วันนี้ที่โรงเรียนมีการมอบของระลึกให้แก่คุณครูที่กำลังจะย้ายไปโรงเรียนอื่น เป็นครูสอนวิชาคอมพิเตอร์ และจากการได้ยินคุณครูหลายท่านพูดถึง แต่ละคนก็บอกว่า เป็นคนเก่ง ขยัน อัธยาศัยดี น่าเสียดายที่จะย้ายออกจากโรงเรียนเรา
ด้วยความที่ท่านก็ไม่ได้เป็นครูบรรจุ และการจะย้ายครั้งนี้ก็ด้วยเหตุผลที่ว่า ย้ายไปโรงเรียนที่ใกล้บ้าน ต้องกลับไปดูแลครอบครัว เพราะพึ่งจะมีลูกด้วยค่ะ
ในตอนเช้าหลังจากทำกิจกรรมเคารพธงชาติ ไหว้พระสวดมนต์เสร็จ ก็มีการมอบของระลึกให้แก่คุณครู จากครูหลาย ๆ ท่าน รวมไปถึงนักเรียนที่เตรียมของมาให้ และอวยพร
การอวยพรของผู้ใหญ่ก็ปกติธรรมดาค่ะ แต่พอมาถึงเด็ก ก็น่ารักจนอดยิ้มไม่ได้ ทั้ง ขอให้คุณครูมีลูกคนที่ 2 เร็ว ๆ นะครับ ถ้าครูมีเวลาว่างมาแอ่ว(เที่ยว)หาพวกเราบ้างนะคะ
ถ้าเป็นเราคงร้องไห้ ปราบปลื้มมากเลยค่ะ
นี้ก็คงเป็นการเปลี่ยนแปลงในชีวิตวัยทำงานค่ะ ครูท่านหนึ่งกล่าวว่า เป็นธรรมดาของชีวิตการทำงาน ครูคนเก่าออกไป แล้วก็จะมีครูคนใหม่เข้ามา เราก็ต้องเจอกับเพื่อนร่วมงานใหม่ ๆ ต้องปรับตัวเข้ากับคนอื่น นี้เป็นการทำงานร่วมกับคนค่ะ
เมื่อตอนที่เราเรียน เรามีเพื่อนที่เราสนิทด้วย เรามักจะอยากทำงานกับคนเดิม ๆ ที่เราคุ้นเคย เราชอบที่จะอยู่กับเพื่อนที่ทำงานเก่ง มีรูปแบบการทำงานเหมือนเรา ไม่ยากทำงานกับคนขี้เกียจ ไม่ช่วยงาน ไม่ช่วยคิด
แต่พอเอาเช้าจริง มาสู่ชีวิตวัยทำงาน เราไม่เจอคนที่จะมาตรงใจเรา เราเลือกเพื่อนร่วมงานของเราไม่ได้ค่ะ
นี้คงเป็นสิ่งที่ทั้งครูบาอาจารย์คอยย้ำอยู่เสมอ ว่า เราต้องเปลี่ยนกลุ่มทำงานบ้าง อย่าอยู่กลุ่มเดิม ๆ ต้องทำงานกลุ่มบ้าง ไม่ใช่ทำแต่งานเดี่ยว
โตขึ้นก็เข้าใจอะไรมาขึ้น เหมือนผู้ใหญ่ว่า "เดี๋ยวโตไป ก็รู้เอง" ^^
ดาวพลัดถิ่น
ไม่มีความเห็น