เมื่อเช้าวันนี้ผมกับภรรยาได้ไปชมตลาดหาของกินที่เด็ก ๆ ชอบเพราะในวันที่รีบเร่งเด็ก ๆ มักได้กินของจำเจจากฝีมือแม่ครัวบ้างหรือนานๆก็เป็นฝีมือพ่อครัว
ตลาดไม่ไกลจากหมู่บ้านที่อยู่นักจึงสะดวกในการเดินทาง ผมถามหาต้นไม้ชนิดหนึ่งกับคนที่ยืนอยู่กลางวงขายหมู่แมกไม้ปลูกว่ามีไหม เขาเงียบสังเกตดูโอ้คนนี้ก็มาหาต้นไม้นี่ไม่ใช่คนขาย ถามผิดคนครับ ฮ่า ฮา
เมื่อไปยืนอยู่ข้างร้านขายกล้วย มีเสียงแว่วมาจากคนขายว่า ช่วยหน่อยพ่อคุณช่วยซื้อหน่อย ผมมองกล้วยอยู่เห็นติดเลข 40 หวีสวย แม่ค้ากระซิบว่า เอาขายให้ราคา 35 บาทพอพร้อมกับหยิบถุงมาใส่กล้วยจะยื่นให้ ผมยิ้ม ๆ บอกไปว่าที่บ้านมีแล้วญาติเอามาให้ยังกินไม่หมดครับ
ทีนี้มายืนดูแม่ค้าปอกสับปะรด ซื้อ1 ผลต่อ 20 บาท ผมเหลียวไปเห็นแม่ค้าตัดตรงปลายมันทิ้ง จะเอาไปทิ้งให้เอาไหม แม่ค้าว่าเอาเลย เอาไปปลูกได้เลยนะ ได้ผล แม่ค้าให้ส่วนปลายผลสับปะรดมาอีก 5 ชิ้นผมเอามาปลูก 1 ปีถ้ามันไม่ตายคงได้กินสับปะรดอีก 5 ผลในส่วนนี้คือกำไรไม่ต้องลงทุนครับ ฮา ฮา.
สวัสดีค่ะ อ.ยูมิ
คนมีปัญญา ได้มาก็กำไร แม้ต้องให้ไป ก็ ยังได้กำไร (เพราะได้ทำทาน และ อาจได้ปัญญา) :)