๒๓๓. ๑๐ ไร่..พอเพียง


วันนี้..อากาศเริ่มร้อนและแห้งแล้งมากขึ้น..ถือโอกาสเดินสำรวจต้นไม้รอบโรงเรียน ..เป้าหมายคือ..จะดูแลรักษาและป้องกัน..ต้นไม้ที่ปลูกอยู่เดิมให้คงอยู่..ไม่มีการปลูกเพิ่มอย่างแน่นอน

ผมอ่านเจอเพจ..๑ ไร่ พอเพียง..ที่หลายๆคน ทำได้จริงๆ ภายในพื้นที่ ๑ ไร่ มีไร่นาสวนผสม แบ่งส่วนที่ดินได้ลงตัว ดูเป็นระบบ..จัดระเบียบการเพาะปลูกอย่างเรียบร้อยสวยงาม..

ผมก็เคยฝันว่าจะทำให้ได้เช่นนั้น..เพราะคิดว่าเป็นเรื่องง่าย ในเนื้อที่ที่ไม่มากนัก จึงเริ่มจากที่ดินที่มี ๑ ไร่ แต่พอดีปลูกบ้านกลางที่ดิน ทำให้วางแผนปลูกอะไรค่อนข้างยาก..

ผมจึงซื้อที่ดินหลังบ้านเพิ่มอีก ๑ ไร่..ตั้งใจเต็มที่..งานนี้พอเพียงแน่นอน..ผ่านไป ๕ ปี นิ่งสนิท ก็เลยคิดว่า..พอแล้วจะดีกว่า เมื่อทำอะไรไปมากกว่านี้ไม่ได้ ก็ขอเก็บต้นลำไยและต้นมะขามเทศไว้ให้ เป็นร่มเงา..

เมื่อที่บ้านไม่คืบหน้า..ผมใช้ปรัชญาของเศรษฐกิจพอเพียงที่โรงเรียนจะง่ายกว่า..แม้ว่าจะมีถึง ๑๐ ไร่ก็ตาม จัดพื้นที่เป็นสัดส่วน มีกิจกรรมต่างๆ ที่ใกล้จะครบวงจรเข้าไปทุกที..

จริงๆแล้ว..ที่ดินของโรงเรียนทั้งหมด ๒๗ ไร่..ตัดสวนป่า สนามฟุตบอล และสระน้ำออกไป เพราะเป็นส่วนที่อยู่ไกลอาคาร..และไม่ต้องพัฒนาอะไรมากนัก..

ภายในอาคารและแหล่งเรียนรู้โดยรอบสำคัญที่สุด..จะอยู่นิ่งไม่ได้ ต้องทำให้รู้สึกเคลื่อนไหว สะอาด สดใส..ดูมีชีวิตชีวาอยู่เสมอ..

วันนี้..อากาศเริ่มร้อนและแห้งแล้งมากขึ้น..ถือโอกาสเดินสำรวจต้นไม้รอบโรงเรียน ..เป้าหมายคือ..จะดูแลรักษาและป้องกัน..ต้นไม้ที่ปลูกอยู่เดิมให้คงอยู่..ไม่มีการปลูกเพิ่มอย่างแน่นอน

ในสวนพฤกษศาสตร์..ต้นยางนา ต้นพยุง ต้นประดู่เหลือง และประตู่แดง..ยังสดชื่น ในท่ามกลางโสมไทยและว่านหางจระเข้..ที่ยังเห็นความเขียวครึ้มอยู่ทั่วไป..

หลังอาคาร..ครูเวรเก็บกวาด จนดูโล่งตา สังเกตเห็นว่า ต้นพิกุลสูงขึ้นและให้ร่มเงามากกว่าทุกปี..โดยมีรองปลูกบัวสีน้ำเงิน อยู่ในบริเวณเดียวกัน เหมือนเป็นที่พักผ่อนหย่อนใจ..

ผมเดินไปถึงเล้าไก่เล้าเป็ดไทย..คิดถูกแล้วที่ให้อยู่ใกล้กัน..ให้น้ำและอาหารง่ายดี เวลาหิว..ไก่เป็ดร้องเซ็งแซ่ กุ๊กก๊าบ กุ๊กก๊าบ..จนผมต้องรีบเปิดประตูเล้า ให้ไก่ออกมาเดินเล่น แล้วให้อาหารเป็ดก่อน วันนี้เห็นชัดเลยว่า..เป็ดไทย..โตเร็วมาก..

สุดท้าย..ผมไปที่ศาลาท่าน้ำ..เพื่อดูว่า..เป็ดเทศไข่หรือยัง..ดูมันมีความสุขสงบ ภายใต้เงาไม้ขี้เหล็กที่เย็นสบาย..จากนั้น..ก็ไปดูปลานิล..ที่วันนี้ไม่มีล้มตายเลยแม้แต่ตัวเดียว..

เดินดูโดยรอบจนเพียงพอ..ก็พอจะเข้าใจพื้นฐานการทำงานที่ผ่านมาจนถึงวันนี้..ว่ามีหลักฐานร่องรอยให้ศึกษาเรียนรู้กระบวนการทำงาน ที่เชื่อมโยง..ความพอเพียง..ได้พอสมควร อย่างน้อยพื้นที่ ๑๐ ไร่นี้..ผมก็ใช้อย่างคุ้มค่า..ครับ

ชยันต์ เพชรศรีจันทร์

๔ เมษายน ๒๕๖๐







หมายเลขบันทึก: 627012เขียนเมื่อ 4 เมษายน 2017 22:09 น. ()แก้ไขเมื่อ 4 เมษายน 2017 22:09 น. ()สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-ไม่ดัดแปลงจำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (1)
พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท