กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว นักวิจัยเกี่ยวกับการศึกษา 3 คน ได้จ้างนักแสดงคนหนึ่งโดยอุปโลกให้เป็น "Dr.Fox" เพื่อมาให้ lecture เรื่องหนึ่งกับนักการศึกษากลุ่มหนึ่ง
ทั้งนี้ให้สอนให้น่าสนุก น่าประทับใจ สนุกสนาน แต่วนเวียนอยู่กับเรื่องราวซ้ำ ๆ ที่อาจยังไม่มีคำตอบชัดเจน โดยไม่ต้องมีเนื้อหามากนัก
ก่อนสอนทีมผู้วิจัยได้แนะนำผู้ฟัง (ซึ่งไม่รู้ว่า Dr.Fox เป็นใคร) เกี่ยวกับ Dr.Fox ด้วยประวัติการศึกษา การวิจัยที่สวยหรู มีผลงานเป็นหางว่าว
หลังการสอนสิ้นสุดลง ผู้วิจัยได้ให้ผู้ฟังให้คะแนนการ lecture ของ Dr.Fox
ผลปรากฎว่า ได้คะแนนเป็นที่น่าพึงพอใจมาก ผู้ฟังคนหนึ่งถึงกลับบอกว่า เคยอ่านผลงานของ Dr.Fox มาก่อน !
- ผู้วิจัยเน้นในการสรุปว่า การสำรวจความพึงพอใจของผู้เรียนต่อการสอน อาจไม่บอกอะไรมากนักนอกไปจาก "ภาวะที่คิดไปเอง ว่าได้เรียนรู้" (illusion of having learned)
- คำถามคือ ทำไม junk lecture แบบนี้ (irrelevant, conflicting, meaningless content) ถึงได้รับ rating สูงเช่นนั้น ( Lectures filled with junk can “seduce” students if the teacher is entertaining???)
- คำตอบคือ เพราะคำถามที่ตั้งไว้เพื่อประเมินการสอนนั้น "ตั้งคำถามไม่ถูก" เช่น
1. Did he use enough examples to clarify his material?
2. Did he present his material in a well organized form?
3. Did he stimulate your thinking?
4. Did he put his material across in an interesting way?
- จะเห็นว่า "ไม่มี" คำถามใดเลยที่ถามว่า "ผู้เรียนได้เรียนรู้อะไร?" (ซึ่งเป็นประเด็นที่สำคัญที่ส่อถึง excellent teaching)
- คำถามคือ "What is it that called 'LEARNING'?"
อ้างอิง
1. What the Best College Teachers Do - Harvard University Press.
2. The Doctor Fox Lecture: a paradigm of educational seduction. J Med Educ. 1973 Jul;48(7):630-5.
junk lecture เหรอครับ... น่าสนใจมากครับ ... สอนสนุกสนานมาก แต่ ไม่ได้อะไร....