วันสุดท้ายของสัปดาห์ ที่ตอนเย็นของดิฉันไม่ได้มีหน้าที่ให้รับผิดชอบ ทั้งการสอนพิเศษ หรือการยืนเวร เป็นวันที่ดิฉันได้มีโอกาสออกมาดูเด็ก ๆ พูดคุยกับเด็ก ๆ ทำความรู้จัก ทำความคุ้นเคยกับนักเรียนของเรา แล้วก็มาได้ดูนักเรียนกลุ่มหนึ่ง ตอนแรกมีแค่ 4-5 คน แต่พอนานเข้ามีสมาชิกที่รอการเล่นนี้กว่า 10 คน มันไม่ใช่เกมที่ยุ่งยาก หรือตื่นเต้นเร้าใจมากมาย แต่มันเป้นเกมที่มีมายาวนาน เล่นได้ง่าย เล่นได้หลายคน ระหว่างความสนุกแฝงไปด้วยการฝึกไหวพริบให้กับเด็ก ๆ นั้นก็คือ... “การเป่ายิงฉุบ” เกมนี้ดำเนินไปอย่างยาวนาน โดยมี King คือ เก้าตังค์ เด็กอัจฉริยะชั้น ป.2 ที่ยืนอยู่ในตำแหน่งแชมป์อยู่นานมาก กล่าวคือเกมนี้เป็นการแข่งกันเป่ายิงฉุบใครที่ชนะจะได้เป็นแชมป์และจะมีผู้ท้าชิงมาเข้าแถวรอเป่ายิงฉุบหากชนะและก้าวผ่านขั้นต่าง ๆ มาจะสุดทางได้ก็จะสามารถล้มแชมป์ได้และได้ไปยืนอยู่ตำแหน่งแชมป์แทน ถือว่าเป็นเกมที่สนุกและเอาเด็กอยู่หมัด เพราะจากการที่เด็กวิ่งเล่นกันซึ่งอาจเกิดอุบัติเหตุได้ กลายเป็นเด็กสนใจมาต่อแถวแข่งกันเป่ายิงฉุบอย่างเมามันส์ :)
ไม่มีความเห็น