นิราศอิตาลี ตอน ๔

๗๖ถึงเวลา อย่าเพลิน รีบเดินกลับ

ถึงจุดรับ รถรอ ทันหนอฉัน

หนึ่งทุ่มครึ่ง ถึงถิ่น มากินกัน

มื้อเย็นนั้น ร้านจีน กินคุ้นเคย

 

๗๗อาหารเย็น เน้นอิ่มท้อง ต้องรีบกลับ

เริ่มง่วงหลับ แล้วเรา เฝ้าเฉลย

ถึงโรมา คราไกล ไม่คุ้นเคย

อยากจะเอ่ย เอื้อนต่อ ขอพักยาว

 

๗๘ถึงห้องได้ ใจคะนึง คิดถึงน้อง

เคยประคอง เคียงข้าง ไม่ห่างสาว

ตะวันดับ ลับตา ดาราพราว

มองดวงดาว เดือนเดี่ยว แสนเปลี่ยวใจ

 

๗๙อยากส่งเฟส ฝากไลน์ เข้าไปหา

แต่เวลา ดึกลง คงไม่ไหว

อยากแนบชิด นิทราอยู่ คู่ทรามวัย

อยากบินไป ไปพลัน รับขวัญเธอ

 

๘๐ต้องข่มใจ มิให้จิต คิดฟุ้งซ่าน

ต้องทำงาน ระงับใจ มิให้เผลอ

ต้องหักห้าม ตามใจ ใฝ่ละเมอ

ต้องหยุดเพ้อ พร่ำไป ไม่เข้าที

 

๘๑เอนตัวนอน ก่อนหลับ นอนนับเลข

อยากปั้นเสก สาวไว้ มิให้หนี

อยู่ไกลกัน ฉันคะนึง ถึงคนดี

ป่านฉะนี้ เป็นไฉน อย่างไรกัน

 

๘๒เคยนอนกอด พรอดพร่ำ จำนรรจ์รัก

เคยพิศพักตร์ พวงผกา ร่วมพาฝัน

เคยโลมเล้า เฝ้าถนอม กล่อมชีวัน

เคยสุขสันต์ กลับเศร้า เฝ้าเหลียวแล

 

๘๓รักจริงแท้ แน่ใจ ในรักแท้

รักดวงแข ขอห่วง แม่ดวงแข

รักมิแปร แท้มั่น มิผันแปร

รักดวงแด ด้วยหวง ห่วงดวงแด

 

๘๔รักน้องแน่ แม้ไกล เชื่อใจแน่

รักเที่ยงแท้ ทั้งใจ ใฝ่รักแท้

รักไม่แพ้ พ่ายพร้อม ไม่ยอมแพ้

รักเหลียวแล ล่วงรู้ คอยดูแล

 

๘๕หลับตาลง คงคิด จิตถึงน้อง

หลับตาตรอง ตรึกคิด พิษรักแฉ

หลับตานอน ก่อนไหม ไม่เชื่อนแช

หลับตาแต่ ตัวเรา ช่างเหงาใจ

 

๘๖หอมเอยหอม กลิ่นรัก สลักเสลา

หอมเอยหอม กลิ่นเจ้า จะเฝ้าจะใฝ่

หอมเอยหอม กลิ่นกรุ่น ละมุนละไม

หอมเอยหอม กลิ่นใจ มิไกลมิเกิน

 

๘๗หอมเอยหอม กลิ่นแท้ ชะแง้ชะงัด

หอมเอยหอม กลิ่นชัด มิขัดมิเขิน

หอมเอยหอม กลิ่นนัก จำรักจำเริญ

หอมเอยหอม กลิ่นเพลิน ขอเชิญขอชม

 

๘๘รักเพียงน้อง ปองติด หัวจิตหัวใจ

รักเพียงให้ ห่างทุกข์ เป็นสุขเป็นสม

รักเพียงน้อง ข้องเกี่ยว จะเกลียวจะกลม

รักเพียงชม เชยเจ้า พะเน้าพะนอ

 

