​ชีวิตที่พอเพียง : 2929. เที่ยวสวิส ๒๕๖๐ : ๒. เดินทาง

เราเดินทางวันที่ ๖ พฤษภาคม ๒๕๖๐ โดยการบินไทย TG 970 กำหนดออก ๐๑.๐๕ น. ซึ่งหมายความว่าเราต้องเดินทางไปสนามบินสุวรรณภูมิตอนค่ำวันที่ ๕ ผมนัดแท็กซี่มารับที่บ้านเวลาสองทุ่ม

ผมพยายามบอกสาวน้อยให้ไม่เอาเสื้อผ้าเครื่องใช้ไปมากนัก เพราะต้องยกกระเป๋าขึ้นรถไฟ ตกลงเราเอากระเป๋าใบโตหนึ่งใบ ใบเล็กหนึ่งใบ ผมเอากางเกงไปเพียงสองตัว นุ่งไปตัวหนึ่งใส่กระเป๋าไปตัวหนึ่ง เสื้อเชิ๊ร์ตก็เอาไปสองตัว และมีเสื้อยืดและเสื้อชั้นในอย่างละสอง แต่ก็ต้องเอาเสื้อกันหนาวตัวหนา รวมทั้งร่ม ไปด้วย เผื่ออากาศแปรปรวน

เช็คอินและผ่าน immigration เราลงไปที่ห้องรับรองของการบินไทย พบว่าคนมาก หาที่นั่งยาก เราได้ที่นั่งที่ร้อน นั่งไม่สบาย แต่ก็ได้กินอาหารค่ำรองท้อง

เราได้ที่นั่ง 14E & F เป็นที่นั่งคู่กลางลำ โดยที่เครื่องบิน B 777 ชั้นธุรกิจจัดที่นั่ง 1-2-1 ที่นั่งคู่กลางลำนี้ จัดไว้เหมาะต่อคู่สามีภรรยาบินด้วยกัน บนเครื่องบินพบ ผศ. ดร. นิวัฒน์ รองอธิการบดีมหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์ กับภรรยา มาเที่ยวสวิสกับบริษัททัวร์

นิตยสารสวัสดี บอกว่า ในชั้นหนึ่งและชั้นธุรกิจมีบริการ wifi ฟรี ด้วยความดีใจผมลองเข้า สัญญาณบอกว่าติด แต่ใช้การไม่ได้ ถามเจ้าหน้าที่ ได้ความว่า เส้นทางนี้ไม่มี wifi บริการ เส้นทางไปลอนดอน และเยอรมนีมีบริการ ในไม่ช้าคงจะเป็นเรื่องธรรมดาที่บนเครื่องบินโดยสารมี wifi ให้บริการ

น่าดีใจกับการบินไทย ที่ผู้โดยสารเต็ม ผมแสดงความยินดีกับสจ๊วต เขาบอกว่าเพราะตอนนี้ค่าโดยสารถูก การบินไทยเพิ่งประกาศลดราคาไปเมื่อเดือนที่แล้ว นี่กระมังที่ช่วยให้ทัวร์ไทยบริการลูกทัวร์ด้วยเครื่องบินชั้นธุรกิจ

เห็นได้ชัดว่าเจ้าหน้าที่ให้บริการแบบพยายามสร้างความประทับใจแก่ผู้โดยสาร โดยบริการแบบมีของว่างและเครื่องดื่มเติมให้ไม่อั้น

ด้วยพลังพยากรณ์อากาศ และพลังไอซีทีให้เราตรวจสอบได้ เราจึงรู้ว่า บ่ายวันเสาร์ที่แคว้น Ticino ของสวิสมีฝนตกในตอนบ่าย และที่ลูกาโนตกหนัก หัวหน้าทัวร์สั่งการให้เปลี่ยนเป้าหมาย เป็นออกจากซูริก ตรงดิ่งไปโลคาร์โน ค่อยไปดูสถานการณ์ว่าฝนตกหนักมากน้อยแค่ไหน อาจได้ล่องเรือในทะเลสาบ มัจจอเร่ ไปแอสโกน่าที่อยู่ใกล้ๆ รถไฟจากสนามบินซูริกต้องไปต่อที่เมืองซูริก และอีกต่อหนึ่งที่เบลลินโซน่า รวมใช้เวลา ๒.๓๐ ช.ม. เครื่องบินจะถึงซูริก ๗.๓๕ น. ดังนั้น กะว่าราวๆ ๑๑ น. เราน่าจะถึงโลคาร์โน

นานๆ นั่งเครื่องบินชั้นธุรกิจที ต้องกินอาหารค่ำเสียหน่อย เพราะมันหรูหราและอร่อย เสิร์ฟตอนสามทุ่มสวิส หรือตีสองไทย ทั้งๆ ที่ก่อนหน้านั้นผมง่วงหงุบ แต่พอได้จินโทนิกหนึ่งแก้ว ก็กระปรี้กระเปร่าทันที

เราเลือกกินอาหารฝรั่งทั้งคู่แต่เลือกคนละอย่าง สาวน้อยเลือกปลากะพงย่าง มากับถั่วหวานบดและมะเขือม่วงอบ ผมเลือกเป็ดปรุงแบบฝรั่งเศส มากับฟักทองคาราเมล ถั่วเข็มผัดเนย และพาร์เมซานชีส อาการเรียกน้ำย่อยก็เป็นคนละอย่าง อร่อยทั้งคู่ ผมกินกับไวน์แดงฝรั่งเศสที่อร่อยมาก

