สังขาร ไม่เที่ยงหนอ

"อนิจจา วะตะ สังขารา อุปปาทะวะยะธัมมิโน

อุปปัชชิตะวา นิรุชชันติ เตสัง วูปสโม สุโข"

อนิจจา สังขาร ไม่เที่ยงหนอ
มีเกิดก่อ พังยุบ บุบสลาย
ครั้นเกิดแล้ว ไม่จีรัง พังทะลาย
การเข้าไป ดับสังขาร พานสุขจริง.

การรับรู้กับขารคามคำกลอนนี้ ก็เพื่อไม่ให้ยึดติดในสังขาร ร่างกาย ไม่ให้หมกมุ่นอยู่กับความงาม ให้รู้ว่า สังขาร มีการเปลี่ยนแปลงไป แตกสลาย ตามเหตุปัจจัย เป็นธรรมดา ต้องทำใจให้ได้กับสังขาร ที่ต้องทำใจแบบนี้ก็เพื่อถึงเวลาที่สังขารเรา เสื่อมโทรม เสื่อมสลาย ไม่อยู่ในสภาพเดิม เราจะได้ไม่ทุกข์ พร้อมที่จะอยู่กับมันได้ทุกเมื่อ สิ่งสำคัญคือ"จิตใจ" "บุญกุศล" ที่เราจะต้องดูแล และบำเพ็ญ