@ความดีที่มอง...ไม่เห็น@
ระหว่างทางที่เดินทางไปจังหวัดนครศรีธรรมราชกับครอบครัว…เช้ามืดของวันนี้ ผู้เขียนได้แวะปั๊มน้ำมันข้างทางแห่งหนึ่งแถว ๆ อำเภอท่าศาลา เพื่อทำภาระกิจส่วนตัวของสมาชิกในครอบครัว
..
สองคนแม่ลูกเดินเข้าร้านสะดวกซื้อ…ส่วนตัวผู้เขียนคิดว่าจะเข้าห้องสุขาเสียหน่อย
..
..
..
แต่ก่อนจะเดินเข้าไปที่ห้องสุขานั้น… ก็หยิบผ้าไปเช็ดกระจกหน้ารถซะหน่อย… 3 - 4 ที.. เพราะกระจกมันมัวจากฝูงแมลงที่บินเข้าหาแสงไฟหน้ารถยามเช้า..ระหว่างทางที่ขับผ่านมา.
..
..
เช็ดไป..ก็แกะแมลงที่ติดตามกระจกออกบางส่วน….พร้อมกับพูดบ่นในใจว่า…“ชีวิตของพวกเอ็งนั้น…มันช่างอาภัพนะ? หากไม่บินหาแสงไฟหน้ารถ..ป่านนี้พวกเอ็งก็คงหลับปุ๋ยอยู่ตามคาคบกิ่งไม้กันไปนานแล้วละ!!…เจ้าความตายเนี่ยนะ!! ถึงบทจะตาย!! มันง่ายนิดเดียวจริง ๆ…. แต่ตายเสียได้ก็ดีว่ามั้ย!! เพราะบางทีพวกเอ็งจะได้หมดเวรหมดกรรม…ในการเกิดเป็นแมลงเสียที….
..
เอ้า!! รับเอาไปนะ…บุญุกุศลจากตัวฉัน…ู
..
..
เมื่อเช็ดกระจกหน้ารถเป็นที่พอใจแล้ว…ก็กำผ้าที่เช็ดกระจกติดมือไปด้วย หวังไว้ว่า..จะควานหาสบู่ที่วางตั้งอยู่แถวอ่างล้างหน้า.. หน้าห้องสุขานั้น…. ทำความสะอาดมัน..เสียหน่อย
..
..
เมื่อไปถึง…มองหาสบู่เท่าไหร่?…ก็หาไม่เจอ…
จะเจอก็แต่…แม่บ้านตัวเล็ก ๆ คนหนึ่งที่เธอกำลัง… ขัดถู ขัดถู ทำความสะอาดสุขภัณฑ์อยู่บริเวณนั้น…
..
..
..
ว่าจะไม่ถามแล้วเชียว!! แต่ก็อดไม่ได้....
..
"พี่ครับ..พี่ครับ.. พอจะมีสบู่สักหน่อยมั้ยครับ ผมว่าจะล้างมือซักนิด"...(แต่จริง ๆ แล้วไม่หรอก จะขอไปเพื่อทำความสะอาดผ้าผืนที่กำอยู่ในมือนั่นต่างหาก)...
..
..
ถามเสร็จ..เธอไม่ตอบ
..
เธอก็ยังคงยังกุลีกุจอ....ทำความสะอาดเป้าหมายของเธออย่างเร่งรีบ...นั่นอาจเป็นเพราะว่า..เวลามันเช้าแล้ว!! เดี๋ยวสักพัก..กลุ่มนักเดินทางก็คงจะมากันยกใหญ่...เพื่อขอใช้บริการสถานที่แห่งนี้เช่นเดียวกับผู้เขียน
..
..
ผู้เขียนยืนอยู่สักครู่ใหญ่...เพื่อรอคำตอบจากเธอ
เมื่อเธอชำระล้างตรงนั้นเสร็จ
..
เธอก็หันมามองผู้เขียน...พร้อมกับพูดว่า.
."สบู่ไม่มีหรอก...มีแต่สบู่หมักสับปะรด ที่วางอยู่ข้างอ่างล้างหน้า ใช้ล้างมือได้คะ"... เธอตอบด้วยน้ำเสียงเรียบ ๆ แล้วก็ก้มหน้าทำงานต่อ
..
..
ผู้เขียนหยิบมันมา ทำท่าล้างมือ แต่จุดประสงค์หลักก็คือ. ต้องการล้างทำความสะอาดผ้าเช็ดกระจกผืนนั้นมากกว่า ก็เลยเทน้ำสบู่ออกมาเยอะเป็นพิเศษ..เพื่อซักผ้าผืนนั้น
..
.และมันก็แปลกดีนะ...เจ้าสบู่น้ำหมักสับปะรดเนี่ย!! มันมีฟองไม่มาก และกลิ่นก็ออกแนวธรรมชาติดี (ก็กลิ่นน้ำสับปะรดหมักนั่นเอง!!)
..
ที่แปลก..มันแปลกตรงนี้ครับ...
