บันทึกถึงเสือเฒ่า

2561-10-25
วันนี้เป็นอีกวันที่จะต้องก้าวขึ้น step แรกแห่งการวินิจฉัย เพื่อความกระจ่างและแผนสำหรับ step ต่อไป
รู้ว่ามันยาก สำหรับทุกคนในครอบครัว
ส่งใจ ส่งพลัง ส่งกอด ส่งมือไปจับกันไว้ให้มั่น
เราจะข้ามมันไปด้วยกัน

2561-10-29 บันทึกถึงเสือเฒ่า ตอน 2
ความยาก step ถัดมา คือ การตัดสินใจเปลี่ยนแปลงจากสิ่งแวดล้อมที่คุ้นชินมากว่า12ปี สู่ถิ่นใหม่ของชายชราวัย84
การเดินทางอันแสนยาวไกลที่เคยพากเพียรชักชวนเสมอมาได้เริ่มต้นขึ้น
หน้าที่ในห้วงท้ายของชีวิตก็เริ่มขึ้น เช่นกัน

2561-10-30 บันทึกถึงเสือเฒ่า ตอน 3
คืนวันจันทร์ที่29ตุลาเป็นอีกประสบการณ์ข้างเตียงผู้ป่วยที่โรงพยาบาลชายแดนเล็กๆ แห่งหนึ่ง
เสือเฒ่ามาถึงอย่างมีไข้ ความดันสูง ค่าออกซิเจนต่ำ การข่มตาให้หลับท่ามกลางสภาวะเช่นนั้นย่อมยากยิ่ง
ทุกข์จากการควบคุมร่างกายให้เป็นไปอย่างใจนึกไม่ได้ ผ่านพ้นไปอย่างทรมาน
วันใหม่กับสภาพแวดล้อมใหม่ ผู้คนมากมายทยอยกันแวะมาเยี่ยม มาส่งกำลังใจให้ชายชราต่อสู้กับโรคภัย อย่างอุ่นหนาฝาคั่ง
แรงส่งเหล่านั้นถูกรับรู้ และเริ่มทรงกายได้ในช่วงเย็นวันนี้
เราจะข้ามคืนวันเหล่านี้ไปด้วยกัน

2561-11-01 บันทึกถึงเสือเฒ่า ตอน4
แม้จะคุยกับตัวเองเสมอว่า การตัดสินใจเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่นี้ ทุกอย่างจะไม่มีทางกลับมาเหมือนเดิมอีกต่อไป แต่พอเผชิญกับของจริง ก็อดหวั่นไหวมิได้
เสือเฒ่าผู้เคยผงาด ยืนบนพละกำลังของตัวเองเสมอมา กลายเป็นชายชราเปราะบางที่ต้องพึ่งพากระทั่งลมหายใจที่มิอาจสูดให้เพียงพอด้วยจมูกของตนเอง ผนวกกับกาลเวลาช่วงกลางวันกลางคืนที่สลับกันราวทารกแรกกำเนิด สร้างภาวะอ่อนแรงทั้งกายและใจ
ในวันเวลาเช่นนี้ อยากกราบหัวใจเพื่อนร่วมงานหลายๆท่าน ที่ยอมแบกรับงานส่วนที่ไม่ควรจะเป็นของท่าน เพื่อให้ได้วิ่งไปวิ่งมาดูแลผู้เฒ่า
เราจะไปต่อด้วยกัน ยาวไปๆ

2561-11-02 บันทึกถึงเสือเฒ่า ตอน5
เวลาในดินแดนพิเศษแห่งนี้ ช่างเดินช้า ราวกับรับรู้ได้ว่าบรรดาญาติมิตรต้องการยื้อมันเอาไว้
เย็นนี้เป็นคราแรกแห่งความสั่นไหวอย่างรุนแรงในอารมณ์ แม้จะพูดคุยสอบทานกับตัวเองบ่อยครั้ง
แต่ยามเผชิญสถานการณ์จริงก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกกับมัน
เสือเฒ่ายังคงได้รับการดูแลเป็นอย่างดี อย่างเหมาะสมเท่าที่ชายชราคนหนึ่งพึงจะได้รับ

