ทำงานเพื่ออะไร
อยากแลกเปลี่ยนในฐานะพี่ๆน้องๆ ที่ลงเรือลำเดียวกัน แต่คนละไม้พาย เคยมีพี่ๆน้องๆ ถามว่าทำงานอย่างไรให้เสร็จทันเวลา ทำงานโรงเรียนพ่อแม่อย่างไรทั้งในโรงพยาบาลและศูนย์เขต แล้วยังมีงานตามแต่จะมอบหมายมากอีก เหนื่อยมั้ย เหนื่อยค่ะ เครียดด้วย เพราะอยู่ๆก็ต้องมารับงาน bestpractices อีกต่างหาก พลาดก็หลายครั้ง แล้วทำอย่างไร
ขั้นแรก ปลงก่อนเลย เราเป็นข้าราชการ เราเลือกเองไม่มีใครใช่ปืนจ่อบังคับ
ขั้นที่สอง เตรียมการ ศึกษาทุกเรื่อง โดยเฉพาะคำศัพท์สารพัดคำทั้งที่คุ้นหูและไม่คุ้นหู TQM PMQA HA HPH ISO JD PM WIฯลฯ เพราะเรามาจากพยาบาลวิชาชีพผู้ปฏิบัติงาน ไม่ใช่ผู้บริหาร แถมยังต้องศึกษาว่า"โรงเรียนพ่อแม่คืออะไร ทำอย่างไร ใครคือผู้ร่วมงาน ใครคือลูกค้า เกณฑ์ชี้วัดคืออะไร แล้วจะเก็บอย่างไรเพราะเก็บตั้งแต่ตั้งครรภ์จนกระทั่งเด็ก 5 ขวบโน่นแน่ะ ฯลฯ"
ขั้นที่สาม ถามมากๆ ทั้งจากที่ปรึกษาและไม่ใช่ที่ปรึกษา..พี่หม่วย (สาวิตรี เชี่ยวชาญธนกิจ) พี่นุช(ปิยวรรณ สุวัฒนรัตน) พี่วล(กรวิกา ภู่พงศ์พันธุกุล) ถามทุกเรื่องที่ไม่รู้จัก และไม่แน่ใจ
ขั้นที่สี่ ลุยเป็นไงเป็นกัน ลองทำดู ทั้งเรื่องวิจัย...ที่ไม่เคยเรียนมาเลย ทั้งเรื่องโครงการ..ทั้งที่เคยเขียนอยู่ 1 โครงตอนอยู่ศูนย์ข้อมูล
"ทุกวันนี้เริ่มทำวิจัยได้แล้ว 2 เรื่อง เขียนโครงการได้แล้ว ได้รูปแบบการดำเนินงานโรงเรียนพ่อแม่ที่งานฝากครรภ์ที่ลงตัวแล้วประมาณ 80%"
ความสำเร็จมาจาก....ใจค่ะ ดีใจที่มีที่ปรึกษาแสนดีและทีมสหสาขาที่เข้มแข็งและสำคัญผู้บริหารให้การสนับสนุน ค่ะ
และสำคัญสุดที่เรามีต้นแบบที่ดี ..ในหลวงของเราค่ะ เติมใจให้หลายๆครั้งที่ท้อ
ความเห็น (2)
เห็นหัวข้อบล๊อกแล้วรีบเข้ามาดูเลยครับ ขอบคุณสำหรับข้อคิดดีๆ นะครับ เห็นด้วยกับทุกความเห็นครับ
ขอคิดต่อนิดหนึ่งนะครับ ผมไม่แน่ใจความหมายระหว่างบรรทัดของข้อแนะนำข้อแรกที่ว่า "ปลงก่อนเลย เราเป็นข้าราชการ เราเลือกเองไม่มีใครใช่ปืนจ่อบังคับ" สมัยปริญญาตรี ผมเคยอ่านบทความเขาพูดถึง ทุนทางสัญลักษณ์ คือภาพที่ดีขององค์กร แล้วพูดต่อไปว่างานราชการปัจจุบันยังมีทุนทางสัญลักษณ์เหลืออยู่พอสมควร ผมค่อนข้างเห็นด้วยครับ เพราะถึงรุ่นผม เพื่อนๆ น้องๆ ยังอยากเข้ารับราชการเพราะเชื่อกันว่า "มั่นคง" แต่ผมเองไม่ค่อยชอบคำว่ามั่นคงในบริบทนี้เท่าไหร่ เพราะมันสะท้อนการลดความเสี่ยงในการทำงาน หมายความว่าเราเอาความเสี่ยงไปฝากไว้กับรัฐ ซึ่งผมเห็นว่าไม่ต่างกับการทำงานบริษัท เพราะเอาความเสี่ยงไปฝากกับนายจ้าง นั่นหมายความว่าเราไม่ต้องกังวลกับผลงาน หรือยอดขาย หรือคุณภาพการบริการ พอความเสี่ยงลดลง ความท้าทายและความกระตือรือล้นก็ลดลงตามลำดับ...
ส่วนตัวผมเอง ถ้าจะเขียนบล๊อกเพื่อตอบคำถามเดียวกันนี้ ก็คงตอบเหมือนกับคุณศศิชลทุกประการครับ เข้าใจว่าคำว่า "ปลง" ในที่นี้คือการยอมรับว่าระบบเป็นแบบนี้ สังคมเป็นแบบนี้ เราเข้ามา เราไม่ได้หวังจะเปลี่ยนใคร ไม่ได้หวังจะรื้อระบบ ทำเท่าที่เราทำได้ ทำงานด้วยความสุข อย่างนั้นใช่ไหมครับ?
