วิถีชีวิตของคนริมฝั่งหาดสลึง-ปากบ้อง

บันทึกที่ ๑๗๓ : วิถีชีวิตของคนริมฝั่งหาดสลึง-ปากบ้อง

..........แม่น้ำโขงเปรียบเสมือนเส้นเลือดใหญ่หล่อเลี้ยงชีวิตผู้คนมากมาย เป็นแหล่งอาหารขนาดใหญ่ ใช้น้ำเพื่อทำการเกษตร การคมนาคมขนส่งทางน้ำ การค้าขาย การท่องเที่ยว การศึกษา และอีกมากมายที่ต้องเกี่ยวข้องกับชีวิตประจำวัน

........วันหยุด อาทิตย์นี้ เป็นวันพักผ่อนของครอบครัวได้มีโอกาสไปท่องเทียวชมทัศนียภาพริมฝั่งแม่น้ำโขงบริเวณหาดสลึง บ้านปากกะหลาง ต.สองคอน อ.โพธิ์ไทร จ.อุบลราชธานี ผู้เขียนเลือกทริปสั้นๆนั่งเรือชมริมฝั่งแม่น้ำโขง หาดสลึง-ปากบ้อง-ผาวัดใจ-สองคอน-หินหัวเพนียง

........ได้เรียนรู้และเห็นการดำเนินชีวิตของผู้คนริมฝั่งจากเด็กชายมัคคุเทศก์ตัวน้อย ผู้คนกลุ่มนี้มีความผูกพันกับสายน้ำโขงเป็นอย่างมาก เป็นแหล่งหาอาหาร ทำอาชีพประมงน้ำจืด หารายได้เลี้ยงดูครอบครัว ในช่วงแม่น้ำโขงมีระดับน้ำลดประมาณปลายพฤศจิกายน-ต้นพฤษภาคม จำทำการเกษตรปลูกพืชผักไว้รับประทาน จำหน่ายเป็นรายได้ พืชที่ปลูกจะเป็นพวกถั่งลิสง ข้าวโพด ผักสวนครัวต่างๆ ส่วนการจับปลาทำได้ตลอดทั้งปี

........บริเวณปากบ้อง เป็นจุดชมทัศนียภาพที่สวยงามจุดหนึ่งของริมฝั่งแม่น้ำโขง เป็นแหล่งปลาชุกชุม จะเห็นว่าตรงบริเวณนั้นชาวบ้านมาหาปลากันมาก “ปากบ้อง”เป็นจุดที่แคบที่สุดของลำน้ำโขง ตลอดระยะเส้นทางที่แม่น้ำโขงไหลผ่านประเทศไทยกว่า ๗๐๐ กิโลเมตร บริเวณปากบ้องนี้เป็นผาที่เกิดจากรอยแยกของหินทรายเปลือกโลกบริเวณนี้มีลักษณะเหมือนคอขวดกว้าง ๕๖ เมตร

........สิ่งที่ประทับใจ ตื่นตาตื่นใจ คือ ได้เป็นการจับปลาโดยวิธีใช้ “ช้อนตักปลา” ซึ่งจะแตกต่างจากที่อื่นๆ เป็นเครื่องมือจับปลาที่เป็นภูมิปัญญาชาวบ้านถบนี้ จากรุ่นถ่ายทอดสู่อีกรุ่น

........จากนั้นล่องเรือชมริมฝั่งโขงต่อ เก็บบันทึกภาพที่ผาวัดใจ

ชมแก่งสองคอน หินหัวเพนียง แล้วย้อนกลับหาดสลึง

เขียนใน GotoKnow โดย อร วรรณดา
ใน เล่าสู่กันฟัง

คำสำคัญ (Tags): #หาดสลึง-ปากบ้อง#ช้อนตักปลา#วิถีชีวิตของคนริมฝั่งหาดสลึง-ปากบ้อง#หาดสลึง#ปากบ้อง

หมายเลขบันทึก: 605419เขียนเมื่อ 26 เมษายน 2016 10:22 น. ()แก้ไขเมื่อ 26 เมษายน 2016 10:43 น. ()สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-ไม่ดัดแปลงจำนวนที่อ่าน