Be Believe มหัศจรรย์แห่งความเชื่อ ตอนที่7
Be Believe มหัศจรรย์แห่งความเชื่อ ตอนที่7
เอกภพนั่งอยู่ที่โต๊ะทำงานหน้าห้องสมุด เขาเขียนเรื่องราวต่อไปเรื่อยๆโดยมิได้ดูนาฬิกา เขาไม่รู้ว่าเขาเขียนมานานแค่ไหนแล้ว เขาเหลือบมองดูนาฬิกา แล้วพบว่าเขาได้นั่งเขียนเรื่องราวมานานกว่า 3ชั่วโมง เขาเริ่มรู้สึกปวดล้าสายตากับการจ้องหน้าจอคอมพิวเตอร์ เขาจึงละสายตาจากหน้าจอคอมพิวเตอร์สักพัก เพื่อเปลี่ยนอิริยาบถ ทันใดนั้น ความคิดของเขาได้ผุดขึ้นมา ว่ามีอีกสิ่งหนึ่งที่เขาต้องเตรียมตัว นั่นคือ การเตรียมอุปกรณ์สำหรับที่จะดูสุริยุปราคาที่กำลังจะมาถึง ในอีก3วันข้างหน้า คิดได้ดังนั้น เขาจึงพักการเขียนเรื่องราวไว้ก่อน แล้วเดินเข้าไปในห้องสมุดอีกครั้ง แต่คราวนี้เขาได้สังเกตเห็นบางสิ่งผิดแปลกไปจากความคุ้นชินของสายตา เขากวาดสายตาไปที่หน้าห้องพีระมิดอีกครั้ง แล้วจ้องมองไว้อย่างนั้นสักพัก...
สิ่งที่เขาเห็นมันเป็นเพียงโน้ตแผ่นเล็กๆสีชมพู มีข้อความเขียนไว้สั้นๆว่า
“นั่งสมาธิ ติดต่อเรา”
และบนพื้นห้องมีโน้ตสีเขียวอีกแผ่นวางอยู่ เขาจำมันได้ว่า ครั้งแรกที่เขาเห็นมัน มันได้ติดทับอยู่ที่ตำแหน่งของโน้ตสีชมพู นั่นแสดงว่ามันน่าจะหลุดออกมาจากโน้ตสีชมพูที่ซ้อนทับติดกันอยู่ เขาไม่สนใจว่าทำไมมันถึงปลิวมาตกที่พื้น แต่เขาสนใจที่ข้อความบนโน้ตสีชมพูมากกว่า เขาเริ่มใช้มือขวาจับที่ข้อศอกซ้าย มือซ้ายจับที่คาง สายตาสงสัย คิ้วเริ่มขมวด มันเป็นท่าทีที่เกิดขึ้นเองอัตโนมัติทุกครั้งที่เขาเริ่มใช้งานสมอง
“มันอาจจะมีเบอร์โทรของสำนักอบรมสมาธิซ่อนอยู่ ไว้สำหรับการฝึกนั่งสมาธิก็ได้” เขาเปรยขึ้น
ว่าแล้วเขาจึงใช้มือดึงโน้ตแผ่นสีชมพูออกมา เผื่อว่าเขาจะเจอเบอร์โทรนั้นก็ได้!!..... ทันทีที่กระดาษโน้ตสีชมพูได้ถูกเปิดออก ตาของเขาก็เบิกกว้าง อ้าปากค้าง เพราะสิ่งที่เขาเห็นมันไม่เป็นตามที่เขาคิดเลย
มันไม่มีเบอร์โทรสักเบอร์ แต่มีเพียงแค่ข้อความที่ยาวเหยียดเต็มแผ่นกระดาษสีฟ้า เสมือนเป็นข้อความที่จารึกอยู่บนท้องฟ้ากว้างไกล เขาเริ่มอ่านและเปิดไปเรื่อยๆ ข้อความยาวกว่า 9 แผ่น เนื้อหาทั้งหมดของข้อความ ล้วนเกี่ยวกับการฝึกวิชาโทรจิตของมนุษย์โลกเพื่อใช้ในการสื่อสารกับมนุษย์ต่างดาว โดยอาศัยการนั่งสมาธิในหลักพระพุทธศาสนา ส่วนตัวเขาก็นับถือศาสนาพุทธ เขาได้รับการฝึกนั่งสมาธิมาตั้งแต่เด็ก และเขาก็ชอบการนั่งสมาธิมาก เขาจึงไม่รอช้า เมื่อเขาทำความเข้าใจกับเนื้อหาทั้งหมดแล้ว
เขาจึงเริ่มฝึกวิชาโทรจิต.....
ความเห็น (2)
สนุกดีค่ะ จะตามอ่านต่อนะคะ
ขอบคุณมากๆเลยค่ะ ได้กำลังใจในการเขียนชิ้นงานต่อๆไปอีกเยอะเลยค่ะ ^^