๘๙รักเพียงใฝ่ ใจปอง มิข้องมิขัด

รักเพียงรัด เร่งคอย มิร่อยมิหรอ

รักเพียงพิศ เพลินหวัง มิรั้งมิรอ

รักเพียงพอ เพียงนี้ ทุกวี่ทุกวัน

 

๙๐รักเที่ยงแท้ แต่เธอ จะเพ้อจะพร่ำ

รักยิ่งจำ จิตนาน มิผ่านมิผัน

รักน้องมาก อยากเจอ รำเพ้อรำพัน

รักเจ้าฝัน ใฝ่พิศ ประดิดประดอย

 

๙๑รักแต่เจ้า เช้ามืด มิจืดมิจาง

รักน้องนาง นี้หมด มิถดมิถอย

รักแท้จริง มิ่งมิตร เฝ้าคิดเฝ้าคอย

รักแน่งน้อย เนื้อเนียน มิเปลี่ยนมิแปร

 

๙๒ข่มตาหลับ ขับตาลง จำนงนอน

สวดอ้อนวอน ซ่อนเอาวัน มิหวั่นแฉ

มุ่งจิตหมั่น มั่นใจเมิน เกินเหลียวแล

มิผันแปร แม้ผ่านไป ตัวไกลกัน

 

๙๓อย่ากังวล ยลก่อนวาง ทางสงบ

จิตน้อมนบ จบน้อมนำ พ้นคำหยัน

เริ่มปล่อยวาง ร่างปลอดวุ่น มาหนุนทัน

คลายโศกศัลย์ ครั้นเศร้าสร่าง หลับอย่างดี

 

๙๔ดึกสงัด สลัดเหงา เลิกเว้าวอน

ต้องพักก่อน ผ่อนกาย หมายสุขี

จิตสงบ นบน้อม เพรียบพร้อมมี

หลับเสียที พี่เริ่ม เติมพลัง

 

๙๕หลับเพียงพอ มอร์นิ่งคอล ตื่นตอนเช้า

แต่กายเรา เริ่มปวด อยากนวดหลัง

ทั้งง่วงนอน อ่อนล้า พะว้าพะวัง

แต่ต้องรั้ง รีบตื่น ฝืนลืมตา

 

๙๖อาหารเช้า เข้าที เขามีให้

เป็นสไตล์ ตามฝรั่ง พร้อมพรั่งหา

ผักผลไม้ ไส้กรอกจัด สลัดมา

นมน้ำชา กาแฟ แลชวนชิม

 

๙๗นั่งรถผ่าน ย่านนิยม ชมเทรวี

น้ำพุดี เดินใกล้ ไม่หยุมหยิม

เขาซ่อมอยู่ ดูพิศ ชิดขอบริม

ซื้อไอติม ชิมเล่น กินเย็นใจ

 

๙๘เทรวีช้ำ ชำรุด เขาหยุดซ่อม

ยังไม่พร้อม เพียงมอง จ้องสงสัย

จะสวยสด งดงาม เมื่อยามใด

หวังจะได้ ดูนัก ชมสักวัน

 

๙๙กรีกนับถือ ลือไกล โพไซดอน

เทพแห่งพร พาโชค ไร้โศกศัลย์

เหรียญโยนไว้ ให้เทพช่วย อำนวยพลัน

เล่าลือกัน ไกลโรค มีโชคชัย

 

๑๐๐ทวยเทพท่าน เที่ยงธรรม นำมาชี้

ทำทุกที่ เทียมเท่า เราแจ่มใส

ท้อทุกข์ทน ทุกทิศ ลิขิตไป

เทพเทิดไท้ ท่านทำ แต่กรรมดี

(มีต่อ)

พิเชฐ บัญญัติ ประพันธ์

ปีที่ประพันธ์ ๒๕๕๗