บันทึกการเดินทาง Japan Spring Trip 2017: อาหารญี่ปุ่นแบบธรรมดา และ ตลาดสดนิชิกิ- Nishiki Market แห่งเกียวโต
พากันไปเที่ยวโน่น นี่ กันหลายแห่งแล้ว เพื่อนๆหลายคนบอกคณะนี้ไม่ค่อยให้ชมอาหารกินญี่ปุ่นสักเท่าไร มีแค่นิดๆหน่อยๆ
หลายเหตุผลค่ะ คือผู้ร่วมทริปส่วนใหญ่ไม่ใช่นักกิน และเข้าวัยนี้ก็จะกินได้น้อย ถึงอย่างนั้นก็จัดว่าพวกเราได้เที่ยวแบบกินสนุก กินอร่อย เพราะเราไม่ได้ประหยัดเรื่องกิน แต่ก็ไม่ได้ฟุ่มเฟือย กินหรูร้านดัง เรากินแบบคนธรรมดาค่ะ
ให้ชมแบบอาหารเป็นชุด ไม่ถึงกับหรูหรา แต่อย่างนี้ถือว่าค่อนข้างดี ไม่สามารถกินได้ทุกมื้อนะคะ
คนที่โปรดปรานข้าวและอาหารเส้น ทั้งเส้นอุด้ง ราเม็ง และโซบะ จะเที่ยวญี่ปุ่นสนุกและมีพลังเพราะอาหารประเภทนี้หาง่ายและอร่อยกันแทบทุกร้านทีเดียว ด้วยวัตถุดิบที่แต่ละร้านตั้งใจนำมาปรุงไว้ชื่อตนเอง ไม่ให้ขายหน้า แม้จะเป็นร้านในย่านการท่องเที่ยว หรือตามเมืองเล็กๆ
ต่อไปนี้นี่คืออาหารญี่ปุ่นแบบธรรมดาที่พบได้ทั่วไปในร้านอาหาร
เต้าหู้ญี่ปุ่นมีหลากหลายชนิดมาก มีโอกาสต้องชิมค่ะ
คนชอบปลาดิบ อาหารทะเลดิบ มาถึงญี่ปุ่นรับรองความสดอร่อย
(แต่ผู้เขียนไม่ชอบค่ะ)
นี่เป็นการตกแต่งแสดงความเป็น ฤดูใบไม้ร่วง ด้วยดอกเบญจมาศซึ่งเป็นสัญลักษณ์ของฤดูใบไม้ร่วง
นี่เป็นการตกแต่งแสดงความเป็น ฤดูใบไม้ผลิ ใช้หน่อไม้ทั้งเปลือกและยอดแสดงการผลิใหม่ งอกงาม
ปกติคนญี่ปุ่นจะไม่เดินกินอาหาร ด้วยถือเป็นมารยาทที่ไม่งาม และหลานสาวผู้ชำนาญเรื่องญี่ปุ่นบอกว่า อาหารบางชนิดเช่น ไอศกรีม จะไม่เดินกินเพราะอาจไปเดินชนผู้คน และทำให้เปรอะเปื้อนผู้อื่น
มารยาทอีกอย่างที่คนไทยไม่ค่อยทราบเวลาเข้าร้านอาหารคือ การสั่งอาหาร ผู้เขียนเจอบ่อยคือ คนไทยชอบแชร์ ไป4คน อาจอยากสั่งแค่ 3 อย่าง (อาจกลัวกินไม่หมด หรือเสียดายเงินเพราะแพงอยู่เมื่อคิดเป็นเงินไทย) เป็นมารยาทที่ไม่ควรทำ หากจะทำเช่นนั้น ต้องถามที่ร้านว่าเขายอมไหมนะคะ ส่วนมากเขาจะขอให้สั่งครบคน
ดังนั้นเข้าร้านอาหาร นั่งโต๊ะเป็นเรื่องเป็นราว ต้องสั่งอาหารครบจำนวนคน
