ฉันทำ...ฉันจึงคงอยู่
……………………………….
เราพกพาความวุ่นวายเข้ามาในชีวิต
เพื่อมาปกปิดความโดดเดี่ยวร้อนรุ่มที่มันสุ่มอยู่ในใจ
ไฟมายาลามเลียกัดกิน เหลือเพียงกลิ่นและเศษซากขี้เถ้าเกลื่อนกระจาย
ความตายได้สูญหายไปจากความจำของเราทั้งหลาย จมมันมาเยือนย่ำ
ค่ำคืนที่โหดร้ายเดินทางมาหาโดยมิได้บอกกล่าวให้สัญญาณ
วานวันของปัจจุบัน ฉันจึงถูกลืมเลือน เหมือนไม่เคยมีชีวิต
ความคิด ความฝัน สิ่งที่ฉันไขว่คว้ามันได้สูญหายอันตราธานไป
แต่ในสิ่งที่ฉันทำยังคงอยู่ชั่วนิจนิรันดร์ แม้นตัวฉันกลับกลายเป็นเศษดินเสียแล้วก็ตามที
....นายหัว….
23 กุมภาพันธ์ 2561
ไม่มีความเห็น