น้ำท่วมบ้านของฉัน Hi Hug House....
-เปิดสมุดออนไลน์เล่มนี้มาบันทึกเรื่องราวต่างๆ ที่ผ่านเข้ามาในชีวิตอีกครั้ง กับเหตุการณ์ที่เศร้าสลดใจของพี่น้องชาวอำเภอพรานกระต่าย ครับ หากผู้อ่านท่านใดได้ติดตามข่าวในช่วงอาทิตย์ที่ผ่านมาก็คงพอจะได้รับรู้ว่าเกิดน้ำท่วมใหญ่ในเขตพื้นที่อำเภอพรานกระต่าย และครั้งนี้ถือเป็นครั้งใหญ่ที่ผู้อาศัยอยู่ในเมืองเล็กๆ แห่งนี้ต่างก็บอกว่า"เพิ่งเคยเจอเป็นครั้งแรก"ครับ...และ 15 ปีที่ผ่านมาสำหรับตัวผมเองแล้ว ก็ถือว่าครั้งนี้เป็นครั้งที่รุนแรงที่สุดสำหรับเหตุการณ์น้ำป่าไหลหลาก ณ อำเภอพรานกระต่ายครับ....สิ่งที่เกิดขึ้นนั้นไม่ว่าจะด้วยเหตุผลอันไดก็ตาม แต่สิ่งท่ี่เกิดขึ้นก็มักจะมีปัจจัยหลายๆ อย่างรวมกัน ไม่ว่าจะเป็นสภาวะฝนที่ตกหนักอย่างต่อเนื่อง และมีปริมาณที่มาก ทิศทางการไหลของน้ำเปลี่ยนไป ตามสภาพพื้นที่ที่ต่างก็มีการปรับปรุงความสูงต่ำเพื่อพัฒนาเป็นพื้นที่ทางการเกษตรและเป็นที่อยู่อาศัยครับ เอาเป็นว่าสำหรับบันทึกนี้ ผมจะขอนำเอาภาพและเรื่องราวของน้ำท่วม มาบันทึกเอาไว้ในฐานะเป็น"ผู้ประสบภัย"คนหนึ่ง กับเรื่องราวที่ผมขอตั้งชือให้ว่า"น้ำท่วมบ้านของฉัน Hi Hug House"ครับ....
1.ในช่วงบ่ายๆ ของวันที่ 17 พฤษภาคม 2560 ขณะที่ผมปฏิบัติงานในพื้นที่อยู่นั้น ผมได้รับโทรศัพท์จาก"ผู้ช่วยโทน พลอาชา"ซึ่งเป็นเพื่อนบ้านที่อยู่ใกล้กับบ้านไร่ของผมว่า"ให้รีบกลับบ้านเพื่อเก็บของ เพราะว่าน้ำไหลหลากเข้ามาท่วมบริเวณบ้านแล้ว"เมื่อได้รับการแจ้งข่าวแล้ว ตัวผมเองก็ยังจินตนาการได้เพียงน้ำคงจะไหลข้ามถนน ซึ่งถือเป็นเรื่องธรรมดาสำหรับน้ำที่มีปริมาณมาก ที่มักจะเอ่อท่วมถนนและน้ำก็จะไหลลงไปสู่ลำคลองที่อยู่ใกล้ๆ กันครับ....แต่สิ่งที่ผมคิดเอาไว้มันกลับไม่เป็นไปอย่างนั้นเสียแล้ว เมื่อผมกลับไปถึงเพียงทางเข้าบ้าน สิ่งที่ผมเห็นคือ"น้ำป่าไหลหลากเข้ามาเต็มบริเวณพื้นที่ ซึ่งถือว่าเป็นการไหลที่ไม่ใช่เป็นการไหลในทิศทางเดิมเสียแล้วล่ะครับ" ปริมาณน้ำที่มีมากที่ไหลและแรงรวมทั้งเพิ่มปริมาณอย่างต่อเนื่องเช่นนี้ทำให้ตัวผมและผู้คนแถวนั้นต่างตกใจและเพิ่มความหวาดกลัวกันมากขึ้น และต่อจากนี้อะไรจะเกิดขึ้นบ้างหนอ?เราจะทำอย่างไรกันต่อไป?ข้าวของจะเสียหายมากไหม? ที่สำคัญเหตุการณ์แบบนี้ไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อน สิ่งต่างๆ เริ่มแสดงให้เราได้เห็นถึงความเป็นไปของภัยธรรมชาติที่รุนแรงขึ้นเรื่อยๆ ครับ และหลังจากนั้นไม่นานสังคมออนไลน์ต่างๆ ของพี่น้องชาวอำเภอพรานกระต่าย ต่างก็แจ้งข่าวว่ามีน้ำท่วมตรงจุดไหนบ้าง และสิ่งที่เราชาวพรานกระต่ายได้เห็นนั่นก็คือ"น้ำไหลหลากเข้าท่วมที่อยู่อาศัยของชาวบ้านอย่างมากมาย"ครับ....