การบริหารความแตกต่างของการเขียนบันทึกใน Keep in mind by bon
การบริหาร + การเขียน ไปด้วยกันได้ด้วยหรือนี่..
ลองคลิกๆดูจากบันทึกต่างๆใน บล็อกแห่งนี้ Keep in Mind by bon ละกันครับ
เมื่อ เกิดความคิดแว็บหนึ่ง ไม่ว่าจะปิ๊งขึ้นมา ในช่วงเวลาที่นึกออกนั้น รีบจดบันทึกไว้ เขียนร่างแนวความคิดไว้ ไม่ว่าช่วงเวลานั้น จะเป็นเวลาว่าง, ก่อนนอน, ช่วงเช้าๆ หรือในเวลาทำงาน, ปิ๊งอะไรขึ้นมา ก็หยิบมาเขียนร่างแนวคิดเก็บไว้ เท่าที่นึกออกในเวลานั้น
นี่คือจุดเริ่มต้นของการบริหารความแตกต่างของการเขียนบันทึกของนายบอนนะครับ เพราะเป็นการสะสมวัตถุดิบในการเขียนนั่นเอง
ซึ่ง วัตถุดิบก็ไม่ได้ไปแสวงหาที่ไหนให้ลำบาก อะไรก็เป็นวัตถุดิบได้ทั้งนั้น เวลาที่เดินทาง ขึ้นรถโดยสาร ก็หยิบเรื่องบนรถโดยสารมาบันทึก , นั่งคุยกับเพื่อนในประเด็นที่น่าสนใจ ก็เอาเรื่องนั้นแหละมาเขียนบันทึก ฯลฯ
สะสม ไปเรื่อยๆ ก็จะได้ประเด็นหลากหลาย ทีนี้ก็ง่ายสิครับ ในการที่จะเลือกเรื่องที่สะสมไว้มาเขียนบันทึกใน gotoknow ไม่ต้องคิดให้ปวดสมองให้วุ่นวาย เพราะคิดไว้ตั้งหลายเรื่องแล้ว โดยดูจากที่เขียนร่างไว้ ซึ่งอาจจะเอาเรื่องที่บันทึกไว้นั่นแหละมาเขียน หรือดูจากที่เขียนร่างไว้แล้ว อาจจะเกิดความคิดใหม่ เขียนเรื่องใหม่ได้ทันที หรือไม่ก็อาจจะหยิบจากเรื่องที่ร่างๆเอาไว้ เอามาผสมกัน เป็นเรื่องใหม่ ที่ให้แง่คิด มุมมองที่น่าอ่านยิ่งขึ้น
ในบางวัน นายบอนอาจจะมีบันทึก 3 บันทึกบ้าง 5 บันทึกบ้าง บางวันก็โผล่มา 7 บันทึก เพราะเทคนิคอันนี้นี่เอง
การ ที่เขียนร่างสะสมไว้ เป็นเทคนิคที่สำคัญในการบริหารความแตกต่าง เท่ากับเราได้คิดถึง 2 ครั้ง ครั้งแรกก็ตรงที่เขียนร่าง และครั้งที่ 2 ก็ตอนที่เขียนบันทึกลง gotoknow นี่เอง
สามารถต่อยอดความคิด เติมเข้าไป จากที่ปิ๊งในตอนแรกที่คิดได้
เมื่อ มีวัตถุดิบสะสมไว้คราวนี้ ก็สนุกครับ จะเอาประเด็นไหนเขียนก่อน หลัง ซึ่งดูตามเวลาว่างที่สามารถเขียนได้ จากประเด็นที่เขียนร่างไว้แล้ว ทำให้นายบอนประหยัดเวลาในการคิด การเขียนลงได้ตั้งเยอะ ไม่ต้องมานั่งคิดประเด็นใหม่ ก็เราคิดไว้แล้วนี่นา ในตอนร่าง ว่า จะเขียนในเนื้อหาประมาณไหน ตอนเขียนใน gotoknow ก็เขียนไปตามนั้น ประหยัดเวลาเข้าไปอีก
* * ปิดท้ายดูว่า ลองมาดูร่างของ บันทึกชิ้นนี้ ชิ้นที่กำลังอ่านอยู่นี่แหละ ว่า นายบอนเขียนร่างยังไงในเวลาที่ปิ๊ง หรือความคิดแว็บขึ้นมา ในเวลาสั้นๆ ไม่ถึงนาที จนเขียนข้อความมาถึง ณ บรรทัดนี้…
.
