วัยวันที่ผันผ่าน : กาลเวลาที่กัดกร่อน

ภูผาที่ตั้งตระหง่าน 

ดูแล้วยิ่งใหญ่น่าเกรงขาม 

ต้านทานลมพายุ  

ฝนกระหน่ำสาด

นานปีนานวัน 

มีบาดแผลริ้วรอยบอบช้ำ 

กาลเวลากัดกร่อนซ้ำๆ

 จนมันแตกสลายพังทลายลง

ชีวิตคนเราก็เช่นกัน

 ถึงแม้จะดูเข้มแข็งทรหดอดทนยังไง

 ความอ่อนแอยังคงอยู่

 ไม่ได้สูญสิ้นไปเลย

 มนุษย์คือผู้อ่อนแอ หวาดกลัว หลงทางและอ้างว้าง

ทางที่ทอดมาจากอดีตสู่ปัจจุบัน

 ทับถมไปด้วยความยินดี 

และความเจ็บปวดรวดร้าว 

กระทบส่งผลต่อตัวตน 

และผู้คนรอบข้างอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้

สิ่งที่เกิดขึ้นมาแล้ว 

คงไม่อาจย้อนเวลากลับไป

 ปัจจุบันอยู่ในสภาพไหนจำเป็นต้องดิ้นรนกันต่อ

ภาพฝันร้ายที่ยังคงหลอกหลอน 

อาจบั่นทอนเราให้สูญเสีย

 ความเป็นคนและตัวตนที่ดำรงอยู่ 

การบำบัดรักษาที่ดีที่สุด คือ กาลเวลาเท่านั้น

พระองค์คือผู้ทรงเมตตามากล้น 

ทรงอภัยยิ่งในความผิดบาป ทรงกำหนดสภาวการณ์ 

ทรงรอบรู้ทุกสรรพสิ่ง 

ขอพระองค์โปรดประทานทางนำที่เที่ยงตรง 

และทรงให้เราดำรงอยู่ในหมู่ผู้มีชัยทั้งสองภพด้วยเถิด

นายหัว

4/9/2560

[ยายธี]

น่าจะต้อง..ช่วยตัวเอง..ดีกว่า.(.นั่งอ้อน..พระเจ้าหรือเทวดา..ดีกว่ามั้ง...)

เปลี่ยนตน(วันนี้)..เปลี่ยนประวัติศาตร์  ได้..แน่..นอน..๕๕๕..อนาคตแน่นอน..หากเปลี่ยนเสียแต่  วันนี้...

[นายหัว]

ขอบพระคุณขอรับ สำหรับคำแนะนำดีๆ ^^