๕ ผู้ช่วยตัวน้อยในภาคสนามการเป็นแม่ค้าพ่อขาย

ความประทับใจ ในเยาวชนที่กลายเป็น ผู้ช่วยตัวน้อยของผู้เขียน ในภาคสนามการเป็นแม่ค้าพ่อขาย

นางฟ้าตัวน้อย เธอ มีชื่อว่า "น้ำฟ้า" อายุ ประมาณ ๓ ขวบ เศษ ชั้นเรียน อนุบาล๑

ที่นี่เป็นตลาดในร่ม ช่วงเย็น มีกำลังซื้อดี ลูกค้าผู้ปกครองเด็กนักเรียน แนะนำผู้เขียน ให้มาขายรองเท้าเย็บมือ ซึ่งได้รับการตอบรับเป็นอย่างดี พอมืดตลาดจะวาย

วันหนึ่งมีเด็กผู้หญิงหน้าตาน่าเอ็นดู เข้ามาช่วย เข็นรถ ขณะที่เรากำลังเก็บร้าน ผู้เขียนเข้าใจว่า เธอชอบเล่นรถเข็น และเฝ้ามองพฤติกรรม การเรียนรู้ ของเด็กตลาด คนนี้ เธอเป็นลูกของแม่ค้าไก่สดในตลาดนี้นั่นเอง เธอเข็นรถไปหลายรอบ ช่วย จนเราเก็บของหมด จึงหยุด เธอช่วยทำงาน ไม่ได้เล่น... ผู้เขียนมองหารางวัลให้กับเธอ เป็นตุ๊กตาผู้หญิงชุดสีส้ม ในรถ ของเรา เธอดีใจมาก ถัดจากวันนั้น เมื่อผู้เขียนมาตลาดแห่งนี้ ตอนเย็น เธอจะวิ่งมารายงานตัว ด้วยการมองหน้าผู้เขียน ในชุดนักเรียนบ้าง ไปรเวทบ้าง แล้วหายตัวไป (ไปเล่นกับเพื่อนๆ เพราะถูกฝากเลี้ยงไว้กับคนในละแวกนั้น) กลับมาอีกที ตอนเราเก็บร้าน เธอช่วยเราเก็บร้าน ด้วยความตั้งอกตั้งใจ แม้เก้าอี้หนีบมือ ก็ไม่ละความพยายาม มุ่งที่จะให้งานเสร็จเท่านั้น เก้าอี้ที่เด็กๆชอบ มีสีขาว สีเขียว ฯลฯ ซึ่งมีวิธีเก็บไม่เหมือนกัน ผู้เขียน มีรางวัลให้ทุกครั้ง เป็น ค่าขนม บ้าง ...เธอกลายเป็น ผู้ช่วยตัวน้อยของผู้เขียน โดยปริยาย เป็นที่แปลกใจ ของเพื่อนๆ แม่ค้าพ่อขาย

และในวันหนึ่ง ก็ปรากฏ เด็กน้อยอีก คน นัยว่า เป็นญาติๆ ของน้องน้ำฟ้า เธอ ชื่อ "จัสมิน" อายุประมาณ ๑ ขวบเศษ เข้ามาช่วยผู้เขียน เก็บร้านค้า

พร้อมๆกับ น้องน้ำฟ้า เหตุการณ์ชุลมุน เกิดขึ้น เมื่อเด็กทั้งสอง แย่งกันเข็นรถฯ ผู้เขียนจึงต้องจัดการแบ่งงานให้ทั้งคู่ ตามศักยภาพของเธอทั้งสอง แล้ว ไปยืนรอรับของที่พวกเธอขนย้าย ที่จุดหมายปลายทาง คือ รถยนต์ เธอแข่งกันทำเวลา คล้ายกับการเล่นเกม ผู้เขียนใช้สัญญาณมือกับพวกเธอ คล้ายผู้กำกับ งานจบลงได้อย่างรวดเร็ว ผู้ใหญ่ต้องเหนื่อยพอควร เพราะต้องเร่งรีบเก็บของเร็วขึ้น เนื่องจาก เจ้าตัวน้อยรอขนย้ายนั่นเอง

