป ถ้าเรามีการสื่อสารทำนองตอบสนองกลับ “เขา”จะสนุกและยิ่งแอกทีฟมากขึ้นในการซอม แต่ถ้าเรานิ่งๆ เราก็เพียงแค่ทำความรู้สึกต่อสิ่งที่เกิดภายในใจเราเท่านั้น แล้วเขาอาจจะทำเป็นเพียงแค่เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น

แต่ก็อดตั้งคำถามในตนเองอยู่ว่า

“จะมาซอมฉันทำไม ตัวเธอสมบูรณ์แบบแล้วหรือยัง...?” แล้วการตั้งคำถามนี้ก็ดับไป เพราะในใจก็ปรากฏขึ้นว่า “เป็นธรรมชาติของจิตเขา ปล่อยเขาไป ถ้าเขาเหนื่อยเขาก็หยุดเอง ถ้าเขาหายเหนื่อยแล้วเขาก็กลับมาซอมเราเช่นเดิม”~~จิตของเขาจะดำเนินไปเช่นนี้ตราบเท่าเขาสิ้นลมหายใจ หรือไม่เขาเหล่านั้นเกิดการเปลี่ยนแปลงที่มี New Mindset ไปในทางสร้างสรรค์เต็มไปด้วยพลังบวก

“ฉัน” เพียงแค่ทำความเข้าใจ

สิ่งที่เป็นไป ถือว่า เป็นธรรมชาติอย่างหนึ่งของสรรพสิ่ง

01-02-62

#เขียน

#เรื่องสั้นๆของดวงจิต