โรคไข้หวัดนก

            โรคไข้หวัดนก เป็นโรคติดต่อในสัตว์ปีกที่เกิดจากเชื้อไวรัสไข้หวัดใหญ่บางสายพันธุ์  โดยปกติโรคนี้ติดต่อมายังคนได้ไม่ง่ายนัก มีรายงานผู้ป่วยที่ติดโรคจากสัตว์ปีกเป็นครั้งแรกในปี 2540 ในประเทศฮ่องกง  ในช่วงปลายปี 2546 มีการระบาดของของโรคไข้หวัดนกในหลายประเทศในทวีปเอเชีย ซึ่งส่งผลให้มีสัตว์ปีกป่วยตายเป็นจำนวนมาก

             คนจะป่วยเป็นโรคนี้ได้โดยการสัมผัสหรือกินเชื้อไวรัสที่ปนเปื้อนมากับอาหาร น้ำ เครื่องมือเครื่องใช้ ยานพาหนะ สัตว์ปีกป่วย ถาดไข่ ไข่ หรือนก เป็นต้น  เนื่องจากสัตว์ปีกที่ป่วยจะขับเชื้อไวรัสออกมากับสิ่งคัดหลั่งและสิ่งขับถ่าย เช่น อุจจาระ น้ำมูก น้ำตา และน้ำลายได้

              ความรุนแรงของโรคแตกต่างกันไปขึ้นอยู่กับชนิดและปริมาณของเชื้อ รวมทั้งชนิดของสัตว์  สัตว์ปีกจะแสดงอาการป่วยหลังจากรับเชื้อประมาณ 3 วัน โดยมีอาการไอ จาม ขนร่วง มีไข้ หน้าบวม หงอนหรือเหนียงบวมและมีสีคล้ำ หรือตายโดยไม่ทันแสดงอาการป่วย แต่เป็นตัวแพร่โรคได้

             โรคนี้ติดต่อสู่คนได้โดยการสัมผัสน้ำมูก น้ำลาย หรือมูลสัตว์ป่วยซึ่งอาจติดมากับมือ และเข้าสู่ร่างกายทางเยื่อบุจมูกและตา ทำให้เกิดอาการคล้ายไข้หวัดใหญ่ ระยะฟักตัวของโรคในคน 1-3 วัน ผู้ป่วย เด็กเล็ก ผู้สูงอายุ หรือผู้มีโรคประจำตัวที่มีภูมิคุ้มกันต่ำอาจมีอาการรุนแรงได้ โดยจะมีอาการหอบ หายใจลำบาก