2561-11-04 บันทึกถึงเสือเฒ่า ตอน6
ไม่บ่อยครั้งที่ใครจะคาดคิดว่า ชีวิตทั้งคืนทั้งวัน ต้องจับจ้องสายตาไปยังจุดจุดเดียวตลอดเวลา
มอนิเตอร์ที่คอยชี้วัดสภาวะของผู้ป่วยอยู่ทุกขณะ ขณะที่จ้องมอง คราใดที่เกิดเสียงร้องผิดปกติ หัวใจก็ถูกกระตุกทุกคราไป
ผ่านมาเข้าคืนที่สาม ก็ยังไม่รู้สึกคุ้นชินอยู่ดี
เสือเเฒ่ายังคงทรงๆทรุดๆ รอลุ้นอาการกันไปวันต่อวัน

2561-11-06 บันทึกถึงเสือเฒ่า ตอน7
ชายผู้ผ่านกาลเวลามาเนิ่นนาน โรยแรงลงทุกขณะ การต่อสู้เริ่มแผ่วลงเรื่อยๆ
เรือน้อยที่ล่องไหลตามกระแสธารชีวิต ใกล้ถึงฝั่งเต็มที
คนข้างหลังทำได้เพียงประคองให้การเดินทางครั้งนี้ ทุกข์น้อยที่สุดเท่าที่ทำได้
ภาพดอกหญ้ากับน้ำค้างบนใยแมงมุม ระหว่างทางกลับจากการนอนที่บ้านเป็นคืนแรกในรอบสัปดาห์

2561-11-11 บันทึกถึงเสือเฒ่า ตอน8
เกือบสามสัปดาห์หลังการเดินทางจากเวียงพิงค์สู่แผ่นดินดอยลอยฟ้า
เสือเฒ่าอาการทรงๆทรุดๆ มีเรื่องราวให้ลุ้นวันต่อวัน
หน้าที่จากเพียงนั่งลุ้นจอมอนิเตอร์ ถูกปรับเป็น care giver เต็มตัว ต้องเรียนรู้ทักษะเบื้องต้นเพื่อแบ่งเบาภาระของบรรดาน้องๆพยาบาลที่ล้วนแต่ทำงานหนักหน่วงเพื่อผู้ป่วย
และกำลังพยายามปรับนาฬิกาชีวิตให้สอดรับกับสภาพกลางวันหลับกลางคืนตื่นของชายชรา
#แต่ถามว่ารักไหม เหนื่อยนักแล้วรักไหม ฉันยังคงมีใจ ตอบว่ารัก
บันทึกวันนี้ด้วยดวงใจคารวะ care giver ทุกท่านบนโลกนี้

2561-11-17 บันทึกถึงเสือเฒ่า ตอน9
การเผชิญกับภาวะล้มป่วยหนักหนาในครานี้ของเสือเฒ่า
ทำให้นิยามของ ครอบครัว ชัดเจนอย่างที่ไม่เคยปรากฏมาก่อน
ครอบครัวใหม่ที่เจ้าลูกชายกำลังก้าวสู่วัยรุ่น ตกเป็นภาระทุกสิ่งของผู้พ่อ
ครอบครัวเดิม พี่น้องหันหน้าเข้าหากัน แบ่งบทบาทหน้าที่ หนึ่งคนคอยเป็น supporter ให้อีกสองคนทำงาน care giver (cg)
แรกๆ งานของ cg ไม่สามารถจัดวางจนเหนื่อยล้า โรยแรงกันทั้งคู่ จนต้องสลับให้ฝ่ายหนึ่งเฝ้า ฝ่ายหนึ่งพัก อย่างมีจังหวะจะโคน
พวกเราพยายามประคับประคองเรือน้อยที่กำลังจะเข้าสู่ฝั่ง ให้พบกับความสบายและสงบตามที่สมควรเป็น