ผ้าผืนนั้น คราบแมลง และคราบดำ ๆ ที่ผ่านการเช็ดถูเมื่อกี้นี้...มันหายเกลี้ยงเลย
..
ซักเสร็จ..ก็ตั้งใจเดินไปขอบคุณแม่บ้านคนนี้ ก่อนที่จะเอาผ้าผืนนั้นไปวางไว้ที่เบาะคนขับ...เพื่อว่าการทำภาระกิจส่วนตัวนั้น..จะได้ง่ายขึ้น..ไม่ต้องคอยห่วงว่าจะวางอะไรไว้ตรงไหนบ้าง
..
..
เมื่อพูดขอบคุณเสร็จ... ก็อดชมน้ำสบู่นี้..กับแม่บ้านคนนี้ไม่ได้ครับว่า..
"พี่ครับ ...น้ำสบู่หมักนี่มันดีนะครับ.. ล้างมือเนี่ย!!สะอาดแว๊ปเลย!! พูดเสร็จก็ยิ้มให้เธออีก 2 ที...แล้วก็เดินเข้าห้องสุขาไปทำภาระกิจส่วนตัว
..
..
..
เมื่อเสร็ตจภาระกิจแล้ว ระหว่างทางที่ผู้เขียนเดินออกมา ก็ยังเห็นเธอทำความสะอาดบริเวณพื้นหน้าห้องอยู่อีก เลยพูดบอกกับเธอว่า...
"สบู่น้ำหมักเนี่ย!! ถ้าพี่เอาติดตระกร้ามาขายด้วยก็คงจะดีนะครับ"
..
..
เธอบอกว่าอย่างไร..รู้มั้ย!!
..
เธอบอกว่า..สบู่น้ำหมักสับปะรดนี้เธอหมักและทำเอง ...และที่ตั้งอยู่หน้าห้องน้ำนี้ก็ของเธอ...เธอทำไว้ให้บริการลูกค้าที่มาใช้บริการที่นี่...
..
..
และเธอยังบอกอีกว่า...เธอตั้งใจทำ โดยไม่มีส่วนได้ส่วนเสียกับใคร.. เถ้าแก่เขาให้ผลิตภัณฑ์ทำความสะอาดห้องน้ำตัวอื่น แต่สบู่นี้เธอทำให้ลูกค้าใช้ฟรี ๆ ....
..
เธอยังแอบบ่นน้อยใจอีกนะครับว่า...
..
บางครั้งเธอเห็นลูกค้าที่มาใช้บริการขว้างสบู่ของเธอทิ้ง.. ทั้ง ๆ ที่มันยังไม่หมด...หรือบางทีก็หยิบเอาไปใช้ส่วนตัว..อย่างหน้าตาเฉย...ก็มี
..
..
..
เธอพูดจบ..แลัวเธอก็หันไปที่ตระกร้าสัมภาระของเธอ
หยิบเอาสิ่งนี้ขึ้นมาครับ..."สบู่หมักน้ำสับปะรด" ที่บรรจุในขวดน้ำผลไม้ยี่ห้อหนึ่ง..ยื่นส่งให้กับผู้เขียน...
..
..
พร้อมกับพูดว่า...."พี่ให้น้อง...เอาไว้ล้างรถ พี่รับรองว่า...รถน้องเนี่ย!!จะสะอาดแว๊ป...เลยทีเดียว"
..
ผู้เขียนรู้สึกดีใจครับ!! และรีบยื่นมือออกไปรับสบู่ขวดนั้นจากมือของเธอ...พร้อมกับพูดว่า...."ขอบคุณพี่มากเลยนะครับ"
..
..
แล้วผู้เขียนก็เดินจากเธอไป..ไปยังรถของผู้เขียนที่จอดอยู่บริเวณนั้น
ใจหนึ่งของผู้เขียนนั้น ได้หยิบเงินจำนวนหนึ่งออกมา คิดว่าจะนำไปยื่นให้กับเธอ เพื่อเป็นการตอบแทนความมีน้ำใจของเธอ....ที่มอบบางสิ่งบางอย่างให้กับผู้เขียน......แต่ผู้เขียนเปลี่ยนใจครับ...
..
..
เพราะคิดต่อว่า...บางครั้งค่าของเงินนั้น... มันไม่สามารถตีราคาค่างวดหรือน้ำใจของใครบางคนได้หรอก... ดีไม่ดี ...ความรู้สึกดีๆ ที่มีอยู่ ณ เวลานั้นมันอาจเปลี่ยนไปเป็นอย่างอื่นก็ได้
..
..
ผู้เขียนจึงเก็บเงินใบนั้นเอาไว้ และหยิบกล้องมือถือขึ้นมาแทน
พร้อมกับเดินตรงรี่...เข้าไปหาเธอ...
และพูดกับเธอว่า..
..
..
"พี่ครับ....ผมอยากถ่ายรูปกับพี่ไว้เป็นที่ระลึกสักรูปจะได้มั้ยครับ"
..