หากคิดว่าจะจัดการอาหารไม่หมดอาจต้องเลือกซื้ออาหารจากร้านสะดวกซื้อแล้วไปหาที่นั่งกินเอาค่ะ อย่างนั้นก็เลือกปริมาณได้ตามใจ วันไหนเที่ยวไกลกลับค่ำ เราก็ชอบแวะซุปเปอร์มาเก็ตซึ่งมักอยู่ชั้นใต้ดินของห้างใหญ่ๆ และร้านสะดวกซื้อ กลับไปร่วมวงกันที่ที่พักสบายใจค่ะ
***
ตอนนี้จะชวนไปในที่ที่เดิน/ยืนกินได้เพราะนักท่องเที่ยวทุกชาติที่ไปเยือนที่แห่งนี้ทำเช่นนี้กันทั้งนั้น และคนขายก็จัดของให้พร้อมสำหรับการนี้ค่ะ
แม้ไม่ใช่นักกินและอยากทำตัวตามสบายเดินกิน ต้องไปที่ตลาดเก่าแห่งเกียวโต Nishiki Market ซึ่งได้รับการขนานนามว่าเป็น Kyoto’ s Kichen หรือ ครัวของเกียวโต ไม่ธรรมดาแน่
ต้องปล่อยใจให้เพลิดเพลินกับอาหารตา และลิ้มรสชาติ มีของทะเลทั้งแห้งและสด ขนมขบเคี้ยว ของกินเล่นแบบดั้งเดิม ของพร้อมกิน ทั้งปิ้ง ย่าง ทอด นึ่ง แค่เดินชิมอย่างละนิดอย่างละหน่อยก็ทำท่าจะอิ่มได้เชียวค่ะ
ขอแนะนำว่ามาตลาดนิชิกิ เตรียมตัวให้พร้อม อย่ามีของรุงรัง เตรียมกระดาษทิชชูแห้ง/เปียกพร้อมหยิบ กระเป๋าเงินย่อยหยิบเงินง่าย จะสนุกมาก
ประวัติว่าตลาดนิชิกินี้เก่าแก่หลายศตวรรษนะคะ แม้ตอนนี้จะดูสมัยใหม่เป็นตลาดที่เดินได้สบายมีหลังคาคลุมตลอด ไม่ต้องกลัวฝนตกแดดออก ร้านค้าจำนวนมากดำเนินธุรกิจสืบทอดจากรุ่นสู่รุ่นทำให้ยังคงความเป็นเอกลักษณ์ไว้ แค่เดินชมก็แสนเพลินตื่นตากับอาหารการกินที่หลากหลาย มีทั้งร้านที่เป็นร้านใหญ่ๆ ร้านที่เป็นแผงลอยเล็กๆ อาหารที่ขายอยู่ในตลาดนี้ทั้งของสดและของแปรรูปจะเป็นของท้องถิ่น
ของขึ้นชื่อมากของเกียวโตและอยู่ในวัฒนธรรมอาหารของญี่ปุ่นทุกภูมิภาคคือ ผักดอง ค่ะ เรียกว่า ทสึเคะโมโน – Tsukemono
ไม่เคยเห็นการขายผักดองที่หลากหลายชนิดผัก หลากหลายรูปแบบการดองในที่เดียวกันเช่นนี้มาก่อน ที่เกียวโตขึ้นชื่อมากเรื่องผักดอง ต้องชิมให้ได้นะคะ
กลุ่มเราทั้งซื้อและชิมฟรีกันหลายชนิด ชอบหัวไชเท้าดองที่ใส่เปลือกส้มยูสุเส้นเหลืองๆอย่างในภาพค่ะ หั่นเป็นแว่นบางๆ อร่อยมาก
สำหรับคนญี่ปุ่นถือว่า ทสึเคะโมโน เป็นเครื่องเคียงที่ขาดไม่ได้ในแต่ละมื้ออาหารและทุกฤดูกาล แต่ละท้องถิ่นก็จะมีวิธีการทำที่โดดเด่นต่างกัน การปรุงรสในการดองมีตั้งแต่แบบที่เราคุ้น คือใช้ เกลือ น้ำส้มสายชู ไปจนถึง หมักด้วยมิโสะ หมักด้วยรำข้าว แล้วยังมีการใส่เครื่องปรุงกลิ่น ปรุงรสอื่นๆลงไปด้วย เช่น สาหร่ายที่จะให้ รสอุมามิ ผิวเปลือกส้ม และพริกแห้ง เป็นต้น
