ดุจดั่งจันทรา ๑ ชาตรี สำราญ

ดุจดั่งจันทรา

ฟ้าไร้เมฆ

สาดแสงกอดยอดหญ้า อุ่น เย็น

เมื่อปีพ.ศ.๒๕๓๐ ผมมาเป็นครูผู้สอนที่ร.ร.บ้านบาโด อ.เมืองยะลา พบเด็กกลุ่มหนึ่งอ่านเขียนหนังสือไม่ได้ ผมจึงคิดวิธีสอนที่ง่ายๆเหมาะกับสภาพของผู้เรียน คือ เขียนประโยคสั้นๆ มีความหมาย มีเหตุผล น่าอ่าน เช่น

เมื่อคืน

ฝนตก

อึ่งอ่างร้อง

คำง่ายๆสั้นๆ มีความหมาย เด็กๆเขียนทีละคำ คิด ถาม (คำที่จะเขียน) เขียน อ่าน จำนำใช้อีก เช่น

อึ่งอ่างร้อง

ข้างบ้าน

เมื่อคืน

เด็กเรียนรู้เป็นคำๆนำใช้จนเห็นว่ามีคำมากพอจึงสอนให้เรียนรู้อ่านสะกดคำ นานไปเด็กก็อ่านได้เขียนได้

ขณะที่ผมสอนให้เด็ก คิด เขียน อ่านนั้น ผมเองคิดเขียนความเรียงสั้นๆให้เด็กอ่านด้วย แต่ทว่าต้นฉบับความเรียงเหล่านั้น(ปีพ.ศ.๒๕๓๐-๒๕๔๔) มีเหลืออยู่น้อยมาก เพราะผมแจกจ่ายให้กับเพื่อนครูที่สนใจ

ปีพ.ศ.๒๕๕๖ถึงต้นปี ๒๕๕๘ ผมป่วยหนักต้องเข้ารักษาตัวในโรงพยาบาลบ่อยครั้ง ผมเขียนกลอนบ้าง บทความวิชาการบ้าง และความเรียง ๓ บรรทัดก็เริ่มเขียนอีก เขียนเพื่อเป็นยาแก้ปวด หมอรักษากาย ส่วนบทกวีและธรรมะรักษาใจ

ผมรวบรวมความเรียงเหล่านี้ไว้เพราะ ดุจดั่งจันทรา คือยารักษาใจผม

ชาตรี สำราญ

๑๙กันย์ ๖๐

อ่านเป็นเล่มได้ที่นี่ครับ https://sites.google.com/site/...