เธอยิ้มแบบอาย ๆ ครับ.. และก็ยอมให้ถ่าย
ภาพที่ปรากฏออกมา....ก็เป็นอย่างที่เห็น
..
..
ผู้เขียนได้เห็นแววตาของเธอ.. เห็นความดีใจของเธอ
..
ผู้หญิงตัวเล็ก ๆ คนหนึ่ง ที่มีใครบางคนได้ให้ความสำคัญกับเธอ
พูดจากับเธอด้วยถ้อยคำที่สุภาพ...อ่อนโยน
..
บอกตรง ๆ ครับว่า...ภาพจากกล้องนี้ มันสะท้อนความรู้สึกนึกคิดของผู้เขียน....ได้เป็นอย่างดีเลยครับ
..
..
ผู้เขียนได้เห็นความดี ความงามจากหัวใจของเธอ
..
ความดี..ความงามที่มันซ่อนอยู่ในเหลือบมุมส่วนตัวของคน ๆ หนึ่งครับ ...
..
และคนๆ นั้น...เขามีโอกาสไม่มากนักหรอกนะครับในชีวิตของเขาที่เขาได้ทำสิ่งดีงามในชีวิตของเขาแล้ว ...มีใครสักคนได้เห็นและรับฟังคำพูด..จากปากของเขา
..
..
"พี่น้อย"..คือคนในภาพที่ถ่ายรูปคู่กับผู้เขียน
..
เธอ...คือผู้หญิงคนนั้น...ผู้หญิงคนหนึ่งที่เธอทิ้งบ้านเกิดเมืองนอนจังหวัดขอนแก่น.. มาตามหาความหวัง ความฝันในชีวิตของเธอ ณ สถานที่แห่งนี้ .
..
..
และวันนี้ครับ.. สิ่งหนึ่งที่ผู้เขียนได้เห็น และอยากบอกกับสังคมครับว่า...
ความดี ความงาม ที่เรามองไม่เห็น..และมันแอบหลบซ่อนอยู่ในเหลือบในมุมนั้น ..กำลังบอกกับทุกคนครับว่า...ทำไมมันถึงง่ายและงามขนาดนี้.. .
..
ผู้เขียนดีใจครับ... ที่วันนี้ได้เขียนเรื่องราวความดี ความงามและการใช้ชีวิตง่าย ๆของคน..คนหนึ่ง..แบบนี้ ทิ้งเอาไว้บนโลกออนไลน์... แห่งนี้ ..
..
..
ผู้เขียนขอขอบคุณ วันนี้..วันที่เราได้รู้จักกันนะครับ "พี่น้อย"
ความเห็น (10)
จริงครับ น้ำใจตีค่าเป็นตัวเงินไม่ได้จริง ๆ ;)...
มาอ่าวเรื่องราวดี ๆ ของ "พี่น้อย" จ้
คนน้ำใจดี ทำให้วันนี้เป็นวันพิเศษอีกวันนะคะ
คุณแสงแห่งความดี....สบายดีนะคะ
ขอบคุณ อาจารย์วัฒน์ คุณครูมะเดื่อ และคุณปริม.. มากนะครับ
...
ด้วยความระลึกถึงเสมอนะครับ... ไม่เคยลืม
น่ารักมากค่ะ ทั้งเรื่องราว พี่น้อย และการถ่ายทอดของคุณแสง
ขอบคุณที่ทำให้เชื่อมั่นในความดีงามต่อไปนะคะ
บันทึกเดียวส่งต่อความสุขได้อย่างทั่งถึงค่ะ น่ารักค่ะ
สวัสดีค่ะ. คุณ แสงแห่งความดี.."บางที..เงินก็ไม่ได้มีค่า ..ดังที่..คิด. .กับคำว่าตอบแทน"..สิ่งที่เห็นและสิ่งที่เป็น..จึงสวนทางกันเสมอ..นะเจ้าคะ...
บังเอิญ. จะได้ไป. จ.นครศรีธรรมราช อาทิตย์หน้าเจ้าค่ะ..(ยายธี)....
นาน ๆเข้ามาอ่านที ไม่เคยผิดหวังเรื่องราวที่คุณแสงถ่ายทอดเลย อ่านแล้วอยากทำความดีค่ะ
ขอบคุณมากนะครับ
เป็นบันทึกที่ผ่านเข้ามาในชีวิตโดยบังเอิญครับ
ได้เห็น...ความดีของคน ๆ หนึ่ง ที่เค้าอาจไม่เคยบอกใคร...และเค้าก็ไม่รู้ว่าจะบอกไปเพื่ออะไร
ผู้หญิงคนหนึ่งครับ หากเผมละเลยที่จะมองเค้าด้วยหัวใจแล้วละก็ ...ผมเชื่อครับว่า ผมจะไม่ได้เห็นวันที่แสนดี เช่นนี้ครับ อาจารย์จัน อาจารย์GD คุณหมอธิ คุณยายธี ครับ
ขอบคุณมากนะครับ
ด้วยความระลึกถึงเสมอ ไม่เคยลืม
ความสุข ความดี มันอยู่ที่ใจเราจิงๆ