การฝึกประสบการวิชาชีพสาขาวิชาการพัฒนาชุมชน ครั้งที่73

5 พ.ย. 60

       ในวันนี้เราได้ลงชุมชนมาเพื่อปิเโครงการส่งเสริมอาชีพผุสุงอายุสุขใจสานสานใยด้วยตุ๊กตาผ้าขนหนูู เราได้ให้ผู้สูงอายุที่เป้นแกนนำที่เข้าร่วมโครงการพูกความรุ้สึกเกี่ยวกับโครงการ

                                              ภาพถ่ายโดย นางสาวชริญา แก้วบัวดี

           ป้าเครือ  ป้าก็เห็นดีด้วยและอยากให้มาจัดทำโครงการกับเด็ก ๆ และผู้สูงอายุในชุมชนนี้อยากให้มาอีกเพราะว่าเข้ากับเด็ก ๆ   และประชาชนในชุมชนได้ดี  ป้าอยากให้กลับมาทำโครงการในชุมชนอีก ขอให้ประสบความสำเร็จนะ

                                                        ภาพถ่ายโดย นางสาวชริญา แก้วบัวดี

          คุณปนัดดา  โครงการที่น้อง ๆ เอาเข้ามาให้เราทำเนี่ยมันดีนะค่ะ คือ 1 โครงการของเด็กที่เข้ามาทำกับเด็ก ๆ เด็กจะได้ดูพี่ ๆเป็นตัวอย่าง ว่าพี่เค้ามาทำอะไรและเราจะต้องตั้งเรียนให้เหมือนพี่เค้าไหม นี่คือตัวอย่างที่น้อง ๆ ควรทำตัวอย่างเป็นแบบอย่างและสำหรับผู้สูงอายุที่ทำกิจกรรมผ้าขนหนูโครงการนี้ดีมาก เพราะว่าผู้สูงอายุที่ว่างงานที่อยู่เฉยๆคนที่อยู่เหงาๆคนเดียวจะได้เอาโครงการนี้มาต่อยอดในยามว่างเวลาที่ไม่มีอะไรจะทำได้มาพัฒนาสมอง พัฒนามือ ซึ่งตัวเราเองนี้เป็น อสม. เราก็คิดว่าโครงการนี่ดีได้มีการพัฒนาได้หลายอย่าง อย่างนี้มือที่ได้หยิบจับอะไรได้ขยับมือ สมองจากที่ไม่ได้คิดอะไรก็จะได้คิด รูปแบบตุ๊กตานี่มันเป็นไง อะไรติดอย่างไง อันนี้มันมีประโยชน์มาก ดีมากค่ะ และอยากให้น้อง ๆ กลับมาทำกลับมาเสริมรูปแบบใหม่ๆเข้ามาอีกกลับมาสอนได้อีกโครงการนี่มีประโยชนี้มาก ๆ

