คือจังหวะ จะโคน ของโทนทับ
ทั้งฉิ่งฉับ รับช่วง เป็นพวงพุ่ม
ทำนองถ้อย ร้อยสอด เข้ากอดกุม
ค่อยโอบอุ้ม ชุมช่อ ลออองค์
คือกระจัง ตาอ้อย ค่อยแตกข้อ
เป็นก้านต่อ ดอกช้อย ลอยระหง
กนกเปลว ปลิวไหว ในแวดวง
ละไมลง ลึกซึ้ง เป็นหนึ่งเดียว
คือองค์พระ พิสุทธิ์ พุทธรูป
กลางควันธูป เทียนต้น เด่นโดดเดี่ยว
สงบวาง ว่างวาย กลายกลมเกลียว
ไม่เกาะเกี่ยว ไม่คลาย ไม่เร่าร้อน
คำลำนำ คำกลอน สุนทรภู่
คำกลอน ครูศักดิ์ แห่งอักษร
คือคำทิพย์ อาถรรพณ์ นิรันดร
ประนมกร กราบกลอน ด้วยกลอนครู
กลอนครู ชู สุนทรภู่ โดย เนาวรัตน์ พงษ์ไพบูลย์