…
…..
…….
คิด -> ปิ๊ง -> เขียนหัวข้อทิ้งไว้ตอนนึกออก -> ร่าง -> เวลาว่าง, ก่อนนอน,ตอนเช้า -> สะสมวัตถุดิบ -> เลือกมาเขียน -> เน้นอีกครั้ง -> ขยายความ -> คิด 2 ครั้ง -> เติมความลุ่มลึก -> สะสมเรื่อยๆ -> เลือกมาเขียน -> ตั้งชื่อว่า - บริหารความแตกต่าง -> ปิดท้าย -> โชว์ร่าง !!!!
ความเห็น (9)
- คุณบอนบอกว่า เห็นอะไร คุยกับใคร ก็หยิบยกมาเป็นประเด็นในการเขียนบันทึก
- คุณบอนลืมไปว่า มองเห็นหน้าครูอ้อนยียวนกวนใจมาก เลยต้องเขียนบันทึกด้วย
- ยี้ยี้ ลืมกันได้ โป้ง
- กะลังสงสัยอยู่ว่าทำไมช่างเป็นคนที่ขยันบันทึกได้ บันทึกดี พอเจอบันทึกนี้เลย....อ๋อ...เหรอและยกนิ้วโป้งให้...เยี่ยมมากครับ
///
- แต่กับตนเองคงทำยาก..เพราะไม่ชอบเขียนง่ะ ชอบคิดไป พิมพ์ไป เฮ้อ ..แค่วันละ 1 บันทึกก็แทบตาย....นะยายตึ่งโป๊ะ...
ไม่ได้อยากจดจำเลย อยากจำแต่ลูกสาวครูอ้อยมากกว่า
พี่เล็กครับ
นี่ขนาดพี่เล็กไม่ชอบขีดเขียนนะเนี่ย ยังมีบันทึกเด็ดๆมาให้อ่านอยู่เรื่อยๆเลย
- เป็นวิธีการที่ดีครับ นายบอน
- แต่ผมค่อนข้างถนัดไปในทางเดียวกับคุณศุภลักษณ์ คือนั่งจิ้มไปบนหน้าจอเลย วันหลังคงต้องยืมใช้เทคนิคของนายบอนบ้างแล้วครับ
คุณบอน
แล้วเราจะกำจัดความขี้เกียจได้ไง
บอกวิธีของคุณบอนด้วย
เพราะเราขี้เกียจจริง ๆ
ไม่ขยันเหมือนหลาย ๆ ๆ ๆ ๆ ท่าน
พี่อ๊อบครับ ความขี้เกียจคือข้ออ้างเฉยๆ
สิ่งที่สามารถลงมือทำได้ด้วยความเคยชิน เราจะทำโดย
อัตโนมัติครับ
อย่างเวลาที่พี่อ๊อบเห็นหน้าตาของพี่อ๊อบเอง ดูไม่ค่อยดี พี่อ๊อบคงไม่รีรอที่จะทำให้หน้าตาน่ามองดังเดิม
หรือเมื่อตื่นนอนตอนเช้า ก็จะต้องทำภาระกิจส่วนตัวในห้องน้ำ โดยอัตโนมัติ แม้ว่า บางวันอาจจะตื่นสายบ้าง
แต่เมื่อลุกขึ้นมาก็ต้องทำครับ
เวลาเห็นgotoknow นายบอนก็เคยชินแบบนั้น
- อืม....ขอบคุณหลายครับ
- จะพยายามตั้งเป้าหมายในสิ่งที่จะทำต่อไปครับ
- ตอนนี้มีเป้าหมายเรื่องงาน
- ตอนนี้มีเป้าหมายเรื่องวิ่ง
- ต่อไปคงต้องมีเป้าหมายเรื่องการเขียน blog เพื่อ ลปรร ครับ
- ขอบคุณอีกครั้งครับ
แหม พี่อ๊อบ เวลาของแต่ละคนว่างไม่เท่ากันด้วยนาครับ
พี่อ๊อบมีงานเยอะกว่า หนักกว่า ปวดหัวมากกว่านายบอน ก็เลยเขียนบันทึกได้น้อย
แต่พี่อ๊อบก็ชดเชยโดยการ ลปรร ในแบบพี่อ๊อบถนัด คือ เขียนความเห็นในหลายๆบล็อกนั่นเอง
วันนี้ไม่รู้จะบอกใคร
Good nite ครับคุณบอน
เอ....พรุ่งนี้จะเป็นไงเนี่ย