การแจ้งเตือนเรื่องสถานการณ์น้ำหลาก ถนนขาด ผู้คนสัญจรไปยังสถานที่ต่าง ๆ ก็ถูกส่งผ่านเข้ามาอย่างต่อเนื่อง และสิ่งเดียวที่เราต้องทำในขณะนั้นก็คือ"การดูแลเรื่องความปลอดภัยในชีวิต"กันก่อนครับ หน่วยงานราชการ ภาคประชาชน และอาสาสมัครต่างๆ ก็ช่วยเร่งกอบกู้สถานการณ์นั้นเอาไว้อย่างเร่งรีบครับ...และค่ำคืนนั้นฝนก็ยังตกอยู่ตลอดทั้งคืนด้วยล่ะครับ.....จนกระทั่งรุ่งเช้าก็ได้เวลาที่สำรวจความเสียหายกันต่อครับ....
2.ค่ำคืนนั้น ตัวผมและชาวบ้านในอำเภอพรานกระต่ายต่างก็เฝ้ารอการลดระดับของน้ำลงบ้าง และในช่วงเช้า ณ บ้านของผม น้ำก็ลดระดับลง เป็นเพราะว่าน้ำได้หลากเข้าท่วมพื้นที่ต่ำลงไปบ้างแล้ว และสิ่งที่เหลือเอาไว้ให้ตัวผมได้เห็นก็คือ"สภาพความเสียหาย"ที่ดูแล้วก็อดที่จะเศร้าใจไม่ได้เลยล่ะครับ....แต่พลังใจก็ก่อเกิดขึ้นได้ด้วยสิ่งที่ตั้งมั่นและยึดถือมาตลอดนั่นก็คือ"สิ่งใดเกิดขึ้น สิ่งนั้นย่อมดีเสมอ"ครัับ...และที่สำคัญบ้านเรายังดีกว่าคนอื่นๆ ที่สูญเสียมากกว่าเราครับ...เอาน่ะ....ไหนๆ ก็เกิดขึ้นแล้ว ต่อไปก็ได้เวลาเก็บกวาดและเรียนรู้การอยู่ร่วมกับธรรมชาติต่อไปดีกว่าครับ...
3.เช้าของวันที่ 18 พฤษภาคม 2560 ครอบครัวของผมก็ได้เริ่มเก็บกวาดและปรับปรุงบริเวณบ้านกันครับ โดยได้รับความช่วยเหลือจากเพื่อนบ้านคือ"ครอบครัวอิ่มคำ"ที่ได้พึ่งพากันมาอยู่ตลอดช่วยกันเก็บข้าวของที่ลอยไปกับน้ำ สิ่งที่ที่เหลือเอาไว้ให้เราจากเหตุการณ์นี้ก็คือ"เศษวัชพืชต่างๆ"นั่นเองครับ....เท่าที่สำรวจดูแล้วความเสียหายของไร่ของผมก็จะมีวัสดุก่อสร้างที่เตรียมเอาไว้ปรับปรุงบ้านไร่ และข้าวของเครื่องใช้ที่อยู่ใต้ถุนบ้าน ส่วนเครื่องใช้ที่อยู่ที่สูงก็ไม่ได้เสียหายอะไร ซึ่งถือว่าเป็นสิ่งที่ดีกว่าคนอื่นๆ ที่ประสบภัย ที่ต้องสูญเสียของใช้ในครัวเรือนมากมายกว่าเราครับ.....เก็บกวาดไป 2 วันเต็มๆ ก็ยังไม่เสร็จครับ...
4.ถือวิกฤตเป็นโอกาส เลยก็แล้วกันครับ งานนี้ก็เลยจัดการปรับปรุงในส่วนของสถานที่ต่างๆ ให้ดูสะอาดตา สิ่งไหนที่ค่อนข้างรกก็จัดการให้เรียบร้อย ลดการสะสมสิ่งของต่างๆลงบ้าง สำหรับ"ข้าวเปลือกในยุ้งฉางพอเพียง"ที่เป็นผลผลิตจากนาแปลงเล็กๆ ของบ้านไร่ ก็เกิดความเสียหายบ้าง แต่ก็ไม่มากนัก ตากแดดแล้วก็นำไปสีเป็นข้าวสารได้ สรุปว่าเสียไป 1 ส่วน ก็ดีกว่าเสียไปทั้งหมดเลยใช่ไหมล่ะครับ.....
