ปีนี้ได้กลับไปถ่ายภาพรับปริญญาร่วมกับเพื่อนสนิทรวมสามคน ที่ปีก่อนไม่ได้ถ่ายด้วยกัน ทั้งสองคนเป็นศิษย์พี่ คนหนึ่งอายุมากกว่า อีกคนอายุน้อยกว่า แต่มาสนิทกันและจบพร้อมกันค่ะ แต่พอตอนจะรับปริญญาเพื่อน(ผมบ๊อบ)มีเหตุให้ไม่สามารถมารับปริญญาพร้อมเพื่อนได้ทั้งที่ขึ้นทะเบียนบัณฑิตแล้ว
การมีเพื่อนดีนั้นดีแน่ค่ะ นอกจากครอบครัวแล้ว เพื่อนที่ดีจะทำให้เราฟันฝ่าอุปสรรคระหว่างเรียนจนสำเร็จได้ เพราะการเรียนในระดับปริญญาเอกนั้นแน่นอน โหด หิน ยาก มาก ๆ โดยเฉพาะสาขาพยาบาลเราก็ขึ้นชื่อเหมือนกันสาขาหนึ่งนะคะ ประสบการณ์ตรงของดิฉันปีแรกปรับตัวไม่ได้ แทบอยากลาออกทุกวัน กว่าจะเรียนรู้ กว่าจะมีกัลยาณมิตรที่เข้าอกเข้าใจ สนับสนุนกันอย่างแท้จริงไม่ใช่เรื่องง่าย
ดิฉันโชคดีมีเพื่อนดีที่คอยช่วยเหลือกันตลอดการเรียน จนสามารถเรียนจบมาได้ ภายในระยะเวลา 4 ปี 10 เดือน นอกจากความเพียรพยายามของตนเอง การสนับสนุนของครอบครัว กลุ่มเพื่อนก็สำคัญมาก คบเพื่อนที่คอยช่วยเหลือสนับสนุน แลกเปลี่ยนเรียนรู้ สนทนาเชิงวิชาการ ให้คำปรึกษาได้ คิดบวก สำคัญมาก เพราะการเรียนป.เอก เจอแต่ความเครียดความกดดัน เจอคนที่คิดลบนี่ชีวิตยิ่งติดลบ ต้องถอยห่างเลย ตัวเราก็ต้องพยายามคิดบวก เพราะไม่อย่างนั้นเพื่อนก็จะถอยหนีเอาได้ค่ะ (^-^)
เบื้องหลังรอยยิ้มของพวกเราผ่านอะไรมาบ้างใครจะรู้ นอกจากพวกเรา แต่เราจะแข่งดี แต่ไม่แข่งเด่นกันค่ะ คือสโลแกนของกลุ่มเรา "Just a Ph.D."
.............
"อยากได้ ต้องรู้จักให้
อภัยให้เป็น เย็นให้พอ
รอให้ได้ ไม่คิดลบ
จบให้เป็น เห็นต้องเตือน"
หลักการคบกันของพวกเราค่ะ
..............
Three heads are better than one.
ภาพปีก่อนที่รับดิฉันก็ดูหน้ากลมดีนะคะ
กับเพื่อนร่วมรุ่นอีกกลุ่มที่น่ารักอีกเหมือนกัน แต่ก็ไม่ค่อยได้สนิทแบบกินนอนด้วยกัน
ยินดีที่มีเพื่อนดี จนจบมาเป็นความหวังขององค์กรมาเป็นแกนนำใน รพ ใหญ่ ชีวิตมีแต่เรื่องดีดีนะคะขวัญ
เจอพี่แก้วก็เป็นอีกเรื่องราวดีดีค่ะ?