เก็บตก : งานมหกรรมการจัดการความรู้ ครั้งที่ 3 (ทำไมปูนแก่งคอยถึงไปเรียนกับข้าวขวัญ)

       แทบจะบอกว่าเป็นคำถามยอดฮิตเลยก็ว่าได้นะครับ ว่า “ทำไมปูนแก่งคอยถึงไปเรียนกับชาวนา” ทั้งๆที่ทำงานกันคนละด้านแทบจะว่าคนละขั้วโลกก็ว่าได้ ก็จริงอยู่นะครับ ถ้าพูดถึงขนาดขององค์กรและผลิตภัณฑ์ แล้วเราต่างกันอย่างแน่นอน แต่นั่นไม่ใช่เรื่องสำคัญกับการเรียนรู้เลยครับ

         สำหรับปูนแก่งคอยเรามีแนวทางในการพัฒนาองค์กรที่ชัดเจนว่าเราจะพัฒนาที่ “บุคลากร” โดยมุ่งเน้นการพัฒนาด้านจิตใจ และคุณภาพชีวิตของพนักงานในองค์กรเป็นหลัก ในเชิงพฤติกรรมแล้วเราต้องการให้เป็น Innovative  Culture  มุ่งสร้างคนให้เป็นนักเรียนรู้ ตลอดชีวิต จึงตอบได้ว่าเราเรียนที่ไหนก็ได้ เราอยู่ในธุรกิจอุตสาหกรรมหากเรียนรู้อยู่แต่ในวงการอุตสาหกรรมก็จะมองเห็นแต่กรอบเดิมๆ (Paradigm) มุมมองใหม่ๆก็ไม่เกิด

       การที่เราจะเปลี่ยนพฤติกรรมคน เรามีแนวคิดว่าเราต้องเปลี่ยน วิธีคิดของคน ซึ่งก็ต้องเปลี่ยนวิธีเรียนด้วย  

      ดังนั้นการที่คนปูนไปเรียนจากชาวนาจึงเป็นการเปลี่ยนวิธีเรียน เพื่อให้คนได้เปลี่ยนวิธคิด ปรับเปลี่ยนกระบวนทัศน์ใหม่ รวมถึงฝึกแนวคิดในการดำเนินชีวิตอย่างพอเพียง,ฝึกการลดอัตตา ให้กับพนักงานไปในตัว

        สิ่งที่เราได้รับมากกว่าการเรียนรู้ก็ คือสายสัมพันธ์ข้ามองค์กร  ระหว่างพี่น้องชาวนากับคนทำปูน    เกิดการเอื้ออาทรต่อกันและกัน อย่างจริงใจ  ชาวนาให้แนวคิดแก่คนปูน ....คนปูนเสริมสร้างกำลังใจให้กับพี่น้องชาวนา เราต่างก็พึ่งพากัน ไม่มีใครเล็กหรือใครใหญ่กว่ากัน เพราะ“จะเล็กหรือใหญ่ ต่างก็พึ่งพาอาศัยกันทั้งนั้น” ที่สำคัญ “เราเป็นคนไทยเหมือนกัน” ครับ   

[คุณ รัตติยา เขียวแป้น]

ได้คนในองค์กรมาสรุปประเด็นให้ฟังแบบนี้ เข้าใจได้ดียิ่งขึ้นเลยค่ะ  ยิ่งทำให้มั่นใจได้มากขึ้นว่า บริษัทปูนฯ เป็นองค์กรชั้นนำได้ก็เพราะให้ความสำคัญกับคนในองค์กรเป็นหลัก และทำอย่างจริงจังและต่อเนื่อง ขอชื่นชมผู้บริหารด้วยใจจริงค่ะ