5.นับจากวันนั้นมาถึงวันนี้ สิ่งต่างๆ เริ่มกลับเข้าสู่ภาวะปกติแล้ว ปริมาณน้ำฝนที่ลดลง น้ำที่ไหลบ่าเริ่มไหลลงสู่ห้วยหนองคลองบึงต่างๆ สิ่งใหม่ๆ ได้เกิดขึ้นมาท่ามกลางข้อจำกัดต่างๆ เหตุการณ์จากภัยธรรมชาติเช่นนี้เกิดขึ้นมาเพื่อสอนคนที่อาศัยอยู่บนโลกใบนี้ได้ได้รับรู้ว่า"ทุกอย่างสามารถเกิดขึ้นได้"อย่างประมาทต่อการใช้ชีวิต ที่สำคัญเราต้องปรับตัว ปรับใจ ยอมรับกับสิ่งต่างๆ ที่เกิดขึ้น แม้ว่าจะรุนแรงปานใดก็ตาม ขอให้เรามีความเข้มแข็งทางจิตใจแล้ว ผมเชื่อว่าเราจะผ่านพ้นวิกฤตต่างๆ เหล่านี้ไปได้อย่างรวดเร็วครับ....
6.ต่อจากนี้ การดำรงชีพของผู้คนก็จะต้องดำเนินกันต่อไปตามวิถีทางของตนเอง....วันนี้ธรรมชาติสอนให้เราได้เรียนรู้อะไรหลายอย่างมากมาย อยู่ที่ตัวเราเองจะนำไปปรับใช้ได้หรือเปล่าก็เท่านั้น สำหรับครอบครัวของผมเองแล้ว สิ่งที่ได้ก่อเกิดเพิ่มมากขึ้นนั่นก็คือ"พลังใจ"และ"ความอบอุ่นใจ"ที่เกิดขึ้นจากการได้รับความช่วยเหลือและแบ่งปันจากเพื่อนบ้านครับ....เพราะที่นี่คือ"บ้านของฉัน"และ"ฉันก็รักที่นี่" Hi Hug House........
ขอขอบคุณสิ่งที่เกิดขึ้น เพราะ "สิ่งใดเกิดขึ้น สิ่งนั้นย่อมดีเสมอ"
สวัสดีครับ
เพชรน้ำหนึ่ง+มดตะนอย
29/05/2560
ความเห็น (17)
สู้ สู้ ครับ คุณเพชรฯ ;)...
วิกฤติเป็นโอกาสครับคุณเพชร ถือว่าธรรมชาติเตือนเราให้ระวังตัวในการใช้ชีวิต
เป็นกำลังใจให้ครับ
เป็นกำลังใจให้ค่ะ แม้ประโยชน์จะไม่เท่ากับความเสียหาย แต่ก็ยังมี....อย่างน้อย
ตามมาให้กำลังใจครับ
เรียนรู้เรื่องภัยธรรมชาติ
ทำให้เราแกร่งขี้นครับ
น้ำมาจากทางไหน..คะ...นึกไม่ออก.เห็นเป็นที่ราบ..ไม่มีป่าใกล้ๆ...หรือมีแม่น้ำ..คะ
ถ้า ชาวบ้านพื้นที่ช่วยกันสำรวจทางที่น้ำมา..ให้ถ่องแท้..หากฝนตกคราวหน้าหนักๆ..ป้องกันไว้ก่อน. คงจะดีกว่าแก้ผ้าเอาหน้ารอดไปอย่างทุกๆคราว. ..ถ้าเป็นน้ำป่า..ก็แสดงว่า พื้นที่เป็นป่าอุ้มน้ำไว้คงไม่มีแล้ว..ปลูกป่า. ถาวร..โครงการณ์แบบนี้. ควรพร้อมใจกันทำด่วนๆๆๆๆ..ทุกหนทุกแห่ง..นะเจ้าคะ
มาเอาใจช่วยเจ้าค่ะ..ยายธี
เมื่อต้นปี บ้านพี่ก็คือ ๆ กันจ้ะน้องเพชร
และเมื่อ ปลายปี ๒๕๓๙ พี่ก็เกือบ ๆ จ้ะต้อง
ปีนขึ้นหลังคา เพื่อหนีน้ำมาแล้วเหมือนกัน
จึงทราบดีว่า....คำว่า " อุทกภัย" นั้นเป็นเช่่นใด
