นิทานสอนลูก_เรื่องที่ ๑ "กบหนุ่มกับนางพญางูน้ำ"

สิ่งที่ลูกสาวผมชอบที่สุดอย่างหนึ่งเมื่ออยู่กับพ่อ คือ "ฟังนิทาน" โชคดีที่สิ่งที่พ่อชอบที่สุดเมื่ออยู่กับลูกคือ "เล่านิทาน"  ผมเคยเสนอไอเดียที่จะให้ลูกสาววาดภาพประกอบเรื่องราว แล้วทำเป็นหนังสืออ่านเล่น ออกแจกจ่ายให้เด็กๆ ที่ขาดแคลน แต่เขายังเด็กเกินไปในขณะนั้น วันนี้ขณะเดินทางกลับจากชัยภูมิ ผมเล่านิทานเรื่อง "กบกับงู" ให้ลูกฟัง.... และลองเสนอไอเดียใหม่คล้ายกันนั้นต่อ อ.ก้อย (ศรีภรรยา ผู้เป็น อ.สอนภาษาอังกฤษ) ขวัญอาสาทันทีว่าหนูจะวาดภาพประกอบเอง  ในใจผมคิดถึง อ.หมิม ที่เคยร่วมงานกันครั้งหนึ่ง หาก อ.หมิม ร่วมด้วย เราน่าจะได้ นิทานสองภาษาและมีภาพประกอบที่เด็กๆ ชอบอ่านแน่ .... อ. ก้อย ตอบตกลง แล้วบอกให้ผมเขียนเรื่องส่งมาให้  จึงเป็นที่มาของบันทึกชุดใหม่ชื่อ "นิทานสอนลูก_ เรื่องที่...." ที่ผมแต่งขึ้นเองเรื่องนี้และเรื่องถัดๆ ไป 

กบหนุ่มกับนางพญางู

กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว ณ ริมหนองน้ำแห่งหนึ่ง มีกบหนุ่มตัวหนึ่งกำลังผักผ่อน นอนหลับสบายๆ อยู่กอหญ้าเขียวสด ทันใดนั้น วัวตัวหนึ่งที่กำลังกินหญ้าอยู่บริเวณนั้น เดินย่ำเหยียบลงไปเกือบจะกลางหลังของกบหนุ่มโดยไม่ได้ตั้งใจ กบหนุ่มตัวนั้นตกใจมาก เจ็บก็เจ็บ กลัวก็กลัว เข้าใจว่าวัวเป็นสัตว์ประหลาดขนาดยักษ์ รีบกระโดดลงน้ำไป เอาเรื่องไปฟ้องนางพญากบด้วยความเจ็บใจ 

เมื่อเจอนางพญากบ กบหนุ่มเล่าเรื่องว่า " ข้าแต่นางพญากบผู้ยิ่งใหญ่ โปรดช่วยคลายความทุกข์ให้ข้าด้วยเถิด วันนี้ระหว่างที่ข้ากำลังหากินอยู่ดีๆ มีสัตว์ประหลาดตัวหนึ่ง มารังแกข้า เหยียบข้าที่กลางหลัง ทำให้ข้าบาดเจ็บ " กบชี้ไปที่แผลที่หลังของตนเอง นางพญากบ ตอบทันทีว่า "เจ้าจงพาข้าไปที่นั่นเดี๋ยวนี้" 

เมื่อกบหนุ่มพานางพญากบมายังที่เกิดเหตุ ก็รู้ทันทีว่าสัตว์ที่เหยียบลงบนหลังของกบหนุ่มก็คือ .......(ตอนเล่าเรื่องต้องให้ลูกสาวตอบ เพื่อเช็คว่าเขาฟังเข้าใจ รู้เรื่องไหม)   นางพญากบพิจารณาว่า เกินกำลังความสามารถของตนเอง จึงแนะนำกบหนุ่มว่า "เจ้าลองไปขอความช่วยเหลือจากนางพญางูน้ำนะ อาจจะช่วยเจ้าได้" พร้อมทั้งชี้ทางให้กบเดินทางไป 

เมื่อพบพญางูน้ำ กบหนุ่มรีบเล่าเรื่องให้ฟัง พร้อมทั้งขอความช่วยเหลือ นางพญางูหัวเราะพร้อมพูดว่า "ฮ่าๆ ๆ ...  ได้ ไอ้หนุ่ม ข้าจะช่วยเจ้า แต่ข้าต้องการสิ่งแลกเปลี่ยน เจ้าจะยอมไหม? " กบหนุ่มตอบทันทีว่า.... (น้องข้าว ลูกสาวคนเล็กจะตอบว่า ยอม ทันที ฮา เราก็เล่าต่อ) "ข้ายอม ข้ายอม ท่านต้องการอะไร ข้าจะหามาให้" "งั้นเจ้าจงพาข้าไปเดี๋ยวนี้เลย 

เมื่อนางพญางูไปถึง ก็เลื้อยขั้นไปฉกกัดขาวัว (วัวเจ็บไหม... ถามลูก) วัวจึงวิ่งหนีไป  กบหนุ่มซึ่งแอบซุ่มดูอยู่ กระโดดโลดเต้นด้วยความดีใจ สะใจ ร้องชื่นชมพญางูว่า "สุดยอด.... ท่านเก่งจริงๆ  ท่านตัวเล็กกว่า แต่ก็สามารถไล่สัตว์ประหลาดขนาดยักษ์นั้นวิ่งหางจุกตูดไปเลย"  นางพญางูก็หัวร่อด้วยความพอใจเช่นกัน แล้วพูดว่า "ฮ่า ฮ่า ...ข้าน่ะเจ๋งอยู่แล้ว ... แล้วเจ้าล่ะจำได้ไหมว่า เจ้าจะมีสิ่งแลกเปลี่ยนให้ข้า"  "ได้ ได้  ข้าจำได้อยู่แล้ว ท่านต้องการอะไร ข้าจะไปหามาให้"   "ข้าก็ต้องการให้เจ้าเป็นอาหารของข้าไงล่ะ" พญางูตอบพร้อมกับฉกจับกบหนุ่มตัวนั้นกินกลืนเป็นอาหารทันที 

จบ 

นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า (ถามลูก พวกเขาจะตอบไปต่างๆ ล้วนแต่ถูกต้องทั้งสิ้น) อย่ารับปากคนอื่นโดยไม่มีปัญญา  (พวกเขาจะถามทันทีว่า ปัญญา คืออะไร  นี่คือจังหวะที่จะสอนเรื่อง "ปัญญา" สติ และความรอบรู้) 

Learning Reflection

ใครในเรื่องเป็นไม่ดีบ้าง เพราะอะไร? 

(กบหนุ่มเป็น "คน" ไม่ดี เป็นคนขี้โกรธ อาฆาตแค้น ไม่ให้อภัย  เป็นคนขี้โกหก ตัวเองหลับ ประมาท แต่เล่าว่าถูกแกล้ง  เป็นคนขี้ฟ้อง เป็นคนไม่มีปัญญา รับปากพญางูโดยไม่คิดให้ดีเสียก่อน)

หากหนูเป็นกบหนุ่มตัวนั้นหนูจะทำยังไง? 

...........................................................................................................................................................