การจัดการความรู้แบบตื้นกับการจัดการความรู้แบบลึก

การจัดการความรู้แบบตื้นเป็นแค่การจัดการตัวข้อมูล องค์ความรู้ แต่การจัดการความรู้แบบลึกซึ้ง น่าจะเป็นการเท่าทันวิธีการได้มาซึ่งความรู้ ซึ่งความรู้ส่วนใหญ่ของสังคม รวมถึงตัวเราเองนั้นได้มาจากประสบการณ์

ประสบการณ์เป็นสิ่งจำเป็น ที่ทำให้มนุษย์มีชีวิตรอด ประสบการณ์ควรเป็นได้เพียงแค่เครื่องมือในการที่ช่วยให้เราค้นพบตัวเอง แต่บ่อยครั้ง แทนที่เราจะค้นพบตัวเราเอง เรากลับกลายเป็นตัวประสบการณ์เสียเอง

การติดยึดกับประสบการณ์ มักทำให้เราถูกหลอก

ประสบการณ์เป็นเรื่องอดีตที่ผ่านไปแล้ว ในขณะที่สิ่งสำคัญกว่าคือปัจจุบันขณะ

การติดอยู่กับข้อมูล ความรู้ ก็เป็นกับดักอีกแบบ ที่ทำให้เราหมกมุ่นอยู่กับการตัดสิน การทำนายทายทักไปข้างหน้า

ติดยึดกับวิธีหาความรู้ หาเหตุผลว่า "ทำไมๆ" ซึ่งเป็นปัญญาฐานหัว เป็นวิธีหาความรู้เชิงเดี่ยวที่มักตายซาก แทนที่จะได้ความรู้จากคำว่า "อะไร" ซึ่งมาจากปัญญาฐานกายและฐานใจ อันเป็นวิธีหาความรู้เชิงซ้อน เชิงลึก ที่สดใหม่

การติดยึดกับวิธีหาความรู้ หาเหตุผลว่า "ทำไมๆ" การใช้หัวคิดมากเกินไป ไม่ได้ใช้ ใจคิด กายคิด ทำให้เราไม่สามารถสัมผัสสภาวะความรู้แบบองค์รวมขณะปัจจุบัน สัมผัสในแบบที่มันเป็น ไม่ใช่ในแบบที่เราต้องการเห็น

เท่าทันประสบการณ์ของตนเอง เท่าทันสภาวะจิตของตนเอง แล้วเราจะเท่าทันความรู้ของตัวเอง

การจัดการความรู้อย่างลึกซึ้ง นัยยะของผมจึงเป็นอย่างนี้

ไม่มีคนสอน กำลังสอนตัวเองอยู่ เรียนรู้ ฝึกฝน ซึมซับ ถ่ายเท และหลอมรวมครับ

ขอบคุณภาพจาก https://s-media-cache-ak0.pinimg.com