ประวัติเมืองสงขลา (54) ตู้ไปรษณีย์เก่า
ทุกวันนี้แม้เราจะส่งจดหมายกันน้อยลง ติดต่อสื่อสารกันด้วยช่องทางอื่นตามยุคสมัยที่เปลี่ยนไป แต่ตู้ไปรษณีย์ก็ยังเป็นสิ่งจำเป็น และยังพบได้ตามมุมถนน หน้าตลาด หลังสถานีรถไฟและสถานที่สำคัญต่าง ๆ
ครั้งใดที่ออกเดินทางท่องเที่ยว แวะร้านค้า ซื้อโปสการ์ดสวย ๆ เขียนข้อความ ติดแสตมป์ ส่งถึงคนที่เราคิดถึง ก็เป็นของฝากที่คนรับประทับใจไม่รู้ลืม บางครั้งก็ซื้อเผื่อมาสำหรับเขียนบันทึกการเดินทาง แล้วจ่าหน้าถึงตัวเอง หยอดลงตู้ไปรษณีย์ กลับถึงบ้านแล้วรอรับ ไว้เตือนความจำว่าได้ไปเที่ยวที่ไหนมาบ้าง
ตู้ไปรษณีย์นั้นมีมานานนับร้อยปีแล้ว ยุคแรก ๆ สั่งซื้อมาจากประเทศอังกฤษ เป็นโลหะทรงกระบอก สำนักงานวัฒนธรรมจังหวัดสงขลา นำมาประดับไว้ด้านหน้า ไปชมกันได้ แม้จะใช้งานไม่ได้จริง
ตู้รุ่นที่ผลิตในประเทศไทยนั้น เริ่มแรกทำด้วยปูนซีเมนต์ สี่เหลี่ยมทรงสูง หลังคาโค้ง ผมเคยเห็นที่หน้าไปรษณีย์นครปฐม และที่หลังสถานีรถไฟนครลำปาง เรียกกันว่าตู้ไปรษณีย์รุ่น พ.ศ. ๒๔๖๙ ที่สงขลายังไม่เห็น
ไม่นานมานี้ ที่ริมรั้วไปรษณีย์สงขลา ตรงข้ามตลาดทรัพย์สิน มีตู้ไปรษณีย์ขนาดเล็ก ทำด้วยซีเมนต์เก่าคร่ำคร่า วางทิ้งเอาไว้ตามในภาพ เห็นแล้วนึกเสียดายเป็นอย่างยิ่ง เนื่องจากตู้แบบนี้หาดูยากมากในปัจจุบัน ผลิตขึ้นมาใช้งานในปี พ.ศ. ๒๔๙๖ แล้วไม่ผลิตออกมาเพิ่มอีก แม้การออกแบบจะดูสวยงามมีศิลปะ แต่ข้อเสียอยู่ที่มีน้ำหนักมาก และความจุน้อยเนื่องจากผนังหนา ไม่สอดคล้องกับปริมาณจดหมายที่เพิ่มมากขึ้นตามการเติบโตของบ้านเมือง
อาทิตย์ที่แล้วย้อนกลับไปดูที่เดิมอีกครั้ง ตู้นี้หายไปแล้ว แต่น่ายินดีเป็นอย่างยิ่ง ที่ไม่ได้ถูกขโมยไปไหน กลับไปปรากฏอยู่ในสวนหย่อมหน้าไปรษณีย์สงขลานั่นเอง ทาสีใหม่สีแดงสดใส คาดลายขาวตามแบบดั้งเดิม ส่วนฝาปิดตู้ที่อยู่ด้านหลังไม่มีแล้ว เปิดเป็นช่องไว้ จึงใช้ส่งจดหมายไม่ได้ และขาตั้งก็ใช้โลหะทาสีดำ ไม่เหมือนของเดิมที่เป็นเสาปูนอย่างศาลพระภูมิ
หากได้รับการบูรณะซ่อมแซม ปรับปรุงให้ใช้ได้จริง วางไว้ที่เมืองเก่าถนนนางงาม หรือแหลมสมิหลา คงเติมความรู้สึกที่ดีขณะหย่อนโปสการ์ดลงตู้ได้มิใช่น้อย
ความเห็น (1)
ไม่เคยสังเกตเห็นค่ะ ต้องไปดูให้ได้ ขอบคุณนะคะ