อ่านจบแล้วครับ...ตอลสตอยได้นำเอาตัณหาของมนุษย์มาตีแผ่ในนวนิยายขนาดสั้นเรื่องนี้ได้ถึงแก่น กระเทาะแรงปรารถนาที่ซ้อนอยู่ในใจมนุษย์ทุกผู้คนออกมาให้รู้ หาหนทางควบคุมมัน แลหาหนทางกำจัดมันในท้ายสุด
.....
เรามีกันทุกคนล่ะนะ แต่จะปกปิดมันไว้ได้นานแค่ไหน และสุดท้ายจำเป็นที่จะต้องจัดการกับมันอย่างไร
....
ยูยีน ออร์เตเนฟ เคยมีสัมพันธุ์ลับๆกับหญิงชาวนา สเตฟานิด้า ผู้ทรงเสน่ห์ที่ทำให้เขาหลงและหลอนอยู่ตลอดมาแม้จะแต่งงานกับลิซ่า ที่น่ารักและซื่อสัตย์ต่อเขา เขารักภรรยามากแต่อดที่จะว้าวุ่นสับสนไม่ได้ที่เห็นสเตฟานิด้าเข้ามาทำงานในผืนดินของเขา จิตใจของเขามันหลอกหลอนจนต้องเดินตามหล่อนไปบ่อยๆ...
สุดท้ายเขาทนไม่ไหวต้องจัดการกับจิตที่ว้าวุ่นสับสนนี้ จะด้วยวิธีไหน ไม่ว่าจะจัดการกับตัวเธอ ตัวภรรยา หรือตัวเขาดี
....
"และหากว่าเออร์เตเนฟเป็นคนที่มีจิตว้าวุ่นสับสน ทุกคนก็อยู่ในกรณีเดียวกัน คนที่มีสภาพจิตว้าวุ่นสับสนมากที่สุดก็คือ คนที่มองเห็นสิ่งบ่งชี้ความผิดปกติในคนอื่น โดยไม่ได้สังเกตุเห็นในตัวเอง"
......
แล้วพวกเราล่ะ สังเกตุเห็นอะไรในตัวเราบ้างไหม
เรามีกันทุกคนล่ะนะ แต่จะปกปิดมันไว้ได้นานแค่ไหน และสุดท้ายจำเป็นที่จะต้องจัดการกับมันอย่างไร…ชอบมากๆ ครับ -สะท้อนข้อเท็จจริงของสิ่งมีชีวิตที่เรียกว่า “คน-มนุษย์” (เถียงไม่ได้) ขอบพระคุณครับ