The Frogs Desiring a King กบเลือกนาย

ณ ทะเลสาบที่สวยงามแห่งหนึ่ง กบฝูงหนึ่งดำรงชีวิตอยู่อย่างสงบสุขมาเป็นเวลานานแสนนาน
แต่แล้ววันหนึ่ง พวกมันบางตัวก็คิดว่าน่าจะมีกษัตริย์ปกครองดังนั้นพวกมันจึงตัดสินใจ
ส่งคณะทูตไปพบเทพจูปิเตอร์เพื่อขอกษัตริย์จากพระองค์เทพจูปิเตอร์หัวเราะเยาะในคำขอร้อง
ของพวกมัน แล้วก็โยนไม้ท่อนหนึ่งลงไปในทะเลสาบน้ำกระเด็นทำให้บรรดากบตกใจกลัว
และต่างก็ดำดิ่งสู่ก้นทะเลสาบแต่หลังจากที่พวกมันเห็นว่าซุงใหญ่ไม่เคลื่อนไหว
พวกมันจึงว่ายกลับขึ้นมาเหนือน้ำอีกครั้งพวกมันปีนขึ้นไปบนท่อนซุงและเต้นรำ
อย่างไม่สนใจใยดีหลังจากชั่วระยะเวลาหนึ่ง พวกมันก็เริ่มสำนึกว่าราชาขอนไม้นั้นไร้
ชีวิตเกินไป ดังนั้นพวกมันจึงส่งคณะทูตไปพบเทพจูปิเตอร์อีกครั้งเพื่อจัดส่งผู้ปกครองคนใหม่
มาให้แก่พวกมันจากนั้นพระองค์ก็ส่งปลาไหลลงมาปกครองเมื่อพบว่าปลาไหล
ไม่เหมาะสมกับพวกมันอีก จึงส่งคณะทูตไปพบเทพจูปิเตอร์อีกเป็นครั้งที่สามครั้งนี้
ทำให้พระองค์ทรงพิโรธมาก พระองค์จึงส่งนกกระสาตัวใหญ่ลงมา
เจ้านกกระสากินพวกกบวันแล้ววันเล่าจนกระทั่งไม่เหลือรอดสักตัว
กว่่าพวกกบจะรู้สึกตัวก็สายเสียแล้ว

นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า “ไม่มีผู้ปกครองเสียเลยยังดีกว่ามีผู้ปกครองที่ทารุณโหดร้าย"

แปลภาษาอังกฤษ

At a beautiful lake the frogs were living peacefully for a long long time, but one day some of them thought that they should have a King to overrule them all. Thus they made up their mind to sent ambassadors to Jupiter asking for the King.

Jupiter laughed at their request and cast down a huge Log into the lake. The frogs were frighten at the splash, and all rushed to the depth of the lake. But after they saw that the huge Log did not move, they swam to the top of the water again. They climbed upon the Log and dance on it carelessly.

After some time they began to recognize that the King Log was too inert, thus they sent ambassadors to Jupiter again to send over them another ruler. Then he sent an eel to rule them. As the frogs found out the eel did not suit them, they sent the ambassadors the third time to Jupiter to give them another King. This made him very angry, so he sent a big stork who eat the frogs day by day until there were none left. Then the frogs knew when too late.

The story of this teaching that “There is no ruler is better than cruel ruler.”