กินอาหารเสร็จก็กิน Lorazepam (0.5 mg) หนึ่งเม็ด นอนหลับเป็นช่วงๆ (ลุกขึ้นมาถ่ายปัสสาวะสองครั้ง คงจะด้วยฤทธิ์จินโทนิกและไวน์แดง เพราะอยู่ที่บ้านผมนอนรวด ไม่ต้องลุกขึ้นมาถ่ายปัสสาวะ) รวมแล้วหลับได้ประมาณ ๕ ชั่วโมง ตื่นขึ้นมารู้สึกสดชื่นดี ที่นอนปรับนอนราบและนอนได้สบายพอสมควร

เราเลือกกินอาหารเช้าแบบไทย และเลือกเหมือนกันเสียด้วย คือข้าวต้มเป็ด กับไข่เจียว และมีโยเกร์ตผสมซีเรี่ยลและผลไม้แห้งเสริมมาในแก้วใบโต กินอิ่มจนจุก ผมสังเกตว่า ภาชนะอาหารและขนาดอาหารบนการบินไทยมีการปรับยุคเป็นขนาดโตขึ้น เดาว่าเพื่อเอาใจฝรั่งตัวโตกินจุ ซึ่งก็น่าจะได้ผล เที่ยวบินนี้คนโดยสารเต็ม ผมเชื่อว่า หากการบินไทยมีอิสระในการทำธุรกิจ อย่างมืออาชีพและโปร่งใส ไม่โดนผู้มีอิทธิพลเข้าไปแสวงประโยชน์ในกรณีต่างๆ การบินไทยแข่งขันสู้เขาได้ ยิ่ง ภายใต้การบริหารของ ดีดี ปัจจุบัน ที่เป็นนักบริหารมืออาชีพที่สะอาดไม่ด่างพร้อย เราน่าจะปรับปรุงให้การบินแห่งชาติของเรากลับมาผงาดเป็นที่นิยมสูงได้

ก่อนเครื่องบินลง กัปตันประกาศว่าอุณหภูมิที่ซูริก ๖ องศา เราคิดถูกแล้ว ที่เอาเครื่องกันหนาวมาเพียงพอ

ถึงสนามบินซูริกเครื่องบินต้องบินรอคิวลงอยู่ ๑๐ นาที ก่อนลงพบ รศ. ดร. ศักรินทร์ ภูมิรัตน อธิการบดี มจธ. ไปประชุมเรื่องวิทยาศาสตร์ ที่องค์การสหประชาชาติ เจนีวา

---

๒๐ พฤษภาคม ๒๕๖๐

ขากลับเรากลับกันหลายคน นั่งรถแท็กซี่จากโรงแรมไปสถานีรถไฟ จับรถขบวน ๗.๔๘ น. ไปลงที่โลซานน์ แล้วต่อรถไปสนามบินซูริกโดยตรง เห็นได้ชัดว่ารถขบวนนี้คนแน่น ผมกับสาวน้อยจึงแยกไปขึ้นชั้น ๑ ซึ่งคนน้อยกว่า แต่เมื่อรถจอดที่สถานีต่อๆ มาคนก็ขึ้นมามากขึ้น จนแม้ชั้น ๑ คนก็แน่น สิบโมงเศษๆ ก็ถึงสนามบิน กระบวนการตรวจความปลอดภัยไม่ยุ่งยากนัก รวมทั้งตรวจคนเข้าเมืองก็สะดวก แต่คนมากคิวยาวแต่ไม่ช้า

เราไปนั่งพักกินอาหารเที่ยงรองท้องที่ห้องรับรองของสวิสแอร์ ที่นั่งสบาย อาหารและเครื่องดื่มเพียบ รวมทั้งไวไฟก็สะดวก เขาพิมพ์ password แจกให้เป็นรายคน

TG 971 บริการดีอย่างขาไป แต่อาหารอร่อยสู้ขาไปไม่ได้ และแม้จะใช้ลอราซีแพมช่วย ผมก็นอนหลับได้ไม่มาก เครื่องบินลง ๕.๓๐ น. ราวๆ ๗ น. ผมก็นั่งแท็กซี่กลับถึงบ้าน

ตอนขาไป ผมกล่าวแสดงความประทับใจต่อบริการที่ดีเยี่ยมแก่เจ้าหน้าที่ เธอจึงเอาใบแสดงความเห็น ให้ผมช่วยเขียนชมและเสนอแนะ วันที่ ๒๐ บ่าย ผมก็ได้รับอีเมล์ขอบคุณในคำชม จากคุณเพลินพันธ์ สิริหงส์ ผู้จัดการกองบริการลูกค้าสัมพันธ์ ว่า “คำชมเชยที่ได้รับจากท่านนี้ นับว่าเป็นของขวัญและกำลังใจอันมีค่ายิ่งต่อพนักงานในการปฏิบัติหน้าที่ให้ดียิ่งๆ ขึ้นไป”

วิจารณ์ พานิช

๒๐ พ.ค. ๖๐

[พีรวัศ กี่ศิริ]

ด้วยความที่ผมแทบไม่เคยนั่งชั้นธุรกิจ (ในชีวิตนี้นับไป-กลับ) ไม่เกิน ๑๐ ครั้งแน่นอน เวลาอาจารย์เขียนเรื่องนั่งเครื่องไปเมืองนอกจึงชอบอ่านตอนที่รับประทานและดื่ม โดยเฉพาะดื่มเล็กๆน้อยๆครับ