ผู้เขียนเขียนเกี่ยวกับเรื่องน้ำตามาหลายวัน
ตั้งแต่พระบาทสมเด็จพระปรมินทรมห่ภูมิพลอดุลยเดช ทรงสวรรคต
ขณะที่ทุกสื่อ สื่อให้เห็นถึงความโศกเศร้า อาดูรของคนไทย
บางคนร้องไห้ฟูมฟาย ปานว่าจะขาดใจตาม
บางคนเรียบนิ่ง สะอื้นไห้ เก็บความรู้สึกไม่ได้
บางคนซ่อนความรู้สึกบางอย่างไว้
บางคนซ่อนไว้ไม่ได้
..........
สำหรับผู้เขียน ถึงวันนี้
เข้าใจแล้วว่า หยดน้ำตา ที่รินไหลออกมาเอื่อยเรื่อยนั้น
ไม่ใช่ความเสียใจ ที่สูญสิ้นพ่อหลวง
แต่เพียงอย่างเดียวเท่านั้น
เพราะเมื่อก่อนจะสิ้นพ่อหลวง
น้ำตาของผู้เขียนก็เคยตื้นตันทุกครั้งไป
หากได้ชม ได้ฟัง พระราชกรณ๊ยกิจของพระองค์
............
เพียงแต่ว่าครั้งนี้
มันถี่ และบ่อยครั้งไป
.............
รอ...อย่างมีสติ
และถนอมร่างกาย จิตใจ ให้เข้มแข็ง
เพื่อจะเพ่งพินิจถึงความเปลี่ยนแปลง
ที่กำลังจะเกิดขึ้น
..................
ถูกต้องจ้ะคุณพิชัย
สติ ช่วยให้เกิดการยั้งคิด
เตรียมพร้อมที่จะรับรู้สิ่งที่จะเกิดขึ้นจ้ะ
ขอบคุณจ้ะ