ภาพนี้เมื่อ 10 มกราคม 2560 ที่ผ่านมานี่เองจ้ะ ที่หน้าบ้านพี่มะเดื่อจ้ะ
สู้ ๆ เข้มแข็งนะคะคุณเพชรฯ
มองโลกแง่ดี เยี่ยมมากค่ะ
สู้ต่อไป
ที่กาญจน์ไม่ค่อยมีน้ำ
ผักหวานป่าที่บ้านเมืองกาญจน์
ปลุกไว้รกๆ สี่ห้าปีผ่านไป โตได้ที่
….. อ่านต่อได้ที่: https://www.gotoknow.org/posts/628974
ตามมาขอบคุณอีกรอบ
น้ำลดแล้วนะครับ
-สวัสดีครับอาจารย์ Wasawat
-ขอบคุณสำหรับกำลังใจนะครับ
-อาจารย์ดูแลสุขภาพด้วยนะครับ
-สวัสดีครับท่าน พ.แจ่มจำรัส
-สิ่งใดเกิดขึ้น สิ่งนั้นย่อมดีเสมอ ครับ
-ถือเอาวิกฤตินี้ปรับปรุงเปลี่ยนแปลงอะไรหลายๆ อย่าง
-ลดการสะสมลงบ้างก็จะไม่ทุกข์มากครับ
-ขอบคุณที่มาเยี่ยมและให้กำลังใจบันทึกนี้นะครับ
-สวัสดีครับคุณอังคณา
-ขอบคุณสำหรับกำลังใจที่มอบให้นะครับ
-ยินดีทีี่ได้รับกำลังใจครับ
-สวัสดีครับอาจารย์ขจิต
-ขอบคุณที่มาเยี่ยมเยียนกันตั้ง 2 รอบ 555
-พลังใจก่อเกิดขึ้นได้มากมายจากเหตุการณ์นี้ครับ
-ขอบคุณในมิตรภาพและกำลังใจที่มอบให้ครอบครัวเล็ก ๆของผมครับ
-สวัสดีครับยายธี
-เท่าที่คนเก่าแก่ของอำเภอพรานกระต่ายสะท้อนกลับมาคือ เหตุการณ์แบบนี้่ไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อน
-คำบอกเล่าจากคนเก่าๆ ของที่นี่ทำให้พอจินตนาการเอาได้ว่าเมื่อครั้งในยุคก่อนๆ ป่าไม้ยังอุดมสมบูรณ์ แต่ปัจจุบันเริ่มลดลงและลดลงเรื่อย ๆครับ
-แนวทางการป้องกันและแก้ไขปัญหาเรื่องนี้คงต้องวางแผนและปฏิบัติร่วมกันถึงจะผ่านพ้นไปได้
-ขอบคุณยายที่มาร่วมเติมเต็มและช่วยส่งพลังใจมาให้ครอบครัวเล็ก ๆของผมนะครับ
-ด้วยความระลึกถึงยายครับ
-สวัสดีครับพี่ครูมะเดื่อ
-น้ำท่วมสูงมากๆ เลยนะครับ
-เหตุการณ์นี้ทำให้เข้าใจผู้ประสบภัยมากขึ้นครับ
-ตั้งรับกับเหตุการณ์ต่างๆที่จะเกิดขึ้น
-ขอบคุณที่ส่งภาพมาให้ชมนะครับ
-สู้ๆ ครับ
-สวัสดีครับพี่หมอธิ
-ขอบคุณมุมมองดี ดี ที่เกิดขึ้นจากภัยธรรมชาติครั้งนี้ครับ
-ขอบคุณพลังใจจากกัลยาณมิตรทุก ๆ ท่านด้วยใจ
-ขอบคุณ G2K ที่เป็นสื่อกลางในการส่งต่อเรื่องราวเหล่านี้
-ขอบคุณครับ
-สวัสดีครับอาจารย์โสภณ
-ต้นผักหวานป่าโตมากๆ เลยนะครับ
-ตอนนี้ที่บ้านไร่ก็กำลังปลูก ต้นผักหวานโตช้ามากๆ นะครับ
-ขอบคุณสำหรับกำลังใจที่มอบให้ในบันทึกนี้นะครับ
-อาจารย์สบายดีนะครับ?