ของขึ้น
เดี๋ยวนี้ฉันไม่ต้องสาทยายอะไรมากแล้วในเรื่องกิจกรรมของดมยาและห้องผ่าตัด...เพราะเล่าบ่อยจนเพื่อนๆมองหน้าฉันเป็นภาพใต้สะ...สะ...สะอะไรดีน้า.....เอ้า.สระน้ำดีกว่า..อย่างเก่งก็เป็นแค่...บัวใต้น้ำ...
เราเริ่มงานห้องผ่าตัดแต่เช้า...เตรียมข้าวของก่อนแพทย์ผ่าตัดมา...ใครอยู่ห้องผ่าตัดกระดูก..ต้องมาเช้ามากหน่อย...เพราะเขามากันตรงเวลามั๊กมากกกก....8 โมงครึ่งตรงเป๊ะ...ลงมีดได้จะดีมากเลย...อันนี้ฉันคิดเอง
เราทำกันอย่างนี้ทุกวัน...ตอนนี้มีการ fix ห้องหลายเดือนแล้ว..(สมัยก่อนturnไปเรื่อยๆ..ฉันturn..ตั้งแต่สาว...จนแก่...)..ไม่ค่อยมีใครอยาก fix ortho. เพราะต้องมาเช้าๆ...แพทย์ผ่าตัดเสียงดัง...ก็เครื่องมือมันพาดังเน๊อะ...ทั้งค้อน..ทั้งสิ่ว...สารพัด...เหมือนช่างไม้ ช่างปูน.. แถมชอบดุ..ชอบว่า..(ในเรื่องที่พวกเขาเถียงไม่ออก เช่นมาสาย เริ่มcase ช้า เป็นต้น)...
แต่ไม่ใช่ฉัน...ฉันรัก Orthopedics…(ผ่าตัดกระดูก)
น้องๆเคยถามว่า
“ทำไมพี่ติ๋วเก่งจัง...อยู่orthoได้...ระเบิดลงบ่อยๆ”
“โอย...พี่แก่แล้วน้อง...หนังเหนียว...ตายยาก...โดนระเบิดกี่ครั้งก็ไม่ตายยยย”
ตั้งแต่ fix 4 - 5 เดือนมานี้...ระเบิดลงน้อยมาก...ฉันพยายามไม่ให้เกิดปัญหา...สัมพันธภาพและใส่ใจในงาน...สำคัญมากที่สุด...
วันนั้นเร่งรีบแต่เช้า..เหมือนเดิม...ดมยาเสร็จ....ทำความสะอาดคนไข้เสร็จ...เตรียมปูผ้าเขียว..ตามสูตร...
“เอาของขึ้น” แพทย์ผู้ช่วยผ่าตัดบอกscrub nurse
“เดี๋ยว...มาปูผ้าให้เรียบร้อยก่อน..อะไร...ของที่มึ......ควรทำไม่ทำ...ไอ้ห.......” อาจารย์แพทย์ตำหนิ....คำพูดพวกนี้ได้ยินบ่อย.. ธรรมดามากๆ.. เวลาพวกผู้ชายเขาคุยกัน...ชินแล้ว..จนบางทีคล้อยตาม..
“เอ้า...ของขึ้น..” คราวนี้อาจารย์แพทย์กล่าว แพทย์ผู้ช่วยผ่าตัดยืนขวางรถใส่เครื่องมือที่จะใช้....
“เอ้า...แล้วมึ..มายืนขวางเขาทำไม..ไอ้....ทีของควรทำไม่ทำ...ไอ้ทีไม่ควรทำ...มาทำ” แพทย์ผู้ช่วยผ่าตัดยังยืนเก้ๆ กังๆ คงยังงงๆ..เพราะความตั้งใจเดิมที่อยากช่วยให้เร็ว..ถูกบั่นทอน
“หมอ...หลบให้พี่scrub เขาเอาของขึ้นหน่อยนะ...เมื่อกี้ของอาจารย์ไม่ขึ้น...ตอนนี้ของมันจะขึ้น...เพราะหมอนั่นแหละ..” ฉันบอก
อาจารย์แพทย์มองหน้าฉัน .... แพทย์ผ่าตัดเริ่มยิ้มๆ.....แล้วเขาก็หัวเราะกัน...
บรรยากาศก็ผ่อนคลาย...และสนุกกับการผ่าตัดกันทั้งวัน...เหมือนเดิม
ความเห็น (20)
- ยิ้ม ยิ้ม แต่เช้า ต้อนรับวันฟ้าใสครับ
- เขาคุยกันอย่างนี้นี่เอง มิน่าล่ะ คนในห้องผ่าตัด ถึงปากคมกันแทบทุกคน
- น่าสนุกนะครับ แต่ไม่อยากลอง....กลัว ของที่มีครบอยู่แล้ว จะหายไปบางส่วน
- อิ อิ
สวัสดีจะจะค่ะ...คุณไมโต
- ว่างๆแวะเข้าห้องผ่าตัดบ้างก็ได้นะคะ...ไม่ตัดหลอกค่ะ...แต่จะต่อให้
อรุณสวัสดิ์ค่ะทั้งสองท่าน คุณติ๋วและคุรไมโต
- ครูอ้อยเพิ่งเดินออกกำลังตอนเช้า เข้ามาเจอ ตัดอะไรกันหรือคะ อย่างเพิ่งตัดสวาทกับครูอ้อยนะคะ
รื่นเริงบันเทิงเวลาเช้าค่ะ
- สรุปว่า น่ากลัวทั้งคู่ครับ ไม่ว่าจะตัด หรือจะต่อ
- อันตราย....ไม่ค่อยน่าเฉียดเข้าใกล้สักเท่าไหร่
- ขอดูอยู่วงนอก อย่างนี้น่ะดีแล้วครับ
อรุณสวัสดิ์ค่ะ ครูอ้อย
นึกว่าจะไม่ได้ยินเสียงซะแล้วเช้านี้ก่อนจะไปทำงาน...ได้ยินเสียงแล้วค่อยมีแฮง...ขอตัวเตรียมตัวไปทำงานก่อนนะคะ
คุณไมโต...แล้วพบกันใหม่ค่ะ
ฝากครูอ้อยรับแขกให้ด้วยค่ะ..Bye..Bye..รีบค่ะ..อยู่Ortho.
คุณ เมตตาคะ
- เดี๋ยว ขิงกลับบ้านคงได้แต่...คับ..คับ...แค่นั้นแหละค่ะ
- แบบนี้ ข่า..สบายค่ะ..ได้เปรียบ
- แล้วจะเชียร์ใครคะ
คุณ Sompornp.คะ
- วันนี้มีแต่อารมณ์ขึ้นค่ะ...แต่เป็นอารมณ์โรแมนติก...ไปแอบดูใบเมเปิ้ลมาค่ะ...เจ้าของบ้านเขาเผลอ...อย่าไปบอกนะคะ
ไม่บอกหรอกค่ะ
เพราะเราก็แอบย่องไปด้วยกันไงคะ
เผื่อจะได้ใบเมเปิ้ลที่เหลือจากฝากครูอ้อยแล้ว
แล้วเราทั้งสอง...จะได้ของเหลือ(อีกแล้ว)เหรอ....น่าเศร้า
- ก็เค้านินทาตัวเอง...ไม่ได้นินทาเรา...แล้วเรา...จะอยากรู้ไปทำไมคะ...ล้อเล่นค่ะ..
- เค้าไปเก็บอารมณ์โรแมนติกบ้านตัวเองด้วยกันมา...มีความสุขจะตาย....พอใจหรือยังคะ