วันที่ ๕ เมษายน ๒๕๖๑ผมไปนั่งเป็นกองหนุนใน KMFacilitator Workshop ที่ สคส. บริการแก่บริษัทเบทาโกร หัวข้อของบันทึกนี้เกิดจากการปิ๊งแว้บในวันนั้น
ผมสนใจเรื่องการคิดวิธีคิดให้ชัด คิดให้โฟกัส คิดให้ทะลุ คิดให้ออกนอกกรอบ คิดเชิงบวก คิดเชิงวิเคราะห์ คิดเชิงสังเคราะห์ คิดให้เห็นรายละเอียด คิดให้เห็นภาพใหญ่ ฯลฯ
ในเรื่อง KM ผมมีความเห็นว่าวิธีคิดที่สำคัญที่สุดคือการคิดตั้งเป้าหมายการบรรลุผลงานที่ต้องการให้ระบบความรู้เข้าไปหนุน ซึ่งผมคิดว่าต้องตั้งเป้าให้ชัด คิดแบบโฟกัส ระวังอย่าคิดคร่าวๆ หรือละบางส่วนไว้ในฐานเข้าใจกัน ต้องตรวจสอบทำความเข้าใจร่วมกันว่าเข้าใจตรงกัน และร่วมกันคิดหาวิธีวัดว่าบรรลุเป้าหมายหรือไม่ เพียงใด
วิธีคิดตั้งเป้าหมายจะยิ่งดี หากคิดสองแบบร่วมกัน คือเป้าหมายปลายทาง(ซึ่งต้องระบุเงื่อนเวลาไว้ด้วย) และเป้าหมายรายทาง เพื่อสามารถใช้ประเมินว่าดำเนินการไปตรงทางหรือไม่ และบรรลุผลทีละขั้นได้หรือไม่
วิธีคิดตั้งเป้าต้องคิดแบบยืดหยุ่น ไม่ตายตัว เพราะเรื่อง KMเป็นเรื่องการเรียนรู้และปรับตัว ในลักษณะ complex – daptivesystems ในระหว่างทางอาจพบเป้าหมายที่ทรงคุณค่ายิ่งขึ้น และเห็นลู่ทางที่จะบรรลุได้ไม่ยาก ก็จะได้ขยับเป้าขึ้น
การขยับเป้าต้องหลีกเลี่ยงการขยับลง
การคิดใน KM ต้องร่วมกันคิด แสดงความเห็น และฟังกัน เอาความรู้จากประสบการณ์มาใช้ประกอบการคิด การคิดร่วมกันใช้เครื่องมือ dialogue และ appreciativeinquiry
วิจารณ์ พานิช
๒๐ เม.ย. ๖๑
โรงแรม แกรนด์ฮิลล์ โตเกียว
ไม่มีความเห็น