นางสาววิรัลพัชร พันธุ์เพ็ง

ปัญหาของการเรียนการสอนภายใต้หลักสูตรประกาศนียบัตรวิชาชีพ2556

ประเภทวิชา อุตสาหกรรมการท่องเที่ยว

เนื่องจากปัจจุบันเมืองไทยเรา ได้ขึ้นชื่อว่าเป็นเมืองแห่งการท่องเที่ยว ด้วยสถานที่ท่องเที่ยวที่สวยงาม และหลากหลาย การท่องเที่ยวจึงเป็นอุตสาหกรรมหลักอีกหนึ่งอุตสาหกรรมที่กำลังสร้างรายได้ให้ประเทศเป็นจำนวนมหาศาล และเกิดการขยายตัวอย่างรวดเร็ว ด้วยเหตุนี้ การผลิตกำลังคนที่มีความรู้ ความสามารถและมีทักษะเฉพาะทาง ในด้านการจัดการธุรกิจโรงแรมและการท่องเที่ยว จึงเป็นสิ่งจำเป็น เนื่องจากการสร้างบุคคลที่มีคุณภาพ มีความรู้เฉพาะทางนั้น จะมีส่วนช่วยให้ประเทศไทยมีศักยภาพในการแข่งขันด้านการท่องเที่ยวให้ทัดเทียมกับประเทศอื่นๆมากขึ้น ก่อให้เกิดการสร้างงานในประเทศ และยังเป็นการรักษามรดกทางการท่องเที่ยวของไทยให้ยั่งยืนอีกด้วย สืบเนื่องจนมาถึงการให้การศึกษาที่ต้องมีคุณภาพเช่นเดียวกัน การผลิตคนที่มีคุณภาพและความรู้เฉพาะทางนั้น ผู้สอน หรือครู ก็เป็นปัจจัยสำคัญในการสร้าง และผลิตคนให้ตรงกับวัตถุประสงค์ของตลาดอุตสาหกรรม ผู้สอนเองจำเป็นจะต้องเป็นบุคคลที่มีความรู้ ความสามารถ ความชำนาญ และความเชี่ยวชาญในด้านนั้นเป็นอย่างดี จึงจะสามารถผลิตคนที่มีคุณภาพ และมีคุณสมบัติที่เหมาะกับงานโรงแรมได้

แต่เนื่องด้วยวิชาชีพการโรงแรมและการท่องเที่ยวต้องอาศัยคนที่มีประสบการณ์ มีทักษะเฉพาะ และ หากจะพิจารณาปัญหาที่พบในทุกๆวันนี้ จะพบว่า นักศึกษาจบใหม่ ยังขาดประสบการณ์ ขาดทักษะ และที่สำคัญยิ่งไปกว่านั้นคือ ขาดความรู้ในด้านการสื่อสารภาอังกฤษ ซึ่งเป็นปัจจัยสำคัญของอุตสาหกรรมโรงแรมและท่องเที่ยว และหากจะพิจารณาถึงหลักสูตรประกาศนียบัตรวิชาชีพ 2556 ซึ่งเป็นหลักสูตรของเด็กอาชีวะเรานี้ จะเห็นได้ว่า เราเน้นเรียนภาษาอังกฤษน้อยไป การศึกษาภาษาอังกฤษในหลักสูตรอุตสาหกรรมท่องเที่ยว มีการเรียนการสอนภาษาอังกฤษบรรจุไว้ก็จริงอยู่ แต่การนำมาใช้จริงนั้น ไม่สอดคล้องกับหลักปฏิบัติ หรือแนวทางที่นักศึกษาจะนำไปใช้ได้ในการประกอบอาชีพจริงๆ เราเรียนภาษาอังกฤษจากยากมาง่าย นักเรียนในสายอาชีพต้องยอมรับว่า นักเรียนจะไม่เปิดใจรับซักเท่าไหร่อยู่แล้ว สำหรับภาษาอังกฤษ เพราะนักเรียนมองว่าเป็นวิชาที่เข้าใจยาก แต่การเรียนการสอนเรา ไม่ส่งให้เด็กสายอาชีพสนใจเท่าที่ควร การเรียนการสอนที่เป็นภาษาอังกฤษ จึงเป็นเรื่องที่ทำได้ยาก สำหรับเด็กอาชีวะ