2561-11-18 บันทึกถึงเสือเฒ่า ตอน10
ค่ำคืนนี้ เป็นวาระที่หวนระลึกถึงคืนหนึ่งในหลักสูตร คศน. ณ.วัดป่าสุคะโต คืนแห่งการทดสอบจิตใจด้วยการปล่อยตัวทีละคน ให้เดินข้ามเขตป่าไปให้ถึงป่าช้าของวัดด้วยไม้ขีดสามก้าน เทียนหนึ่งแท่ง กับการเดินเพียงลำพัง ที่ตัดสินใจดับเทียนเดิน
คืนนั้นทุกย่างก้าวไม่กล้าแม้จะหายใจให้เต็มปอด กับมโนนึกต่างๆนาๆ ระยะทางใกล้เหมือนว่าไกลไม่สิ้นสุด แม้ดุ่มเดินคนเดียวแต่ก้อรู้ว่ามีพรรคพวกอีกหลายสิบคนอยู่ด้วยเสมอ
จุดหมายในคืนนั้น คือ แสงเทียนวับแวมตรงเชิงตะกอน ยิ่งมืดมิดยิ่งชัดแจ้ง
คำตอบจากผลชิ้นเนื้อและการคุยโทรศัพท์ของแพทย์จากมหาราชนครเชียงใหม่และอุ้มผาง เหมือนแสงเทียนที่เชิงตะกอนในคืนนั้นที่แม้จะมืดก็ยังพอมีหวัง
#ขอบคุณในความเป็นแพทย์ที่เปี่ยมด้วยใจงดงาม Suparat Ekawaravong

2561-11-22 บันทึกถึงเสือเฒ่า ตอน11
ความป่วยไข้ของเสือเฒ่ายามนี้ ถ้าจะเปรียบให้พอเข้าใจ คล้ายดั่งการจุดเทียนในที่โล่งแจ้ง 
เปลวเทียนระริกไปตามสายลม 
วันสองวันก่อน ลมสงบ เปลวเทียนนิ่งและลุกโชน ให้ความหวังและวาดฝันจนถึงขั้นพาเสือเฒ่ากลับบ้าน
มาวันนี้ สายลมพัดผ่านมาอีกครั้ง เปลวเทียนริบหรี่แสงลง ชายชรามิอาจสูดลมหายใจที่ลองลดระดับลงได้ การกลับบ้านถอยห่างไปอีกไกลเลยทีเดียว
ในความที่เป็นคนดูแล ทำได้เพียงคอยลุ้น ภาวนามิให้ลมกรรโชกแรงนัก หากเปลวเทียนต้องดับลง ก็อยากให้เป็นลมโชยพาแสงน้อยค่อยๆจากไป

2561-11-25 บันทึกถึงเสือเฒ่า ตอน12
สายวันนี้น่าจะเป็นครั้งแรกในรอบสองสามอาทิตย์ที่ผ่านมา คนป่วยถามถึงอาการของตัวเองและผลตรวจที่ผ่านมา พยายามเรียบเรียงถ้อยคำให้เข้าใจง่ายที่สุด ว่าเป็นปอดอักเสบชนิดหาเชื้อไม่เจอ ไม่เป็นมะเร็ง แต่ปอดมันเสีย ทำให้หายใจเองไม่ได้
ลองถามย้ำอีกครั้งเรื่องท่อช่วยหายใจ ชายชราบอกขอแบบที่เบาที่สุด ไม่เอาเจ็บ และบอกว่า หมดหวังแล้วใช่มั้ย ตอนนี้มีปัญหาที่สุดตอนนี้คือเรื่องหายใจเหมือนใจจะขาด นอนหลับไม่ได้
พอถามว่าห่วงอะไรอีกมั้ย บอกไม่ห่วง ปลงแล้ว และถามว่ามีหนี้สินที่ไหนอีกมั้ย เสือเฒ่าบอกไม่มีแล้ว
มิตรสหายท่านหนึ่งตั้งคำถาม คนจะไปพร้อมแล้ว คนอยู่พร้อมมั้ย