เด็กทั้งคู่มีความเฉลียวฉลาด น่าจะมี แนวคิดตรรกะ วุฒิภาวะอารมณ์ สมบูรณ์ มากกว่าเด็กปกติทั่วไป โดยเฉพาะ คุณสมบัติ ทักษะการเป้นนักเรียนรู้ ผู้เขียน มีโอกาสได้คุยกับผู้ปกครองของเด็กๆ จึงได้ทราบข้อมูลส่วนตัวของพวกเธอ รู้สึกประทับใจ ที่ค้นพบทรัพยากรอันมีค่ายิ่งของประเทศไทย ผู้เขียนห่างหายตลาดนี้ไปหลายเดือน ได้กลับไปพบเธออีกครั้ง พร้อมกับรองเท้าเด็ก และตุ๊กตารูปแมว ที่เธอชอบ

่

และอดไม่ได้ที่ต้องกล่าวถึง เพื่อนเด็กน้อยที่น่ารัก ของผู้เขียน ในอีกตลาดเย็น แห่งหนึ่ง เธอชื่อน้อง "ข้าวหอม" อยู่ชั้นอนุบาล๓ เตรียมเข้า ป.๑

เรารู้จักกัน เพราะผู้เขียนได้ตั้งร้านค้าติดกับ ร้านขายผัดไทยโบราณ ของครอบครัวเธอ เธอคุยเก่งเล่าเรื่องเก่ง โอบอ้อมอารี เรียกผู้เขียน ว่า "ตัวเอง" เพราะเป็น เพื่อนของเธอ เธอเรียนเก่ง เพราะสมุดการบ้านของเธอ เรียบร้อย ทำถูกหมด เมื่อเธอกินขนม ก็แบ่งปันให้ผู้เขียนด้วย เราคุยและเล่นกัน ใต้ต้นพิกุล ระหว่างเธอรอครอบครัวขายของ คุณพ่อมีหน้าที่เป็นกุ๊กผัดไทย คุณยายเป็นเชฟผู้ปรุง คุณแม่ และคุณป้าของเธอ เป็นผู้ขาย สินค้ามีทั้งผัดไทย ขนมชิฟฟ่อน ขายดีมาก เพราะ สะอาด อร่อย และ ราคาถูก ตอบรับ สถานการณ์ เศรษฐกิจในปัจจุบัน ได้เป็นอย่างดี ผู้เขียนประทับในความสมบูรณ์ของครอบครัวเธอ จากที่ได้สัมผัสในเวลาสั้นๆ เธอมีญาติผู้ใหญ่ ครบถ้วน ให้ความอบอุ่นได้เป็นอย่างดี ที่สำคัญ มีมารยาท มีคุณธรรม ที่ผู้ใหญ่ทำเป็นแบบอย่างให้เธอ ได้เรียนรู้อย่างเป็นธรรมชาติ เป็นข้อพิสูจน์สมมุติฐานของผู้เขียน เรื่อง ครอบครัวไทย เป็นรากฐาน ของการแก้ไขปัญหาระดับชาติ

[เพชรน้ำหนึ่ง]

-สวัสดีครับ

-ความสุขเกิดได้จากทุกที่จริงๆ นะครับ

-น้องๆ น่ารักทุกคนเลยครับ

[ลิขิต]

สวัสดีค่ะ คุณเพชรน้ำหนึ่ง

• ขอบคุณแทนน้องๆนะคะ คนเล็กนี่แสบที่สุดเลยค่ะ เขามีตรรกะการจัดเรียง ที่สมบูรณ์มากตั้งแต่ตัวแค่นี้ มีความพยายามให้สำเร็จเป้าหมายสูงมาก แม้หกล้ม ก็ลุกขึ้นมาวิ่งขนย้ายต่อ พยายามที่จะยกของหนักให้ได้ทุกวิธี ยกไม่ไหว ก็ ฉุด ลาก ดึง ผู้เขียน งง จนไม่ทันได้ ถ่ายภาพ หรือ วีดีโอ ความอัศจรรย์ ของเด็กยุคนี้ไว้
• การจัดการความรู้นี้ ได้ถ่ายทอดความสุขถึงผู้อ่านด้วย น่ายินดีจริงๆค่ะ มันเป็นความสุขที่ใสสะอาด มีพลังมาก จริงๆค่ะ หาได้จากทุกที่ และมีอยู่จริง

ขอบคุณค่ะ

คุณลิขิต