ภาพลักษณ์...ใครว่าไม่สำคัญ
ภาพลักษณ์...ใครว่าไม่สำคัญ
ในหน้าที่ของพยาบาลแผนกผู้ป่วยนอก ได้ทำงานคลุกคลีกับผู้ป่วยโรคต่างๆมากมาย ทำให้เข้าในความทุกข์ของผู้ป่วยแต่ละคน ซึ่งความทุกข์นั้น ฉันสามารถแบ่งออกได้ประมาณ 3 ประเภท
1. ทุกข์ใจ ทุกข์จากใจทุกข์ คือโรคที่เจ็บป่วยทางจิต ซึ่งรักษายากต้องใช้ทั้ง ยา และจิตบำบัด
2. ทุกข์กาย ทุกข์จากกายทุกข์ คือความเจ็บป่วยด้วยโรคทางกายต่างๆ บางอย่างรักษาหาย บางอย่างรักษาแล้วทุเลา บางอย่างรักษาไม่หาย ใช้ยารักษา หัตถการต่างๆ ผ่าตัดรักษา
3. ก้ำกึ่งทุกข์กายหรือทุกข์ใจ ทุกข์ใจที่เกิดจากร่องรอยของทุกข์ทางกาย เช่นการสูญเสียภาพลักษณ์ต่างๆ อันนี้รักษายาก เราะหลายคนไม่รู้ว่าจะรักษาที่ไหน ไปโรคพยาบาลก็ ให้ประวัติหมอลำบาก หลายคนเลือกที่จะบำบัดความรู้สึกของตัวเอง ด้วยกลไกการปรับตัวของตัวเอง บางคนทำสำเร็จ บางคนไม่สำเร็จ ส่งผลกลับไปเป็นทุกข์ใจ และทุกข์กายต่อ
ซึ่งหลักทางการพยาบาลนั้นเราต้องค้นหาปัญหาคนไข้ แล้ววินิจฉัยการพยาบาล ให้การพยาบาลผู้ป่วย เพื่อลดปัญหาความเจ็บป่วย ดิฉันเจอคนไข้กลุ่ม 3 นี้มาก โดยเฉพาะคนไข้มะเร็ง ที่ต้องให้เคมีบำบัดจนทำให้ผมร่วงทั้งศรีษะ นับว่าเป็นการสูญเสียภาพลักษณ์ของผู้หญิงโดยสิ้นเชิง ไม่ว่าเธอจะเป็น สาว แก่ แม่ หม้าย ก็พยายามปรับตัวเพื่อไม่ให้ตัวเองต้องเจอกับความรู้สึกนี้
ดิฉันเป็นคนชอบท่องโลกอินเตอร์เนต จะใช้เวลาว่างในการ สืบค้นข้อมูลที่สนใจ โดยเฉพาะงานฝีมือ แล้วก็ไปเจอ หมวกแบบสาวฝรั่ง หรือชาวฮิบฮอป ชอบใส่ ดิฉันว่ามันจะเข้าท่า จึงทดลองทำดู โดยใช้เสื้อยืดเก่าที่เราไม่ค่อยใส่ แล้วมาตัด เฮ้ยเข้าท่า ได้มา 1 ใบก่อน จากนั้นก็หาเหยื่อ มาเป็นสัปดาห์ เพิ่งเจอเมื่อวานนี้ มีคุณยายท่านหนึ่งเป็นมะเร็งเต้านม ใส่หมวกถักสีเขียวอ่อนๆมา เพื่อปกคลุมศรีษะที่ไม่มีผม จึงเอ่ยปากถามคุณยาย มีหมวกให้คุณยายใบจะสนใจมั๊ย คุณยายลังเล พร้อมปฏิเสธ คงกลัวเป็นตัวตลก เพราะไม่เห็นของจริง แต่พอเห็นคุณยายยิ้มออก บอกชอบๆ ให้ลองใส่ เหม่...วัยรุ่นขึ้นเป็นกอง
จึงคิดทำให้ผู้ป่วยคนอื่นบ้าง มีคนบริจาคผ้ายืดแล้ว บ้างก็จะเอาเสื้อสีเข้มที่ไม่ได้ใช้มาให้ คิดว่าน่าจะเป็นประโยชน์ต่อไป
ชลัญธร
ความเห็น (2)
สุดยอดเลยครับ ได้สุขใจ ได้บุญใจครับ คุณชลัญ
สบายดีนะครับ
