ในความทรงจำที่ดิฉันเคยเดินทางไปทำงานเป็นประจำ เมื่อประมาณ 4-5 ปี ที่ผ่านมา รวมทั้งไปทำดุษฎีนิพนธ์ที่ลำพูน การไปเชียงใหม่คือความทรงจำที่ตื่นเต้นทุกครั้ง โดยเฉพาะเส้นทางสาย เชียงใหม่-ลำพูน ดูสิคะ ต้นยางนับพันเรียงราย สวยงาม ระยะห่างพอดี
ถ้ามาตอนกลางวันดิฉันก็ชะเง้อมองตลอดทาง แต่ถ้ากลางคืนก็ขอเพ่งมองราวกับจะซึมซับ ทักทายคนคุ้นเคยซะอย่างงั้นจริงๆ บางคราวน้องที่สนิทกันส่งภาพต้นยางที่ถูกตัดเพราะถูกพายุกระหน่ำก็อดใจหายไม่ได้ แต่ก็อดชื่นชมคนในพื้นที่ที่ยังอนุรักษ์ไว้ได้จนบัดนี้
.....
หน้าแล้งสวยยิ่งกว่ามีเอื้องผึ้งชูช่อรอบลำต้นยางตลอดแนว
...
..
...
....
ธรรมชาติอยู่กับคนได้เสมอ^^
อยู่ที่เรียนรู้
อ้อ เอื้องผึ้งบานเมื่อไหร่ เป็นสัญลักษณ์ว่าลูกหลานได้เวลาปิ๊กบ้านไปเยี่ยมพ่อแม่นะคะ เพราะตรงกับปี๋ใหม่เมืองพอดี ^__^
ขอบคุณภาพต้นยางจากอินเตอร์เน็ตเพราะภาพที่ถ่ายไว้หายไป ค่ะไม่ทราบจะเครดิตใครจึงขอบคุณไว้ณ ที่นี้
ผมเคยไปที่นี่หลายปีก่อนประทับใจภาพต้นยางนาบนถนนสายนี้จอดรถลงไปบันทึกภาพไว้หลายภาพเอาขึ้นเฟสฯ เป็นภาพหลักสืบมาจนปัจจุบันและยิ่งได้อ่านประวัติความเป็นมาของต้นไม้เหล่านี้ในพื้นที่นี้ ยิ่งน่าประทับใจมากๆ ครับ
ถนนต้นยาง มีวิถีเป็นตัวเองสุด ๆ ครับ ;)…
@คุณแผ่นดิน ดีใจที่มีคนชอบต้นยางนาเหมือนกัน ได้กลับไปอ่านประวัติเหมือนกันค่ะน่าสนใจมาก มีฉากชีวิต มีประวัติศาสตร์ซ่อนอยู่มากมายเลยค่ะ^^
@อาจารย์วัส ผ่านถนนสายต้นยางอย่าลืมทักทายให้ด้วยนะคะ^^
ปลูกไว้ หลายต้นเหมือนกัน..มีความฝันว่าสักวันหนึ่ง ยังคงมีให้เห็น เป็นต้นใหญ่ ขนาดนี้ บ้าง ใน ป่า ที่ปลูก…(..ต้นยางนา…ที่ว่ามีเส้นผ่าศูนย์กลางเกือบห้าสิบเซนต์..อายุประมาณ ๒๕ ปี)…..
ดีจังค่ะคุณยายธี เพราะคิดอยู่ว่าต่อไปจะเหลือให้ลูกหลานได้เห็นสักกี่ต้น ถ้าไม่มีคนปลูกเอาไว้ :)
เป็นอีกคนที่ชอบถนนสายนี้และเคยจอดรถถ่ายรูปเหมือนกันครับ
ภาพสวยมากครับ..