                                            ภาพถ่ายโดย นางสาวชริญา แก้วบัวดี

                                               ภาพถ่ายโดย นางสาวชริญา แก้วบัวดี

            ณัฐวุธิ พูดถึงผู้สูงอายุ คุณพ่อคุณแม่คุณตาคุณยาย เราจะทำอย่างไรให้สิ่งเหล่านี้ที่มีความผูกพันธ์ ระหว่างเรากับคุณตา คุณยาย คุณพ่อ คุณแม่เพราะว่าคุณพ่อแม่เลี้ยงเรามาให้เราเติบโตใหญ่มาก็หวังเป็นอย่างยิ่งว่าเมื่อโตขึ้นเราก็อยากจะเห็นลูกหลานได้เลี้ยงพ่อแม่บ้าง เพราะสิ่งเหล่านี่เป็นประเพณีวัฒนธรรมของคนไทย เพราะมีความความผูกพัน มีความรัก ความหวังดี เพราะพ่อแม่มีประสบการณ์มาก่อนว่าอย่างไรดีไม่ดี สิ่งพ่อแม่สอนให้เราเพราะอยากให้เราเป็นคนดี อยู่ในสังคมได้อยากจะให้พวกเราประกอบอาชีพมีรายได้ที่ดีอันนี้เป็นเรื่องที่เราต้องคิด อะไรก็ตามที่เราโตขึ้นอย่าไปคิดว่าผู้ใหญ่ผู้สูงอายุคือพาระของเราอย่าไปคิดแบบนั้นนะ ผุ้สูงอายุที่อยู่บ้านได้ออกมามีอะไรทำ บางคนก็อยู่บ้านก็เหงา สมองก็ไม่ได้คิดอะไรมือก็ไม่ได้มาขย้ำอะไรที่จะออกกำลังกายได้ สิ่งเหล่านี้เป็นสิ่งที่ดีสิ่งที่พี่ทุกคนได้มาคิดตรงนี้ขึ้นมาให้ผู้สูงอายุในชุมชนของเราได้มีโอกาสได้มาคุยกัน พบปะกันสิ่งเหล่านี้เป็นสิ่งที่ดีพวกเราต้องจดจำสิ่งเหล่านี้ไว้ และต่อไปคุงมีโอกาสได้มาพบกับอีก ผู้ใหญ่อะเนอะสิ่งที่น้องราชภัฏนครปฐมมาทำกิจกรรมก็เป็นสิ่งที่ดีอยากจะให้สิ่งเหล่านี้เป็นประสบการณ์กับพวกเราที่จะนำไปใช้ในโอกาสต่อไปเมื่อเราไปประกอบ อาชีพไม่ว่าจะสอบบรรจุเป็นครู หรือว่าทำงานส่วนตัวก็เอาสิ่งเหล่าน้ไปปฏิบัติในชีวิตประจำวันก็หวังเป็นอย่างยิ่งว่าพวกเราจะต้องร่วมกันสรรสร้างสังคมประเทศไทยนสี้ให้ดีที่สุดและก็ร่วมกันให้เยาวชนให้กับผู้สูงอายุได้มีความสุขในบั้นปลายชีวิต นี่คือประสบการณ์การจริงที่เราจะไปเป็นใต้บังคับบันชาของผู้อำนวยการจะสั่งทำนูนทำนี่ถ้าเรามีประสบการณืนี่เราทำได้สบายเลย ถ้าเราไม่มาทำแบบนี้เราไปสอบบรรจุแล้วเราไม่มีประสบการณ์ เราทำไม่ได้เค้าก็เอาเราออก ผมเรียนราชภัฏ 4 ปี ทำกิจกรรมทุกชั้นเรียน ปี 1 ก็เข้าเป็นสภานักศึกษา ปี 2 สโมสรนักศึกษา ปี3 ก็เข้านายกสโมสอนโอตรอแลค และทำกิจกรรมแบบนี้ตลอดเรียนให้ได้ 2.50 ก็โอเค เมื่อก่อน2.50 ก็ต่อปริญญาโทได้ แต่ประสบการณ์จริงที่ผมจบออกมาไม่เคยสอบบบรรจุเลย เลี้ยงหาครอบครัวมีลูก2 คนก็ไปทำงานหมดแล้วนี่คือสิ่งที่ทำให้เราได้คิดและอีกอย่างหนึ่งปัจจุบันสอนให้เราเป็นลูกจ้าง จบออกมาเป็นลูกจ้างถ้าเราเป็นนายตัวเองเราจะไปไหนก็ได้เราๆไม่ต้องมาบอกให้เราต้องทำงาน เราต้องกลับไปดูตัวเองว่าเราถนัดอะไรส่วนคนที่พ่อแม่มีกิจการตัวเองนะเราต้องทำอย่างไรให้กิจการตัวเองนั้นเจริญรุ่งเรื่องให้ได้ เราเป็นลูกเราต้องสืบทอดเจตนารมณ์ของพ่อแม่ของครอบครัวที่เรามีอยู่