วันที่ 31 ครูเวร (10 มกราคม 2560)

วันนี้เป็นวันที่แสนจะหนาวเหน็บ และเปือกปอนค่ะ เพราะว่าวันนี้ฝนตกหนักตั้งแต่เช้า เดินไปโรงเรียนกับเพื่อนด้วยร่มอันเดียว

เช้าวันอังคารแบบนี้ หน้าที่อันทรงเกียรติที่หลีกเลี่ยงไม่ได้ก็คือ หน้าที่ ครูเวร ยืนหน้าโรงเรียนฝั่งประตูทิศเหนือ ปกติก็ยืนเวรแบบธรรมดา แต่ว่าวันนี้ยืนแบบพิเศษค่ะ เพราะยืนแบบกางร่มไปด้วย

ทีแรกในใจคิดว่าวันนี้คงไม่ต้องยืนเวร เพราะฝนตก และศาลา(ปกติถ้าฝนตก ครูเวรก็สามารถหลบฝนตรงนั้นได้) ก็ถือรื้อไปแล้ว แต่ไม่เป็นอย่างที่คิดค่ะ เพราะว่าวันนี้ก็ยังคงยืนเวรอยู่เหมือนเดิม เวลาผ่านไปประมาณ 30 นาที รองเท้าและน่องของดิฉัน กับคุณครูอีกคน ได้เปียกและชุ่มไปด้วยโคลนที่กระเด็นจากพื้น เต็มไปหมด ด้วยความภาคภูมิใจ

ปกติแล้วจะต้องมีครูเวรในทุก ๆ เช้าที่บริเวณหน้าประตูของโรงเรียนทั้ง 2 ฝั่ง ซึ่งก็ไม่รู้ว่าฝั่งประตูทิศใต้จะมีหรือเปล่า เพราะว่าเข้าทางประตูทิศเหนือตลอดค่ะ และก็ยังได้เป็นเวรฝั่งทิศเหนือด้วย ก็จะมีคุณครูมาเฝ้าทุกวัน บางวันมี 1 คน บางวันมี 2 คน แต่วันอังคารความจริงแล้ว มี 3 คนนะคะ มีครูพี่เลี้ยงดิฉัน 1 คน และคุณครู ป.1 และ ป.6 ซึ่งวันอังคาร ก็จะต้องมี 4 คน รวมดิฉันด้วย

แต่ทุกวันนี้จะมีแค่ 3 คนค่ะ เพราะคุณครูอีกคนท่านไม่ค่อยมายืนเวร ไม่รู้ว่าด้วยเหตุผลอะไร หลายครั้งที่เรามักจะสงสัยว่าทำไม ครูคนนี้ถึงทำแบบนี้ได้ ขณะที่ครูอีกคนก็ดูเหนื่อยมาก

แต่เรื่องแบบนี้ เห็นแล้วก็ต้องเก็บไปคิดคนเดียวค่ะ คนเราจะทำงานที่เกี่ยวข้องกับมนุษย์ที่มีมากมายหลากหลายนิสัย มีหลากหลายแบบ จะให้ชอบไปซะหมดก็คงไม่ได้

เราคงโตพอที่จะแยกแยะออกว่า อันไหนควรทำ อันไหนไม่ควรทำ ถึงแม้ว่าจะเห็นคนอื่นทำสิ่งที่ไม่ควรทำเราก็ไม่ควรที่จะทำตามให้ติดเป็นนิสัย ^^

ฝนตกทั้งวันเลยค่ะ เด็ก ๆ ก็เลยต้องเข้าแถวหน้าชั้นเรียน ทั้งตอนเช้าและตอนเย็น ควบคุมง่ายกว่าเข้าแถวข้างล่างค่ะ และเด็ก ๆ ก็ยังทำกิจกรรมเสร็จเร็วอีกด้วย

ดาวพลัดถิ่น