อาหารที่เป็นข้าวจะขาดเครื่องเคียงที่เป็นผักดองไม่ได้เลย
น่าทึ่งค่ะที่ของดองของญี่ปุ่น(และเกาหลี)มีพื้นที่ในชีวิตวัฒนธรรมของผู้คนอย่างถือว่าเป็นของดีมีประโยชน์ ไทยเราก็มีผักดอง แต่กลับกลายว่าเราไม่เคยพัฒนาภูมิปัญญาด้านการทำผักดอง ของดองให้มีมาตรฐานบริโภคได้ปลอดภัย แถมยังสอนลูกหลานว่าการกินของหมักดองไม่ดีกับสุขภาพ
Tako Tamago ปลาหมึกยัดไส้ไข่นกกระทา กรอบ รสชาติอร่อยมากค่ะ ไม่เคยเห็นมีขายที่อื่นนอกจากที่เกียวโต
ชิมของคาวก็มาถึงของหวานกันบ้างนะคะ
ลูกพลับแห้งที่นุ่มฉ่ำ เขาแขวนตากกันเป็นเส้น พลับตากแห้งแบบนี้ไม่ค่อยมีให้เห็น ให้ได้ซื้อนะคะ แต่เก็บได้ไม่นาน เพราะมีความชื้นสูง แต่ก็เก็บไม่นานหรอกค่ะ อร่อยจนแป๊ปเดียวหมด
เดินตลาดชิมกันจุใจซื้อของติดมือกลับที่พัก สมาชิกสามท่านบอกอิ่มและขอเว้นมื้อเย็นจะกินของที่ซื้อมา เวลายังเยาว์และยังมีแรงผู้เขียนและหลานสาวเลยชวนกันเดินจากที่พักไปที่สถานีรถไฟ เดินราวสิบห้านาที ไปหาอะไรอุ่นท้องและไม่หนักมากลิ้มลองกันค่ะ
ชาบู ชาบู หมูคุโรบุตะและหมูอะไรอีกชนิดที่ขึ้นชื่อของทางนี้เขาค่ะ พิเศษตรงมีลูกกลมๆ มันคือ คอลลาเจน ให้ใส่ในน้ำซุป อิ่มอร่อยและนอนหลับฝันดีว่าตื่นเช้าจะสวยขึ้นเพราะฤทธิ์คอลลาเจนนี่ล่ะค่ะ
ความเห็น (5)
อิ่มมาก ๆ ค่ะ อร่อยด้วย สวยงามอีกต่างหาก อิ อิ
ขอบคุณนะคะที่อาจารย์บรรยายละเอียดค่ะ
บันทึกอาจารย์ยังคงละเอียดและมีภาพประกอบสวยงามเช่นเคยคะ :)
อาหารน่าทานมากโดยเฉพาะ ปลาหมึกยัดไข่นกกระทา
กำลังมีแผนไป เกียวโต เดือนกันยายนนี้คะ เดี๋ยวไล่อ่าน เผื่อตามรอยอาจารย์ไป ^_^
บันทึกสวยงามเช่นเคย
คิดถึงพี่นุชนะคะ แต่ภารกิจมากมาย
พักหลังนี้ ไม่ได้เขียนบันทึกเลยเพราะ ต่อม editor ทำงานเด่นกว่าซะแล้วค่ะ
-สวัสดีีครับ
-ตามมาชมภาพอาหารสวยๆ จากต่างแดนครับ
-น่าสนใจมาก ๆ ครับ
-อาหารแสดงถึงวัฒนธรรมการกินที่เด่นชัดอย่างหนึ่งนะครับ
-ขอบคุณครับ
อ่านแล้วรู้สึกอยากทานไปด้วยค่ะ
วัลลา