2561-12-01 บันทึกถึงเสือเฒ่า ตอน13
สองคืนที่ผ่านมาเป็นห้วงเวลาแห่งวิกฤต นับแต่เย็นวันพฤหัสฯ ที่อาการหายใจเหนื่อยหอบ ร้องครวญครางตลอดเวลาและทุบบริเวณหน้าอกเริ่มมาเยือน จนคุณหมอตัดสินใจให้ ยาแก้ปวดในกลุ่ม opiate 
เพื่อบรรเทาอาการ
ยาฉีดเข็มแรกๆ ทำให้ชายชราสงบลงได้ แต่อาการข้างเคียง ทำให้เบลอและพูดเพ้อกลับตามมา กระทั่งยาคลายฤทธิ์ในบ่ายวันนี้
เสือเฒ่าเริ่มมีเรี่ยวแรง ดื่มน้ำดื่มนมได้ และเหมือนพยายามจะเล่าย้อนถึงคืนที่ผ่านมา คลับคล้ายคลับคลาว่า เดินทางโดยรถยนต์ไปที่วัดแห่งหนึ่ง คนมาเยอะ แล้วรถคันที่นั่งก้อแล่นไปเหยียบตะปูที่โผล่มาบนไม้ ทำให้เสียหลัก พุ่งเข้าไปในอุโบสถ รอบแรก แกบอกให้เอาฆ้อนไปตอกตะปู อีกรอบแกบอกนึกสงสัยอยู่ว่าทำไมไม่รู้สึกเจ็บ ที่แท้ก็เพราะฝันไป
ฝันหรือเปล่า มิอาจรู้ได้ แต่ในฐานะคนที่นั่งเฝ้าข้างเตียง จินตนาการไปว่า อาจเป็นการทดลองเดินทางครั้งแรกของผู้เฒ่าก็เป็นได้

2561-12-05 บันทึกถึงเสือเฒ่า ตอน 14 
บันทึกที่เขียนในวันพ่อ วันที่ลูกๆ พากันกราบพ่อ บอกรักพ่อ
เสือเฒ่าเรี่ยวแรงลดน้อยถอยลงทุกวัน วันพ่อปีนี้จึงไม่มีพรใดๆจากปาก แต่พ่อมีของขวัญชิ้นใหญ่ส่งให้ลูกๆ บททดสอบความแกร่งครั้งสำคัญของหัวใจ การรวมพลังของพี่น้อง การวางแผนจัดการรับมือกับทุกสถานการณ์ที่จะเกิดขึ้น
ของขวัญที่หากผ่านมันไปได้ จะทำให้ลูกของพ่อทุกคนเข้มแข็งขึ้นอีกมาก
ขอบคุณและรักพ่อเสมอนะ

2561-12-11 บันทึกถึงเสือเฒ่า ตอนสุดท้าย
ชายชราออกเดินทางตอน04:59 เพื่อไปรอพวกเราล่วงหน้า
ไม่เจ็บ ไม่ทรมานอีกแล้ว หลับให้สบายนะ

2561-12-13 บันทึกถึงเสือเฒ่า ตอนส่งท้าย งานของเสือเฒ่าผ่านพ้นไปด้วยความเรียบง่าย สมกับเจตนารมณ์ของผู้จากไป
ความช่วยเหลือหลั่งไหลจากทุกทิศทุกทาง ทั้งกำลังกาย กำลังใจ กำลังทรัพย์ ไม่รู้จะพูดขอบคุณอย่างไรให้พอเพียง
วันเวลาข้างหน้าไม่รู้จะเป็นอย่างไร ณ วันนี้ขอให้เสือเฒ่าเดินทางสู่ภพภูมิที่ดีงามนะ

2561-12-14 ภารกิจสุดท้ายเพื่อเสือเฒ่า เก็บกระดูก ลอยอังคาร ส่งคืนสังขารสู่ธรรมชาติ

2561-12-17 ทำบุญระลึกถึงการจากไปของเสือเฒ่าครบ 7 วัน พิธีกรรมเป็นไปด้วยความเรียบง่ายและรวดเร็วเช่นเคย_บุญใหญ่คราวต่อไปหลัง 20 มีนาคม 2652

[ลุงรักชาติราชบุรี]

..ขอร่วมแสดงความอาลัยและเสียใจต่อการจากไปของท่านด้วยครับ....ท่านได้เดินทางไปสู่สุคติสัมปรายภพ..และบางทีอาจจะรอเราอยู่ ณ ที่แห่งนั้น....ความดีที่เราได้เพียรกระทำเท่านั้นจืงจะส่งผลให้เราอาจจะได้มีโอกาสไปพบเจอท่านอีก..