มุมมองความจริงของชีวิตกำหนดความสุขเราจริงหรือ?
ความจริงก็คือความจริง ความจริงมีหนึ่งเดียวขึ้นกับว่าเราจะเลือกที่จะมองความจริงในมุมใด
*คนที่มองไม่เห็นความจริง เปรียบได้กับ "บัวที่อยู่ในตม"
*คนที่เลือกที่จะมองความจริงในมุมลบมองอย่างเข้าข้างตัวเองและยึดหลักความยุติธรรมเป็นที่ตั้งก็จะเห็นว่า ตัวเองถูกเอาเปรียบแต่หากเมื่อใดที่มองความจริงอย่างที่ตัวเองได้เปรียบก็จะกลายเป็นผู้ที่กดขี่คนอื่นทันทีคนประเภทนี้เปรียบได้กับ "บัวใต้น้ำ" เพราะตลอดเวลาของการใช้ชีวิตพะวงแต่กับเรื่องเสียเปรียบได้เปรียบอยู่อย่างต้องชิงไหวชิงพริบต้องรักษาผลประโยชน์ต้องรักษาหน้าตารักษาเกียรติและรักษาภาพลักษณ์ของตัวเองในสังคมแน่นอนก็จะอยู่กับความสุขเหมือนคนติดยาเสพติดพอได้ดังใจ ก็เป็นสุขเมืิ่อไรที่ไม่ได้ดังใจตัวเองก็เป็นทุกข์และก็จะอยู่ในวังวนของชีวิตแบบนี้ตลอดไปยากที่จะหลุดพ้น เพราะคิดว่าตัวเองฉลาดและเข้าใจชีวิตดีแล้ว
*คนที่เลือกที่จะมองความจริงในมุมบวกก็จะมีพลังในการใช้ชีวิตมีเรี่ยวแรงที่จะเผชิญกับความเป็นจริงและมีแนวโน้มที่จะยอมรับความจริงนั้นได้สามารถปรับตัว ปรับใจให้เข้ากับความเป็นจริงและที่สำคัญสามารถขับเคลื่อนความเป็นจริงให้เคลื่อนไปในทิศทางที่ควรจะเป็นของชีวิตได้ จึงไม่ยากเลยที่จิตใจจะสามารถรับแสงสว่างจากพระเจ้า และถึงซึ่งความดีทั้งปวงได้ เปรียบได้กับ "บัวที่อยู่เหนือน้ำ"คนกลุ่มนี้แหละที่สามารถนำพาชีวิตให้พบกับความสุขสงบที่แท้จริงได้
ความเห็น (3)
Thank you for this thought provoking blog.
I guess our problems are 'facts and fakes'. How to tell which is which in these modern days. How do we justify looking only inwards (on ourselves) in isolation of (our 'chosen'/biased, external) environment. Is our introspection merely a denial of our own reality because no one exists by oneself.
Yet being underground/mud (isolated, enclosed, sleeping,...) is บัวที่อยู่ในตม.
And being over water (seeing light, awaken, exposed to environment) is บัวที่อยู่เหนือน้ำ.
No doubts, hours will spent on debating the paradox of real self, knowing true self and living with self.
Thank you for this thought provoking blog.
I guess our problems are 'facts and fakes'. How to tell which is which in these modern days. How do we justify looking only inwards (on ourselves) in isolation of (our 'chosen'/biased, external) environment. Is our introspection merely a denial of our own reality because no one exists by oneself.
Yet being underground/mud (isolated, enclosed, sleeping,...) is บัวที่อยู่ในตม.
And being over water (seeing light, awaken, exposed to environment) is บัวที่อยู่เหนือน้ำ.
No doubts, hours will be spent on debating the paradox of real self, knowing true self and living with self.
